Managers zijn niet mijn slag mensen qua persoonlijkheid: veelal hebben ze een zeer enge realiteit, waarin de enige doelstelling is om zoveel mogelijk winst te produceren voor hun broodheren en de aandeelhouders, ongeacht de sociale dimensie.
Wanneer je als overheid een manager neerpoot in een openbare instelling met een publieke opdracht, in kwestie het managen van de openbare omroep, dan verwacht je natuurlijk dat die manager braaf ja knikt op elke beslissing van bovenhand: den Tony wordt immers royaal betaald door die opdrachtgever.
Dat was buiten Tony Mary gerekend: er worden tegenwoordig nogal wat stijgende eisen gesteld aan de VRT. Programma's maken voor letterlijk Jan en alleman m.a.w. zowel De Kampioenen, Ter Zake als KLARA en dat met zo weinig mogelijk middelen en minder sponsoring.
Bij de VTM is het simpel: je maakt géén programma's voor kleine minderheden onder de kijkers, die moeten maar hun soelaas op de kijkbuis ergens anders zoeken. En als er géén sponsors zijn voor een bepaald programma, dan programmeer je toch gewoon iets anders met meer kijkcijfers.
Op VTM ook géén consumentenprogramma. Nochtans zijn alle burgers consumenten en die zijn wellicht wel geïnteresseerd indien ze beter product A dan B kopen, maar je zou wel eens de broodheren van de reclameblokken tegen het lijf kunnen stoten, vooral mocht hun product na objectief onderzoek eigenlijk niet 'de beste koop' zijn.
Op VTM ook géén cultuurrubriek met recensies die naam waardig: tja, reclameblokken voor een nieuwe blockbuster en dan een recensent die stelt dat de Da Vinci Code vooral slaapverwekkend is, is nogal gênant.
De VTM zijn grootste opdracht is het produceren van hapklaar kijkvoer die net voldoende aantrekkelijk is om kijkers te lokken voor de reclameblokken. Zodat er nog meer worsten kunnen worden verkocht.
En die Tony Mary, die zegt: kijk, als jullie als overheid een kwalitatieve openbare omroep willen, klaar voor de digitale evolutie, waarin niet enkel aandacht is voor De Kampioenen maar ook bvb. voor theatergezelschap huppeldepup, dat kan, maar dat kost dan natuurlijk wel. 't Is nu éénmaal gemakkelijker om een commercial voor een blockbuster te draaien onder de noemer informatie, dan met een recensent op bezoek te gaan bij minder populaire cultuur- en kunstgezelschappen en daar een reportage die naam waardig over te maken.
Je kunt hoogstaande documentaires met onderzoeksjournalistiek programmeren, maar 't is nogal wiedes dat zoiets méér kost en slechts een kleiner segment kijkers aanspreekt dan pakweg De Pfaff's. Dus brengt de VTM géén onderzoeksjournalistiek, ze bedient zich in het beste geval van een huurling als Yves Desmedt.
Toen spitste de regering Tony Mary een beheersovereenkomst in de maag en de Tony zei: dat teken ik niet. Wat jullie willen en wat ik krijg als middelen is niet realistisch. Van de Tony werd natuurlijk verwacht dat hij braafjes zijn handtekening zette en dan wordt hij verondersteld de gebakken peren op te eten, wanneer in de toekomst blijkt dat de beheersovereenkomst niet realistisch is qua begroting en verwachte resultaten.
Dan zou men zeggen tegen de Tony: als dit géén realistische beheersovereenkomst was, waarom heb je dan getekend?
En dan zijn er natuurlijk die politieke stemmen, misnoegd over zoveel eigenzinnigheid, die zeggen dat de Tony dan maar moet opstappen als hij niet zonder voorbehoud tekent.
Ja, die politiekers zijn ondertussen al zo gewoon hun ambtenaren als marionetten te behandelen, dat je zo'n kritische werknemer kunt missen in je organisatie.
En de Tony die tekende niet, en die nam ook géén ontslag. De Tony zei: als ik word verondersteld mijn job naar behoren te doen, dan moet ik er ook de middelen voor krijgen. De Tony blijft omdat hij zijn job goed doet: weigeren dat de publieke omroep verzakt in hetzelfde statuut als de socio-culturele vzw's die voortdurend moeten bedelen om middelen, om dan te horen te krijgen dat ze niet geslaagd zijn in hun doelstellingen.
Ach Tony, we kunnen iemand zoals jou gebruiken bij het afsluiten van de C.A.O.'s in de socio-culturele sector: je kookt nu éénmaal geen patatten zonder water.
Go Tony.
