John Solitude LIVE

De mooiste dingen laten zich niet plannen. Ze overkomen je, als was het om je nog eens duidelijk te maken dat ons leven niet meer is dan een blad opgelicht door een wervelwind.

Gisterennacht, brengt de slapeloosheid mij in de ingewanden van de stad. De regen valt met bakken uit de lucht en ik zoek toevlucht in een zaak waar het licht nog brand en de bezoekers willen feesten. Zichzelf verliezen op de harteklop van een deuntje. Oplossen tot één.

De feestzaal is afgeladen vol en de zengende hitte van de afgelopen dagen condenseert op de wanden. Er hangt seks in de lucht en de mensen schurken zich door plaatsgebrek tegen elkaar aan op de dansvloer.

De d.j. van dienst, is een oudgediende waar ik vroeger menig nacht mee verloren heb.

John - Hola, leef je nog?
DJ - Ik doe mijn best.
John - En, krijg je ze wat op gang?
DJ - Fuck man, ik ben stik kapot en mijn kop staat op springen.
John - Weer aan de pillen gezeten?
DJ - Ah, je weet hoe dat gaat. Zeg, heb je goesting om dat hier wat over te pakken? Jij hebt toch vroeger ook nog gedraaid?

Er zit op dat moment zo'n 300-tal man in de zaak, vol met verwachting dat er hier iets te beleven valt. Als er wel één iets is wat mij boeit, dan is het de psychologie om een massa in extase op te jutten tot ze in unison, als één deinende massieve golf bewegen op de bas.

Ik begin als een bezetene in het vinyl en de cd's te rammelen. In mijn hoofd vormt zich een denkbeeldige symfonie, een 'playlist', vol met 'crowdpleasers' en obscure muziekparels.

DJ - En, zie je 't zitten?
John - Luister, dit is als een tijdje geleden, ik zal ze wat moeten opwarmen en ze wat laten sudderen. Als het hier begin een uur niet raak is, dan stop ik ermee.

Ik regel de equalizing wat bij: de treble wat hoger, de bas wat lager, om die typische 'clubsound' te krijgen. De kunst van het d.j.'en zit in de details. Wie niet eens het gehoor heeft om een muziekinstallatie deftig af te regelen, zou zich best nooit aan de kunst van het plaatjes draaien wagen.

Mijn bevende hand legt de eerste schijf op: 'Where did our love go?' van Soft Cell (enkel verkrijgbaar op 12" maxi vinyl).

Dat is in d.j. termen 'een inswinger': het effect van de herkenning speelt. De dertigers herinneren zich de hoogdagen van de eighties, toen ze nog onbezorgd om de dag erna, op studentenfuiven nog een zoveelste pint bestelden. De equalising en het volume nog wat bijregelen, een lekker warme sound met een pulserende bas. Niet overstuurd, niet te luid, niet te stil, mmm ik voel de 'vibe' komen.

Ik voel dat ze bereid zijn om zich over te geven, ze willen ervoor gaan, en als d.j. ga ik ze geven wat ze willen: een nacht die ze zich zullen herinneren. Zo iets van: 'Weet je nog, toen hebben we ons geamuseerd, goeie en aanstekelijke muziek.'

Hopla, en ik 'cut' (d.j. term voor plots een nummer 'faden' en switchen naar een ander nummer) 'Zombienation' van 'Kernkraft 400' in de mix. Een nerveus housenummer om ze wakker te schudden.

Volume wat hoger, nagenoeg onmerkbaar, maar genoeg om het gewenste psychologische effect te bereiken: het gevoel creëren dat je op de dansvloer steeds meer wordt opgeslokt door muziekgolven. Het mist zijn effect niet, ik zie dat de massa zich zuigt naar het midden van de dansvloer waar er niet te ontsnappen is aan de muziekfrekwenties. Ze zijn gewillig, ze willen meer, ik voel hoe ik ze zoals vroeger zal kneden als broodjes, klaar voor de oven.

Dan wat truukjes met de schuifregelaar: volume agressief hoger en lager in snakken. Volgend nummer opzoeken, hopla, de 12" Junior Vasquez vinyl dansremix van 'I Try' van Macy Gray. Puristen van Macy Gray draaien zich wellicht om in hun graf bij deze versie, maar het het mist zijn effect niet op fuiven. Vasquez, een vermaarde 'dance' producer uit NY zou van elk nummer een aanstekelijk partynummer maken.

Nou, daar gaan ze dan, ik zie ze steeds meer samentroepen als geile palingen op de arena vlak voor mij. Nu de klassieke d.j.-truuk: volume wat lager bij de strofes, maar klaar om het volume er helemaal in te rammen wanneer de melodie van 'I Try' eraan komt.

Hop en een milliseconde, voor de pompende bas eraan komt, draai ik het volume helemaal open en de bas mokert als een donderslag. Gejuich in de zaal, hiervoor zijn ze gekomen: voor een orkaan die hen opheft uit hun saai dagelijks bestaan.

Ik trek mijn vest uit en bestel een Perrier. Nu is het kwestie van zelf het hoofd koel te houden en de zaak tot een sauna te maken.

Drie uur later ben ik nog steeds aan de gang. Kapot van de concentratie om de playlist tot één grote langgerekte climax te jagen, maar voldaan.

Ik wenk naar de d.j. wiens werk ik hier zit te doen, en vraag hem:

- Zeg, heb je hier ergens de Iglu remix van Eisbär?
- Ja, fuck man, ik herinner mij dat je dat vroeger altijd draaide in jouw sets, ik zal hem even moeten uit de rekken boven halen.
- Doe dat

10 minuten later draait de herwerkte intro van Eisbär.

En weer speelt de herkenning: ik zie de ondertussen wat uitgeraasde massa in hun collectief geheugen scharten.Ik draai het volume wat naar beneden, danslustigen hebben dan altijd de neiging om zich wat naar de discobar te richten, bijna vragend van 'komt er nog wat van'.

Het refrein zet in, met een kickdrum eronder: ze zingen mee. Het is voor mij steeds het hoogtepunt van een set, mijn signatuur.

Een walm van ontroering trekt door mij. En dan zie ik haar: jong, hitsig, kronkelend, transpirerend als een sappige glimmende appel, klaar om geplukt te worden.

Ik verlaat de discobar en stap op haar af. Ze weet dat ik de aanstoker van de sfeer ben.

Ik pak haar vast, zonder vragen, zonder excuus, zonder verantwoording maar ze wrikt zich niet los, ze lacht, kirt vriendelijk, uitnodigend. En ik weet meteen, hier ligt een opportuniteit, het behoort tot de mogelijkheid, een warm lichaam om naast te ontwaken.

En ondertussen draait 'Eisbär'. De d.j. neemt over en draait 'Addicted To Love' van Robert Palmer: wellicht één van de meest hitsige nummers ooit gemaakt.

Zoals ik al zei, een goede d.j. die communiceert via zijn setlist. Ik kijk even om en hij knipoogt, wat betekent 'Ga ervoor'.

En zij zingt uitdagend mee: 'Might as well face it, you're addicted to love. A pretty young girl is all you grieve'.

En ik denk 'That's right, honey' en ik zet mijn lippen op de hare, we kronkelen nat tegen elkaar op als geile sidderalen en ik vraag mijzelf ondertussen af hoe haar borsten zullen aanvoelen in het ochtendgloren.