FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Twilight of a Life - Paradise Trips - Knight of Cups - Journey to the Shore

Alle filmrecensies door John Solitude, onafhankelijk filmcriticus,
niet commercieel verbonden met de filmindustrie of het filmfestival.

TWILIGHT OF A LIFE (Au Crépuscule d'Une Vie)
Regie: Sylvain Biegeleisen
Cast: Sylvain Biegeleisen en moeder




Recensie Twilight of a Life:

Wanneer de regisseur van deze documentaire te horen krijgt dat zijn moeder nog korte tijd te leven heeft, neemt hij de camera erbij om wat rest van haar leven te documenteren. Het resultaat is een zeer sfeervolle, waardige, afwisselend ontroerend en grappig testament van  een moeder die haar levenswijsheid deelt. Zelfs na deze documentaire blijven sommige uitspraken je in het hoofd zinderen zoals 'La caresse est un langage' (de streling is een taal).
Pakkend in stemmig zwart-wit film gefilmd op bijna geen budget én het beste bewijs dat zelfs met weinig middelen soms de sterkste cinema te maken is.
Een aanrader die u niet mag missen op dit festival.

Waardering Twilight of a Life: 8/10


PARADISE TRIPS
Regie:  Raf Reyntjens
Cast: Gene Bervoets, Noortje Herlaar, Pascal Maetens



Recensie Paradise Trips

Maar liefst 9-maal genomineerd voor 'De Ensors', het zelfgenoegzaam feestje van de Vlaamse cinema, dus als kijker stap je binnen met heel wat verwachtingen.

Gène Bervoets speelt een glansrol als de norse oerconservatieve reisbus chauffeur Mario, die een opdracht aanneemt om een groepje neo-hippies naar een ravefeestje in Kroatië te rijden. Tijdens de trip probeert hij het contact te herstellen met zijn 'verloren' zoon die een tijdje in de gevangenis belandde voor drugsgebruik.

De storyline lijkt een boeiende invalshoek naar een vader-zoon drama, maar de emoties slaan zelden over richting publiek. Paradise Trips bevat enkele grappige scénes, vooral als Bervoets zelf begint te trippen maar 'pakkend' wordt het nooit.

Ronduit irritant is het camerawerk, waarbij geen enkele shot nog op een statief lijkt opgenomen, met als resultaat dat het beeldkader voortdurend beweegt (let op de randen van het kader).

Paradise Trips is het een bewijs dat we in Vlaanderen wél de acteurs en de know how in huis hebben om langspeelfilms te maken maar het ontbreekt nog aan regisseurs die een interessant scenario en goede acteurs kunnen laten verrijzen tot de magie van cinema.

Gaan we uiteindelijk niet naar de cinema om ontroerd en meegesleurd te worden én in het beste geval naar buiten te gaan met scènes die op je netvlies nabranden en dialogen die je jaren later nog kan debiteren?

Paradise Trips is dat spijtig genoeg niet; het is vakkundig gemaakte cinema (op het camerawerk na) maar het ontbreekt nog aan cineasten die al de elementen tot een onvergetelijke ervaring kunnen verheffen.

Waardering Paradise Holidays: 7 / 10


KNIGHT OF CUPS
Regie: Terrence Malick
Cast:  Christian Bale, Natalie Portman, Imogen Poots




Recensie Knight of Cups:

Een Terrence Malick- film bespreken is een heikele onderneming.
In het verleden schonk hij ons parels als 'The Thin Red Line' en 'Badlands' maar die hoogtepunten lijken ver weg in zijn laatste worp: het vervelende en pretentieuze Knight of Cups.

Mallick probeert een vernieuwende beeldtaal te introduceren waarin de beelden primair zijn aan narratie. Christian ('The Machinist') Bale zwerft in 'Knight of Cups' doelloos rond tegen de achtergrond van Los Angeles en Las Vegas op zoek naar zingeving in zijn bestaan als succesvolle acteur. Af en toe zijn er filosofische reflecties over de liefde en de vluchtigheid ervan, mode modellen worden godinnen op cocktail party's en ergens dwaalt er ook nog wat verloren familie rond. De boodschap is duidelijk: Tinseltown is een oppervlakkig gebeuren en de hoofdrolspelers, net als de kijker verdwalen erin.

Aan mooie beelden géén gebrek maar de verhaallijn is zo zweverig dat je als kijker nauwelijks iets hebt om je aan vast te knopen én dus geboeid te worden.

Het eindresultaat van het experiment 'Knight of Cups' is nog mossel nog vis. Regisseurs als Ron Fricke ('Baraka') en Godfrey Regio ('Koyaanisquatsi') hebben al bewezen dat je énkel met beelden en zonder dialoog zeer boeiende en impactvolle cinema kan maken. Malick probeert halfslachtig hetzelfde met 'Knight of Cups' maar vond het nodig om toch een pretentieuze filosofische reflectie over het bestaan te introduceren. Het werd al eerder en véél beter gedaan in het evengoed hallucinante 'American Psycho' en zowat de hele literatuur van Bret Easton Ellis.

Het eindresultaat van Knight of Cups: zowat 20 % van de bezoekers verliet de zaal tijdens de voorstelling. De rest bleef in de hoop dat er toch nog een 'clue' kwam aan deze véél te lang uitgesponnen mislukte Zen-oefening. Een misnoegde Oostendse kijker achter mij vatte het allemaal puntig samen 'En d'er zit ier lik gin verhaal in.', alvorens moe verveeld af te druipen lang voor het einde in zicht was.    

Waardering Knight of Cups: 5 / 10


JOURNEY TO THE SHORE
Regie: Kiyoshi Kurosawa
Cast:  Eri Fukatsu, Tadanobu Asano, Masaaki Akahori



Recensie Journey to the Shore:

Wanneer de naam 'Kurosowa' opduikt in een perstekst, denk je meteen aan de grote meester 'Akira Kurosowa'.

Maar nee, regisseur Kiyoshi Kurosowa is géén verwant van de grote meester en dat is er ook aan te zien in het wat richtingloos kabbelende maar niet bruisende 'Journey To The Shore'.

Wat een meditatieve rouw-oefening kon worden over een vrouw die haar overleden partner op bezoek krijgt, verzand in een nogal vlakke verhaallijn om niet te zeggen vervelende film die weinig impact maakt. Om de premisse geloofwaardig te houden verwacht je dat het bezoek van de overledene zich misschien denkbeeldig afspeelt in het hoofd van de weduwe, maar wanneer de overleden partner letterlijk mee begint te kokkerellen en de vrouw vergezelt op sociale bezoeken verliest de film zijn mysterie en draagkracht.

Waardering Journey to the Shore: 6 / 10