donderdag, mei 29, 2008

Ik herinner mij jou X

Ik herinner mij jou X

Ik herinner mij jou X.
Ik denk regelmatig nog aan jou.

Ik herinner mij toen je mij vroeg om erbij te zijn,
toen de wet had beslist dat je mocht gaan.

Ik herinner mij toen je mij vroeg als ik je hand wou vasthouden,
toen je verlosser binnenkwam.

De anderen waren van je heengegaan maar niet ik.
Ik hield je hand vast.

Je zei:
“Sommigen wie achter blijven,
zullen nooit kunnen begrijpen, waarom anderen willen heengaan.”

En ik zei: “Ik begrijp je.”
Want ik begreep het.

Je knikte instemmend.
Dat kleine gebaar van jou herinner ik mij zo goed.

We keken elkaar voluit aan.
Nu waren er geen geheimen meer.

Je oogcontact dwaalde af.
Alsof je heel moe werd.

Je handdruk verslapte.
Alsof je sliep.

En ik zei:

“Ik begrijp je.”

maandag, mei 26, 2008

Enjoy the view

"Elke scheppende daad... behelst een frisse zuiverheid van waarneming,
bevrijd van de grauwe staar der traditionele opvattingen."

Arthur Koestler – uit ‘The Sleepwalkers’

Digitale bewerking van experimentele nachtfotografie met de Nikon D40.
Een extreem hoge sluitertijd en maximum iso-waarde zonder flash,
om bewust (digitale) ruis te verkrijgen.
Contrast, belichtingswaarden en focuspunt werden bijgewerkt in de digitale kamer.
Shot n° 2: Enjoy The View
© John Solitude, 2008








zondag, mei 25, 2008

Nikon D40 spiegelreflexcamera

"I think there are two ways you can see the world.
You either see the sadness that's behind everything,
or you choose to keep it all out.

Your heart can't break you,
if you don't let the world touch you."

citaat uit de film 'The United States Of Leland',
directed by Matthew Ryan Hoge, 2003


Het is een bekende frase,
dat een camera niet waarneemt.


Een fotograaf die niet sensitief is,
zal het ook met de duurste camera niet kunnen vatten.

Maar als je het ziet en het voelt,
dan is de Nikon D40 spiegelreflexcamera,

een fantastisch hulpmiddel om het vast te leggen.


Onderstaande 'shot' is niet geënsceneerd of achteraf gemonteerd.
De kadrage en compositie werden achteraf niet bijgewerkt.

Ik zag het en drukte enkel op het juiste moment af,
zonder dat het subject zich hier bewust van was.


De originele foto werd digitaal omgezet naar grijstinten,
wél werden de belichtingscontrasten verhoogd voor het dramatische effect.

De scherp afgelijnde figuur werd verkregen,

door het hoge tegenlicht van de ondergaande zon.

Shot n° 1:
Seaside Dawn,
© John Solitude, 2008


dinsdag, mei 06, 2008

Leaving Las Vegas

'It's hard to imagine a bigger desert than Las Vegas.'
-
Cinnamon Stomberger

- 'En waar had mijnheer naartoe gewild?’, zei de juffrouw van het reisbureau op een
gearticuleerde, ingeoefende klantvriendelijke manier.

- 'Las Vegas. Ik wil vanuit Las Vegas, via Death Valley naar The Grand Canyon rijden aub.'

- ‘Mijnheer weet wat hij wil.’

- ‘Ja mevrouw. Ik weet het zeker.’

Wat getrommel op een toetsenbord om datum en tijd vast te leggen.

- ' En hebt u een accommodatievoorkeur,
mijnheer?'


- 'Ja, mevrouw. The Flamingo Hilton. Kamer met
zicht op de
boulevard, alles erop en eraan.'

- 'Rokers? Niet rokers?'

- 'Rokers.'

- 'Nog een voorkeur?'

- 'Ja, een wijds raam van waaruit ik de
absurditeit van het bestaan kan overschouwen.'


- 'Pardon?'

- 'Een GROOT raam, mevrouw.'

De efficiënte flow der dingen werd even onderbroken,
om snel terug te keren naar 'business as usual'.

- 'Euh... ik noteer het erbij in de hotelreservatie.
Had u nog iets gewenst?'

- 'No, that will be all. Bedankt.'

- 'Heenreis uit Zaventem op 22 juli met American Airlines, vluchtnummer AA89,
transfer in
Chicago. Kamer in The Flamingo Hilton met zicht op de strip, wijd raam, rokers.
Huurwagen beschikbaar vanaf 24 juli voor vertrek richting Grand Canyon.'


- 'Ik had het niet beter kunnen samenvatten, mevrouw.'

Verdere plichtsplegingen werden afgerond.

Ik stapte uit het reisbureau met een ticket naar de meest contrastrijke plaats op aarde.

LAS VEGAS.

Waar in de Mojave-woestijn het klatergoud der mensen zich verspreidde als een uitdijende neon olievlek.

Waar de winners van de verliezers werden gescheiden door puur toeval.

Waar het casino op lange termijn altijd won.

Waar de dorre woestenij en de grote kloof
Las Vegas eraan herinnerde, dat er iets als tijdloosheid bestond.

Iets wat Vegas zou overleven,
lang nadat één of andere door de mens uitgelokte catastrofe het allemaal wegwiste.

Waar het stil was...
en volmaakt vredig.