vrijdag, december 02, 2011

Sneller dan de herinnering

De lichtman vloert het pedaal.
Ik maak mijn gordel los en zeg hem:
Rij sneller dan de herinneringen die mij achterhalen.’

Een politiek incorrecte Co-uitstoot,
braakte in het zwerk,
als een ejaculerend orgasme.

De lichtman was geen ‘race driver’,
Net zomin als Steve Stevaert een bankier of verzekeraar was
(maar toch voorzitter van Ethias).

Stevaert had van ‘bankieren geen kaas gegeten’
– exit Stevaert, a licht met een vette oprotpremie.

Rij sneller tot alles verword tot een lichttunnel”,
zeg ik de lichtman,
schakel de airbags uit.

Tot enkel nog het gedempte gekrijs huilt,
van een perfect getunede Porsche Carrera 911
op de Deutsche Autobahn.

Perfectie is dan toch van deze wereld.
"Enkel nog licht" zeg ik hem.

Want we hadden er tekort.

Sneller.

Want ik zag de ogen van Medusa.
En smeekte haar mij aan te kijken.







Voor Liese Mahieu

Terwijl ze over binaire en hexadecimale stelsels sprak,
bracht ze mij naar een floating point.

Haar dictie,
ontdaan,
van dialectische invloed.

Het gefrunnik aan de ring,
van haar rechterhand.

Wellicht een vriend,
of een minnaar,
vroeg ik mij af.

Haar elegantie,
vloeiend in de streling van haar vingers,
over het projectiescherm.

Haar tengere gestalte
omhulde haar analytisch brein.

Ze was klein van gestalte,
groter, dan ik kon omvatten.

Kom en verscheur mij Venus.
ik ben weerloos.

Jij bent geen sneeuwwitje,
maar ik kan mijn best doen,
om de wolf te zijn.