donderdag, februari 07, 2008

In het moment

"Death is not the greatest loss in life.
The greatest loss is what dies inside us, while we live."
Norman Cousins


- "Ben je wel zeker dat je dit wilt doen?"
- "Ik zou hier anders niet zitten. So... STOP the speech and get on with it."
- "Alrighty then... just making sure. 't Is verdomme niet omdat ik..."
- "Yeah, yeah... Move this thing. And you'd better make sure we fly."

Hij draaide gezwind de contactsleutel om en gaf plankgas terwijl hij het ontkoppelingspedaal indrukte. De motor gierde als een foorattractie, klaar voor een rondje rond de evenaar.

Ik stelde mij al lang niet meer de vraag wat ik hier deed.
IK WAS HIER GEWOON.

- "Je zou maar beter je kop tegen de neksteun leggen."
- "As like that would make it safe, right..."
- "Luister, als ik op deze 'launch' knop druk, dan vliegt deze bak in een paar seconden voorbij
de 250km/u. 't Is een aanslag op de versnellingsbak en de inzittenden. Als ik die knop vijf keer gebruik mag ik naar de garagist om een andere versnellingsbak. En doe verdomme je gordel aan."
- "Hey, I didn't pay you for a lecture. Just take the money and push the button."

De bedenking waarom er zoiets als 'launch control' werd geïnstalleerd
in een personenauto voor de openbare weg, stelde ik mij ook niet meer.


But hey, he payed his taxes on the car, so that made it alright.
Yup, dat was de hoogzinnige moraal van vele wetsvoorstellen:
as long as you payed for it, it was ok.

En hij had het...
dus konden we het evengoed uitproberen.

Ze flitste doorheen mijn gedachten.

- "GA JE NU VERDOMME NOG OP DIE KNOP DUWEN OF HOE ZIT HET?"

Hij drukte.

Een helse schreeuw trok doorheen het universum.

De lucht zoog uit mijn longen,
de acceleratie verpletterde bijna mijn ruggegraat.

De maalstroom van mijn gedachten,
vernauwde tot een speldeprik.

Ik was voor een moment
'in het moment',
Ik ontsnapte,
van moment tot moment.


Uit en in haar.