'Eh toi, dis-moi que tu m'aimes
Même si c'est un mensonge puisque je sais que tu mens
La vie est si triste, dis-moi que tu m'aimes
Oublions tout nous-mêmes, ce que nous sommes vraiment'
Voilà, ik heb zin OM NOG EENS VAN DE GROND TE GAAN.
Te penetreren, rampetampen, beuken, neuken, en open gespat te blijven liggen.
Zonder complicaties.
Zonder koffie ’s morgens.
Zonder ‘wanneer spreken we nog eens af’.
Dierlijk, instinctief, dominant.
Pik in kut, kont en mond, hopla.
Een strooptocht naar een gelijkgestemde hitsige ziel waarvoor lange Jan spontaan salueert.
Een verlegen schaamteloos meisje, klaar om geperverteerd te worden.
En die op zijn minst een paar vage gelijkenissen met Jennifer Connolly, Erika Christensen, Kirsten Dunst, Isabelle Adam of Barbara van Mediamarkt, vertoont.
Het belooft weer een vermoeiende zoektocht te worden.
De boterhamdoos staat klaar.
En ik zal mijzelf weer moeten uitdossen.
Hip en flash voor de dag komen.
Onbereikbaar, mysterieus en intrigerend.
Gevoelig maar mannelijk.
Miljaar, ik word al moe als ik eraan denk.
Ik denk dat ik maar thuis blijf.
