Toskana Therme: het aardsparadijs bestaat (2)

Ik kom net terug uit het aardsparadijs.

Eerlijk gezegd, ik had niet veel zin om terug te keren maar gezien het te kostelijk werd voor een langer verblijf bleef er geen andere optie over. Ook aardsparadijsen kennen hun prijs.

Vrijdag 25 november 16u

Avis stelt mij in plaats van een Opel Astra een Renault Mégane Scenic (full options) ter beschikking. No problem: méér comfort voor dezelfde uitleenprijs. Ik beschik sinds ruim een jaar niet meer over een eigen wagen: het voordeel is dat wanneer ik een wagen huur steeds de nieuwste modellen kan uitproberen die nog geuren alsof ze net uit de fabriek komen. De kilometerteller stond op 6.000 km. Wellicht is er één of andere Avis bediende die als job heeft na elke uitlening een spuitbus 'nieuwe geur wagen' te legen.

Het is bereweer: het weerbericht voorspelt zware sneeuwval en ijzel op weg naar onze bestemming: de Weimarstreek in Duitsland, het Toskanië van de Germanen. Welgeteld 789 km scheiden mij van de eindbestemming: de Toskana Therme in Bad Sulza.

Met de airconditioning op een stabiele 23° C scheur ik -behoedzaam- richting Gent voor de tweede passagier: Wim, die mij al vier jaar trouw vergezelt richting paradijs. Als ik al één ding geleerd heb in het leven is het dat ik voor een ontspannend uitje beter een andere Adam dan een Eva meeneem.


Vrijdag 25 november omstreeks middernacht

De Duitse snelwegen waar wij op rijden beantwoorden niet aan het cliché: geen verlichting, geen topsnelheden, ... Integendeel, we staan méér dan een uur in de file en wroeten ons letterlijk doorheen camions die er de brui aan geven en bergtoppen die niet zouden misstaan op een Kerstmis pretkaart. Op de audio-installatie: 'Road To Nowhere' van the Talking Heads.


Zaterdagmorgen 26 november 4u30

Na een odysee doorheen sneeuw, ijzel en filesmog bereiken we met ruim 3 uur vertraging de eindbestemming. Er is maar één plaats waarvan de blauwe schemer de aanhoudende onweersbui in mijn hoofd kan kalmeren: de Toskana Therme in Duitsland.

De inkom verwelkomt je meteen met een tropische maar aangename hitte. In het midden van de nacht liggen er hier (wat sommigen oneerbiedig als een 'zwembad' zouden omschrijven) mensen het baarmoedergevoel op te zoeken, sierlijk en als een blad op het water drijvend op het 37° warme water. Het ganse complex baadt in warme en wisselende kleuren.

Na de obligate wissel van knallende jeansbroek naar badjas en zwembroek, drink ik samen met mijn compagnon een 'Bitburger bier' waarvan de slogan is: 'Bitte eine Bit.' Een aangenaam 4 ° biertje om vijf uur 's morgens op een terras dat oogt als een Italiaans zomerterrasje.

En dan, hier komt ie: het moment waarop ik heb gewacht. Ik waad in het water, laat mij achterover hangen en voila, het water neemt mij op en draagt mij zonder veel moeite. In tegenstelling tot een normaal zwembad krijg je hier geen koude rillingen, het water voelt qua temperatuur aan als een 2de huid. De muziek hoef ik niet te missen want ook onder water is er een audio-installatie geïnstalleerd. Doorheen de glazen koepel zie ik een schitterende sterrenhemel. Waar is de zichtbaarheid van de sterren gebleven boven een grootstad, zo vraag ik mij af.

Wel, kortom de rest van de twee dagen zagen er ongeveer zo uit: drijven, stoombad, ligzetel, Bitburger bier, koffie, shnitzel, gefrituurde scholfilet, Italiaanse chocolademelk, drijven, stoombad, ligzetel en dat in verschillende combinaties.

Ooit al eens om 7 uur 's morgens poedelnaakt in de buitenlucht onder het vriespunt rondgelopen? Een waarlijk schitterende ervaring: ik dreef het zelfs zover om zowaar op een stoel te gaan zitten en op mijn gemak een sigaret te roken. Eerlijkheidshalve voeg ik eraan toe dat ik net een stoombad achter de rug had.

De Toskana Therme in Bad Sulza: het aardsparadijs bestaat en dat is geen overstatement.