dinsdag, mei 23, 2006

De 'Da Vinci Code' - nieuwe mythes voor het volk

Grappig toch hoe de katholieke kerk van leer trekt tegen de 'Da Vinci Code' van Dan Brown.
Het is niet tot publieke boekverbrandingen gekomen, anders zouden de parallellen met andere schandvlekken in de geschiedenis (de inquisitie, de kruistochten en de boekverbrandingen onder Hitler) volledig zijn geweest.

De 'Da Vinci Code' is onzin, stellen historici en academici in koor, waarbij impliciet de indruk wordt gegeven dat de klassieke interpretatie van het Jezus verhaal minder absurd is. Is het dan aannemelijker om te geloven dat de Christusfiguur na de kruisiging is verrezen, dan in plaats van de martelaar uit te hangen, te trouwen met Maria Magdalena?

Er zijn voor de laatste interpretatie wel degelijk historische aanwijzingen bvb. in het gospel van Philip, te vinden (vertaald uit de originele perkamenttekst):

"...the companion of the Savior is Mary Magdalene. But Christ loved her more than all the disciples, and used to kiss her often on her mouth. The rest of the disciples were offended... " 18

Dan Brown's interpretatie haalt de Christusfiguur letterlijk van zijn sokkel, om hem tot een sterveling te maken die soelaas zocht bij een vrouw. Een man die vleselijke passie had gekend, stel u voor, misschien zelfs zijn piemel in haar vagina had gestopt, godbeter het. En dan nog van een hoer, ewel merci. Zoiets past natuurlijk niet in de klassieke leer, waardoor katholieke priesters tot op de dag van vandaag ontzegd worden van seks (tenzij in het geniep met kostsschooljongetjes).


Ook de Markies De Sade, trok destijds hard van leer tegen de katholieke kerk -lees bvb. 'Justine of de tegenspoed van de deugdzaamheid'- , wat hij letterlijk moest bekopen met de dood in de Bastille.

De Sade werd in de eerste plaats versleten als een pervert, zijn ware misdaad en intentie was het morele gezag van de katholieke gezagsdragers te ondermijnen. Wat minder bekend is over De Sade, is dat zijn uitgever hem aanmaande 'om er nog een schepje bovenop te doen' omdat hierdoor nog méér exemplaren werden verkocht.

Veel interessantere lectuur dan de 'Da Vinci Code' zijn de gnostische teksten of beter gekend als 'de rollen van de dode zee' (uitgegeven bij Pinguin Classics), waarvan de inhoud door de inmenging van de katholieke kerk decennialang angstvallig geheim werd gehouden.

De teksten in 'de rollen van de dode zee' laten Jezus voornamelijk zien als een intelligente filosofische mens met een communistisch gedachtegoed, wiens ideëen gevaarlijk waren voor de machtshebbers van zijn tijd.

Lees hiervoor het gospel van Thomas (
volledige vertaling online) -ja, Thomas is diegene waarvan later de uitdrukking 'De ongelovige Thomas' is afgeleid. M.a.w. Thomas was een scepticus en wellicht de meest kritische 'volgeling'.

Het maakt niet uit als men nu gelooft in de klassieke interpretatie of de Da Vinci Code: ze zijn beiden producten van de verbeelding en de behoefte tot mystificatie van het banale.


Alle verhalen over Jezus zijn slechts gekend door overlevering, niet via zijn authentieke geschriften. U kent dat wel: als u tegen Piet A zegt, dan maakt Piet daar B van voor Mie.

Van heinde en verre komen er bvb. nog steeds pelgrims naar Brugge om naar de 'bloedprocessie' af te zakken. Wanneer horen we de aartsbisschop en publique verklaren dat het 'heilige bloed' in Brugge waarschijnlijk zelfs niet stamt uit de periode van Christus? De lijkwade van Turijn is na wetenschappelijk onderzoek ontmaskert als een vervalsing, hetzelfde geldt voor diverse gralen en artefacten in kerken, die er tentoongesteld worden om toeristen en m.a.w. inkomsten te genereren.

Het is een surrealistische wereld wanneer een oplichter een andere oplichter beschuldigt.

De ware inzet is het alleenrecht op het creëren van mythes die centen opleveren.

Mijn petje af voor Dan Brown die als een moderne messias inzicht heeft in massapsychologie en een roman wist te publiceren die het gezag van het katholieke emperium wist te ondermijnen. Het is inderdaad aan één ieder gegeven om iets op papier te zetten en via de verbeelding alles wat voor onwrikbaar wordt versleten, terug in vraag te stellen en ruimte te laten voor persoonlijk onderzoek.