Op het aperitief gooide ik drie glazen slechte schuimwijn achterover, gecombineerd met twee pintjes. Handig: tegenwoordig brengt Jupiler flesjes met een schroef kroonkurk op de markt -dat is pas vooruitgang. Je kunt nu minder opzichtelijk een nieuw flesje soldaat maken, zonder te moeten informeren in het gezelschap naar een flessenopener.
Tijdens de maaltijd, 'tomates crevettes' met frieten, nog drie glazen Chileense witte wijn -ja, van die goedkope. Het enige wat nog ontbrak was een goede 'afzakker' om met zwabberende knieën de festiviteiten uit te waggelen.
Het gezelschap bestond tegenwoordig uit de 3de kandidaat officiële levenspartner van mijn vader en haar kroost bestaande uit drie kinderen, respectievelijke partners en kleinkinderen.
Ik heb al wat aangetrouwde of gescheiden bloedverwanten leren kennen in mijn leven: géén wonder dat ik soms de namen wat door elkaar haalde. Een organigram, dat had ik nodig, zodat ik de ganse zooi kon in kaart brengen.
Het overzien.
Mijn vader deed zijn best, hij was een nogal kleurloze mens en wellicht was daarom één vrouw niet genoeg in zijn leven om het plaatje wat in te kleuren. Of zij hadden geen zin om samen met hem te blijven aankladderen, dat kon ook. Er was mijn biologische moeder -nu restproduct van mijn vader, daarna wat twijfelende pogingen zonder trouwboek, daarna een huwelijk die hem een zware financiële kater opleverde en nu was er M.
In tegenstelling tot I., de vorige vrouw van mijn vader, was M., de huidige vrouw van mijn vader, een sociale mens. Bij de vorige vrouw was ik als aanhangsel uit een vorig huwelijk niet welkom en M. was de complete tegenpool van I.: voor alles was er een feestje denkbaar, waarop ik 'noblesse oblige' werd uitgenodigd als zoon uit een vorig huwelijk.
Er was ook 'Laura Lynn' als de passende ondersteunende soundtrack bij het gebeuren.
Eén van haar kinderen, N. zat met trillende handen Tourtel achterover te kappen, toonbeeld van de twijfelende alcoholist. De andere, S. had zijn soelaas gezocht in een polygame relatie met twee meisjes, beiden aanwezig. En tot slot was er ook de dochter N. met haar man M., notoire figuur uit het nachtleven, wat de brede levensstijl van N. betaalbaar maakte. De dochter N. en zoon N. hadden zichzelf ook nog eens voortgeplant wat dochters F. en M. opleverde.
Zowaar, een complexe opdracht om een stamboom op te zetten, zeker als u halfzat het ganse gebeuren ondergaat.
'Familie': ik noem het micro sociaal-nationalisme. Mini Vlaams Belang, waarin bloedverwantschap de centrale voorwaarde was om willens nillens deel uit te maken van de clan, op een 2de plaats gevolgd door 'aangetrouwde' figuren of inwijkelingen en hun meute.
Hoe dan ook, je werd verondersteld één of andere binding te voelen en te onderhouden want het was nu toch éénmaal je vader, je misschien toekomstige schoonbroer of één van de kleinkinderen. Mochten we evengoed dezelfde mensen per toeval tegen het lijf lopen in het dagelijkse leven, kon je net evengoed beslist hebben dat je er totaal géén uitstaans mee had.
Nu zat je ermee opgescheept op familiefeesten.
Het is voldoende dat er iemand zijn pik in een vagina steekt en een trouwboek ondertekent en je hebt er plots een ganse rits schoonfamilie bij. Als het tegenzit ook nog wat bastaardkinderen. Nu waren de combinaties pik in kont, of vagina en vagina, gecombineerd met trouwboek ook mogelijk, de zaken zouden er zeker niet eenvoudiger op worden om het amalgaam van menselijke relaties in kaart te brengen.
Als je vader of moeder dan scheidt, dan is schoonfamilie niet meer zo schoon, het is zelfs geen familie meer. Dan wordt je ineens niet meer uitgenodigd, want het zou teveel herinneren aan pogingen tot familie met faling.
Maar goed, zolang de familie nog schoon was, werd je verondersteld op te draven op vreet - en zuipevenementen onder het mom vooral sociaal te zijn. En je werd toch verondersteld ook enige affiniteit met de nieuwe takken aan de boom te voelen, tot treurens toe verantwoordingen over 'wat doe je' en klassiekers als 'alles goed met de kinderen' aan te gaan. Je op één of andere manier plots verbonden te voelen met voorheen wildvreemden, enkel omdat je vader of moeder een nieuw nest had uitgekozen.
En dus zat ik maar wat te zuipen, en mensen te leren kennen, afwachtend tot ik weer zou uitgenodigd worden voor een volgende meeting in al dan niet gewijzigde bezetting.
