Als surrealistische ervaring kan het tellen: men neme een idyllisch groen glooiend landschap, een rustiek Duits bergdorpje, waar men bij nachte nog de krekels hoort en een sterrepracht ziet EN DAAR PLANT JE DAN EEN KNOERT VAN EEN RACECIRCUIT IN.
't Is decadent, een ware aanslag op het milieu en tegelijk ook onweerstaanbaar: het Nürburgcircuit is voor snelheidsjunkies zoals mijzelf van een onweerstaanbare lokroep. Een plaats waar gelijkgezinden voor één keer volledig loos kunnen gaan en dat temidden van ontzagwekkende panorama's.
En als dat niet genoeg is, dan geeft de overheid 'carte blanche' aan eender wie die een auto of een moto bezit om als een gek over het zeer verradelijke circuit te razen; een linke asfaltkoers van 22 km bochtend kronkelend door valleien en groene rotsen met enorme niveauverschillen.
Daar moeten ongelukken van komen, zo denkt u dan en dat is ook zo: tijdens onze observatie van een 3-tal uur gebeurden er maar liefst drie ongevallen met serieuze blikschade maar gelukkig géén gewonden. Wachten tot er een spectaculair ongeval gebeurt is DE publieke attractie van de Nürburgring Nordschleife. Dan wordt voor even de razernij wat getemperd met gele vlaggen, alvorens de snelheidsduivels terug vrijgeleide krijgen om plankgas voluit over het asfalt vlammen met eender welk gemotoriseerd voertuig met wielen.
Nee, er is géén indeling in categorieën van paardekracht of model, er is géén gezamenlijke start: de barrière opent en dan is het ieder voor zich. U doet maar en hoopt dat uw rijvaardigheden voldoende zijn om de finish te halen.
Zo zagen wij bvb. een BMW Z3 overenthousiast overstuur door de bocht gaan en weinig elegant deel worden van het decor. Resultaat: 'perds totale'. De verzekering houdt hier zijn handen van af: uw wagen gebruiken op een racecircuit wordt niet als 'normaal' gebruik beschouwd. U bent bij voorbaat gewaarschuwd mocht u zich aan dit avontuur wagen.
En terwijl mijn vriend en ik zelf de adrenaline door ons lijf voelden gieren vanop het circuit zagen we onderweg een BMW M5 genadeloos een oude Mini Cooper van de weg aframmen. Als je met een oldtimer Mini Cooper je wilt meten met een BMW M5 is dat natuurlijk bijna vragen om ongelukken.
Onverantwoord? Natuurlijk, maar dat maakt de pretfactor net zo hoog. Van heinde en verre komen ze als bijen op de Nürburgring af: het aantal nummerplaten uit Engeland, Nederland en Frankrijk waren niet op twee handen te tellen.
Op de parking aan de ingang tot het circuit voel je het testosteron bijna zichtbaar borrelen, als hitsige stieren staan ze aan te schuiven om voor één keer voluit te gaan niet gehinderd door snelheidsbeperkingen. Mensen van elke slag en stand: 'Johnny's' met opgefokte opzichtige wagens maar ook keurige brave huisvaders met de familiewagen, voor één keer verlost van het gezeur van hun vrouw. Je voelt ze een gedaanteverwisseling ondergaan: 'Vandaag ben ik een racepiloot'.
De Nürburgring is van een vreemd soort poëzie: een symfonie van brullende motoren, verbrand rubber, potentie, het gevecht tussen mens, machine en natuur. Onvergetelijk.
Eén 'lap' kost u 15 euro. Mocht u zichzelf, uw wagen of mededingers schade toebrengen dan kunt u het op eigen conto schrijven. Ironisch: aan de ingang staat voortdurend een 'politiecombie', een ambulance en takelwagens paraat voor de volgende 'casualty'.
We hebben de demonen getrotseerd en zijn er zonder blikschade vanaf gekomen. Had er mij iets moeten overkomen dan kon ik enkel hopen: laat het dan instant zijn, want sterven op de Nürburgring zou net van een 'joie de vivre' getuigen, ' because it's better to burn up than to fade away.' Daarom rijden we als gekken op de Nordschleife, bijnaam 'De groene hel.': om het leven op de grens van de afgrond te voelen, omdat het panorama op de grens zo overweldigend mooi is.
