zaterdag, november 28, 2009

DJ John Solitude - (a)live, ergens in België

"Wheels are made for rollin', mules are made to pack.
I've never seen a sight that didn't look better looking back."
- Lee Marvin


- “Nee, ik zie het gdvd niet meer zitten al die herrie, die hele en halve junkies.”
- “Kom aan, for-the-good-old-times, and-all-that-crap.”
- “Cash is een betere motivatie, jullie verdienen er
ook aan niet waar...
aan die for-the-good-old-times?”

- “Hoeveel? Money talks.”
- “X cash. Eén uur maximum. Binnen én buiten.”
- “Anderhalf uur.”
- “Deal”

De avond zelf.

- “Miljaar, je ziet er verdomme afgeleefd uit, wat is er gdvd met jou gebeurd?”
- “Niks, laat het spektakel beginnen: de gladiatoren zijn binnen. Waar is de discobar? Ik zie hier
geen zak voor ogen: fikken jullie hier iets misschien?”

- “Fuck man, je kent dat: geen deftige verluchting en den elektriek is bijna niet te betalen.
’t is een dampkot daarbinnen. The air is so thick, you don’t even have to smoke.”


Ik haalde diep adem en trok de gaskamer binnen. Mijn loyale lichtman trekt een knipoog en brabbelt iets wat verloren gaat in het gebral van de bas. Ik stond versteld dat mensen hiervoor zelfs betaalden.

- “ZORG JIJ VOOR DE VERDOVING OF IK?”, schreeuw ik.

Alcohol was de ideale verdoving voor dit soort evenementen. Onze tactiek kwam er op neer zo snel mogelijk twee glazen achterover te kappen voor het beheerde tranquillizer effect.
Méér zou niet professioneel zijn, minder ondraaglijk.


De organisator was er zeker van dat ik nuchter opdaagde, mij van mijn job kweet en de zaal in beweging zette. Hoe meer omzet (lees: hoe meer er gezopen werd); hoe meer cash.

- “Wat denk je over de top in Kopenhagen?”
- “Dat draait op niets uit. Kijk naar de zwik milieumaatregelen van de laatste jaren.
Als puntje-bij-paaltje komt was een economische crisis nog het efficiëntste om de uitstoot tegen
te gaan. De Belgen vervuilen nu zelfs nog méér dan enkele jaren geleden maar we blijven wel
onder het Europese gemiddelde, joepie.”

- “ Hahaha. Yeah, yeah, we’re all fucked, we kunnen maar beter een feestje bouwen voor het hier
onderspoeld.”

Voilà: in één zin de motivatie van de nieuwe hedonistische en fatalistische generatie, oog-in-oog met het onafwendbare.

Mijn loyale lichtman zette de drank neer, plugde de jingle erin, spoot het publiek onder nog meer rook, zodat wij, noch zij elkaar hoefden aan te zien en zette de versterker nog een tandje luider.

- “Aller rouler John, die super-attractie, die super-sensatie, volle bak en volle gaaz, GEVEN MAN!”
- “Ier-zie-doar-zie, pompen met die zooi en zet de bas nog wat lager.”

Ik had het al zo vaak gedaan in the-good-old-times, dat de opwinding van het gebeuren aan mij voorbij ging. Ik zette een herkenbare aandachtstrekker op, iets wat ze vaag herkenden in hun benevelde brein en smeet er met een vingervlugge veeg een monotone bas onder. De kudde zette ze in beweging als loeiende koeien en de stampede begon.

De eclectische tour de force sloeg weer aan: een jaren '70
riedel (Lee Marvin) samensmeltend met hedendaagse techno ('I walk' van Superpitch). De tekst was tongue-in-cheek maar wellicht was er slechts een enkeling die de boodschap vatte. Ik vond the-good-old-times al een even grote illusie als de bad-new-times. Menselijke tragedie was van alle tijden en je vond het overal: achter spik-en-span gordijnen, voor altaren van nieuw gehuwden, in de ogen van hun boorling en de stenen die hun samen hielden. En dat malende, dat malende.

De troost was, dat we één zouden worden met de Dino's van de Tyrannos-soort.

De massa danste,
ik deed mijn job,een ander de zijne,
en zo gingen we samen, hand-in-hand,
naar de filistijnen.

- "Rouler, John", zei de lichtman "en vulle bak ambiance".

Klik HIER om de live intro te horen.

maandag, november 09, 2009

DJ John Solitude - live in de Overpoort, Gent

Dus ik zeg hem:

- "Ik ben stik kapot, gaan met die koehandel."

- "Zet de sequencer dan toch op", zegt hij, "ze horen toch het verschil niet".

Maar een beetje dj had een soort eergevoel:
hoewel je inderdaad véél kon automatiseren,

snapte een computer nog altijd niet wat
'timing' was.

- "Bullshit", zeg ik. "We doen het zoals gewoonlijk:
met 2 naalden, 2 schuivers én 2 oren voor het ritme.
Als het in de stront loopt, dan teken ik ervoor."

- "Ben je dat godverdomme wél zeker? Je ziet er niet in je gewone doen uit."

- "Op het oor én niets anders dan dat. Heb je mij begrepen?
Komaan, gaan mét die handel. ON WITH THE SHOW."

Mijn loyale lichtman trekt de schuiver van de dimmers naar beneden,
drukt op de rook knop én hult de zaal in stroboscopisch licht.


"Go Eisbär",
zegt hij mij, "op het oor, go and get them. IT IS YOUR DESTINY."

En ik beschouwde zo'n uitspraak als de meest altruïstische daad
die iemand kon stellen:
loslaten, terwijl alles schreeuwt naar vasthouden.

Het was een in deze moderne tijden,
zo'n ouderwets woord als liefde,
wat tegenwoordig bijna pathetisch klonk.

Ik kende hem,
hij kende mij.

We waren uit respect gestopt,
elkaar proberen te veranderen.

En de loyale lichtman refereerde daarmee ook naar het determinisme.
In de geest van de positivisten klonk dat als een vloek.

Maar laat mij u vertellen,
beste lezer:

De meest rationele mens,
is diegene die ten volle beseft,
dat hij of zij irrationeel is.

De meest moedige mens,
is hij of zij die nog ten volle durft te voelen.

Toon uzelf in uw meest kwetsbare naaktheid.
Dat is moed.

Durf lief te hebben,
durf passie te doorleven,
durf te handelen naar waar u 100 % achter staat,
durf laf te zijn en dat te bekennen,
zelfs al verteert het u compleet.

Maar besef ten volle,
dat wie,
gevoelloos,
afgestompt,
brutaal,
gewetenloos,
zonder mededogen,
tactisch,
strategisch,
uitgekookt,
en zonder enige gêne zijn:
truly will inherit the earth.

Dat is Darwinisme.














zondag, november 01, 2009

Het interview ...

Onder het motto: "De vraag is: WAT is de vraag?" ... en zoals aangekondigd
het langverwachte interview mét een Belgisch diplomaat.

In afspraak met de geïnterviewde én om te garanderen, dat de identiteit van onze 'insider' niet wordt prijsgegeven, kunnen we de antwoorden op onderstaande vragen NIET op dit weblog publiceren.

MAAR... we doen het voor de intimi via een link waar u mits wachtwoord, het volledige document kunt lezen.
  • "Kun je bevestigen dat via het kabinet van Didier Reynders deals worden gesloten met vermogende Belgen om zwart geld terug te halen naar België, tegen nog betere uit(ver)koopvoorwaarden dan onder de fiscale amnestie? Een maatregel die destijds niet enkel door liberalen maar ook socialisten werd goedgekeurd? Geeft dit niet aan dat de overheid onmachtig is tegen de meest vermogenden of wil men niets ten gronde wijzigen aan de verhoudingen, laat staan dit toe te geven?"
  • "Wat is de de rol van het CBF, als er nu pas ten gronde onderzoek wordt gevoerd naar handel mét voorkennis in Fortis-aandelen? Zelfs amateur beleggersclubjes konden toch 'tracken' hoe er massaal Fortis-aandelen werden gedumpt, nog voor de formele bekendmaking van het virtuele failliet?"
  • "Handel mét voorkennis: is dat niet eerder regel dan uitzondering? Je zou toch anders wel naïef moeten zijn om je op de beurs te wagen? Anderzijds kun je onmogelijk een CEO of de entourage van handel met voorkennis beschuldigen als zij besluiten te dumpen / bij te kopen omdat ze nu éénmaal aan de bron staan van informatie? Die aankondiging van een onderzoek is dus een maat voor niets: iets om het beeldbuis publiek wat te sussen..."
  • Naar recentere schattingen is 80 % van het bezit op deze planeet in handen van slechts 5 à 7 %. Zijn deze cijfers correct, waarop zijn ze gebaseerd én als ze correct zijn, is dan het dagelijks schouwspel van politiek en oeverloze discussies over herverdeling niet iets om het volk wat te entertainen? Vermogende Duitsers stelden recent een petitie op met als voorstel aan de overheid om méér belastingen te betalen, een 'act of common sense' of begint men gewoon te vrezen in het licht van een nieuwe crisis dat er anders werkelijk rellen van komen?"
Read it, and weep.