De Nieuwjaarsboodschap

Muziektrack van de dag: 'Open Your Heart' - The Human League

"Being an island
Shying from trying
Seems the easy way
Such an easy way
But there's no future
Without tears

Lies the reason
Faith or treason
Playing a part
End concealing
Try revealing
Open your heart

But, if you can stand the test you know your worst is better than their best"


Ruim een jaar geleden startte ik met dit weblog als een uitvloeisel van mijn sporadische Indymedia bijdragen.

Als mens, als levenslang observator en sinds enkele jaren schrijvend berichtgever over de fenomenen die mij omringen, valt mij steeds het schrijnend gebrek aan open communicatie van mens tot mens op. In het beste geval kennen we een aantal 'vertrouwensfiguren' in onze directe omgeving, anders resten ons enkel de tralies van een imago.

Vooral de westerse mens start in zijn menselijke verhoudingen niet vanuit vertrouwen maar wantrouwen t.a.v. de andere, wat een indicatie is over hoe we onze medemens ervaren: als een vreemde die in het beste geval op termijn, als hij of zij het door ons verwachte gedrag weet te produceren, misschien tot de kring van intimi kan toetreden. Dat wil zeggen als we tenminste niet volledig opgeslorpt worden door onze dagdagelijke bezigheden en het clubje van relaties daaraan verbonden.

Deze houding is overigens een typisch westers fenomeen, want andere samenlevingen zoals de Afrikaanse vinden het doorgaans van goede smaak getuigend om gastvrij en uitnodigend te zijn t.o.v. de onbekende mens. Zo werd ik ooit door een mij volstrekt onbekende kamerman van het Egyptisch hotel waar ik toen verbleef, uitgenodigd om zijn familie te bezoeken in de sloppenwijken van Caïro.

Ondanks hun naar westere normen armoedige levensstandaard, afgemeten op de dag van vandaag overleven, deelden zij in gastvrijheid hun bescheiden maaltijd met mij. Een familielid was zelfs bereid op de grond te slapen om mij zijn matras te schenken voor de nacht, ondanks het feit dat er een keurige hotelkamer op mij wachtte.

De pragmatische westerse mens mag dan misschien verwachten dat er tegenover zo'n gastvrij gebaar wellicht onuitgesproken een financiële beloning wordt verhoopt, maar een allusie hierop werd door de familie in kwestie zelfs als een belediging ervaren. Nee, ze vonden het fascinerend en waren nieuwsgierig, zo'n vreemde mens uit een andere samenleving en sociale klasse in hun midden te hebben. Ze deelden hun maaltijd en matras wat mijns inziens toch eerder wijst op een basishouding van vertrouwen, eerder dan wantrouwen.

Doorgaans is onze westerse communicatie keurig afgelijnd tot pragmatische of professionele uitwisselingen, veilig afgelijnd door sociale conventies. Wie zich in publieke of professionele omstandigheden anders gedraagt dan het zakelijk gebruikelijke, loopt al vlug de kans om voor gestoord door te gaan.

In een verhardende samenleving, waarin het neo-liberalisme verder oprukt, is de andere vooral tot de concurrent verworden. Zo worden ook onze professionele relaties efficiënt en wordt het gevoelsmatige en emotionele hier doelbewust uit geweerd. De mens als productie eenheid met een keurig afgelijnde functie, waarin alles wat dit verstoord of hiervan afwijkt als ongewenst wordt ervaren.

Authentieke communicatie wordt als bedreigend ervaren: het toont niet de rol waaraan de andere hem of haar verwacht maar wie we zijn in al onze kwetsbaarheid, onze twijfel en ons verlangen.
Het herinnert ons eraan dat we zelf nog steeds mens zijn, en dat ons rollenspel vaak tot een bevreemdend, onbevredigend en onpersoonlijk carnaval verworden is.

Wie waarlijk het schrijverschap ambieert, kan niet anders dan zich verdiepen in introspectie en vanuit dat inzicht de communicatie met de andere aangaan.

Niet uit financiële overwegingen, niet uit het verlangen naar het behalen van een bepaalde status, niet uit het verlangen naar schouderklopjes, niet uit het afmeten van het succes uit het aantal lezers maar uit een diepgeworteld authentiek verlangen om te communiceren met een mens.

Dat, mijn beste lezers, is mijn wens en boodschap voor 2007.