Moderne Communicatie

Akkoord, het internet is een schitterend medium. De mogelijkheden zijn quasi onbeperkt en nog steeds in volle expansie waarvan de meest recente ontwikkelingen: Podcast, RSS-feeds, Skype, ...

Als u geen flauw idee heeft waarover ik het heb, dan raad ik een boek uit de serie 'Hoe word ik internetalfabeet voor Dummies' aan.

Zo e-mail ik nog deze morgen met het grappige Japanse meisje Ayumi die ik wellicht anders nooit had ontmoet (en die hopelijk binnenkort mijn privé-gids wil zijn in Japan ^-^) , luisterde ik vandaag naar 'Dance Department' op de Nederlandse Radio 538 http://www.radio538.nl/538/programmas/dancedepartment/index.jsp die niet te ontvangen is in dit pokkeland, kan ik vanavond bvb. een aflevering van Southpark bekijken (die de Vlamingen blijkbaar niet kunnen appreciëren getuige de korte tijd dat deze serie maar te zien was op VT4), snuister ik schaamteloos in andermans privé-leven gezien ze het toch te lezen gooien op hun blogs, en voor wie het allemaal niet te nauw neemt met de wetgeving rond downloaden kan tegenwoordig al een film bekijken nog VOOR hij in de Belgische zalen komt. Eindelijk gedaan met het irritante popcorn en chips gekrakeel.

En toch, het gevoel van vervreemding temidden van deze massa technologie en het aantal mensen die enkel nog weten te communiceren met smiley's is stijgende. Smiley's zijn gemakkelijk: zo hoef je zelf je mondhoeken niet in een ongemakkelijke plooi te leggen om nog emotie uit je vege lijf te persen.

Vroeger ging ik bvb. eens neuzen in 2de hands cd en boekenwinkels. Allesbehalve efficiënt wanneer je naar een specifiek item op zoek was. Tegenwoordig surf ik gewoon naar Google of E-Bay, en als iemand dat ding in een ander continent verkoopt: no problem. Gewoon betalen met Paypal en hoogstens een paar weken later ligt het in de bus.

Een boekenwinkel binnenstappen, forget it. Lekker naar www.amazon.com en je vindt het aanbod van 1000 Standaard Boekhandels en Fnac's op één site met reviews per artikel er bovenop. Zalig. Die pestverkopers die eindeloos lang mijn 'wish list' lieten liggen zijn een ergernis van het verleden: gewoon zelf bestellen.

Bezoeken aan claustrofobische dancings of cafe's: niet langer nodig. Spreekt er iemand van het andere geslacht mij aan om wat voor gefantaseerde reden ook, gewoon een mailtje schrijven. Knikkende knieën en vluchtig neer gekrabbelde poëzie op papieren tafelservetten bij een eerste toenadering zijn 'out'. Lekker vanuit die luie zetel duidelijk maken aan een digitaal personage dat ik haar IRL (= In Real Life) wilt ontmoeten. Geen antwoord: no problem, datingsites in overvloed.

Ik hou van nostalgische gadgets: zo heb ik mijn vroeger verzopen 'Drinking Bird' via Californië kunnen bestellen http://www.thedrinkingbird.com , heb ik
terug een deftige yoyo aangeschaft http://www.yoyojam.com en moest ik mij beheersen om geen pot slime http://www.physlink.com/estore/cart/GIDSlime.cfm of poprocks http://www.poprocks.com aan de 'shopping card' toe te voegen.

Soms fantaseer ik erover hoe, mocht ik financieel onafhankelijk zijn, ik mij gewoon zou opsluiten in een luxeuze bunker met een degelijke internetverbinding. Boodschappen online doen en aan de deur laten afleveren. Zalig.

Maar NIETS, maar dan ook NIETS kan het gevoel vervangen van de warme gloed voelen van de hand van het meisje waarvan je houdt.

Hoog tijd dat de technologie nog een handje toesteekt.