De Soundtrack Van Mijn Leven (deel 2)

Eén van mijn favoriete bezigheden is een mp3-player volstouwen met muziek en de audio hutsepot gebruiken als muzikale begeleiding bij wereldse en introverte beschouwingen.

Zo leg ik bij tijd en stond 'Bad Moon Rising' van Creedence Clearwater Revival op als ik de toekomst van het menselijke specimen overpeins: 'Hope you got your things together ... looks like we are in for nasty weather'.

Praat met mij over hedendaagse politici en spontaan klinkt 'Rikketikketik' van Urbanus: 'Rarara, wie ben ek ik: ... een zwijn ... een mossel ... een kapstok?'

Als het over mijmeringen over mijn eerste (onbeantwoorde) kalverliefde gaat dan is 'Runaround Sue' van Dion & The Belmonts een auditieve borrel: 'Here's my story, sad but true, it's about a girl I once knew, she took my love and ran around, with every boy in town ... hip, hip, oh yeaaah, hip, hip, ...'

De synthese van ex-romances gecombineerd met 'Love Wars' van Womack & Womack is niet mis:
'We need to get to our act together ... and drop those guns on the floor ... let the band roll on ... we got to quit ... in the name of love.'

Een ex-lief plachtte geregeld 'Hoopvol' van Noordkaap te draaien, toen ze op mij nog allerlei eigenschappen projecteerde die ik nooit bezat. Op het einde nam ze de cd mee want de lamp was stuk.

Foert, denk ik dan en ik leg nog eens knoerhard 'Addicted To Love' van Robert Palmer op. 'Gonna have to face it, you're addicted to love.'

Als het verlangen te sterk wordt, dan doe ik een solo rondedans met 'Dancing With Myself' van Billy Idol: 'There is nothing to lose and nothing to prove, I'm dancing with myself'.

"Nog eens zo gemakkelijk", zucht ik dan.

In vlagen van gezwollen eigendunk gevolgd door 'Personal Jezus' van Depeche Mode.

Steek mij in een wagen bij een vriend, draai het raam open en zet 'The Passenger' van Iggy Pop op: 'Come on, let's take a ride and see what's mine.'

Ah, de zoete troost waarin menig deuntje weet te voorzien.

Toen ik zelf nog met een kaduuke b.m.w. (bouwjaar '87, voor de liefhebbers) richting horizon spurtte, stond 'BM Double V' van Vive La Fête te pompen: 'Quand les amants perdues, que la fête continue, dans mon BM Double V je me sens comme liberé.'

Bij tijden vergat ik zelfs besoignes over milieuverontreiniging en trapte ik plankgas op 'Driving To Heaven' van Morel en 16b, wat de tunnelvisie vergoeilijkte: 'We're driving to heaven and there is no way back home.'

Tegenwoordig stijgend met stip in sla-mij-achterover-songs:

'More Than This' van Roxy Music: 'More Than This ... You know there is nothing.'