Insomnia

Wanneer een auteur 'moeilijke' woorden (lees: niet behorend tot de dagelijkse taal) gebruikt, bestaat er altijd het risico dat:

a) lezers enkel de klanken van het woord opnemen
b) vervolgens 'fuck it' denken en snel de pagina omslaan in een toorn van woede omdat ze er (weer) niets van snappen omdat auteur x persé elitair uit de hoek wou komen

Maar zelfs, indien het woord 'insomnia' in dit geval, naar inhoud wel goed wordt geraden, wordt het risico niet minder denkbeeldig dat iemand die louter de reflectie a = b maakt, in dit geval a (insomia) = b (slapeloosheid), niet verder komt dan 'voila, nog een moeilijk synoniem wat ik in geen tijd dan minder heb opgelost'.

Jawel, beste lezers, 'insomnia' (daar kunnen we het misschien over eens zijn, zonder een waslijst verwijzingen naar wetenschappelijke artikels boven te halen) is een fenomeen waar menig mens letterlijk zijn slaap voor laat.

Bvb. ondergetekende.

Zo placht ik menig nacht al starend naar rampendocumentaires op de zender National Geographic door te brengen, half groggy omdat de tijd die een menselijk organisme kan doorbrengen zonder slaap erop zit. En in die staat tussen waken en slapen passeren de dingen des levens mijn geestesoog, en probeer ik schier vruchteloos ze te catalogeren onder 'waarom ben ik niet de gelukkige die het bed deelt met Jennifer Connolly', 'hoe is het mogelijk dat Bush herverkozen is' of 'waarom kan ik simpelweg niet de Lotto winnen.'

Laat staan dat ik antwoorden vind als menhirs bestend tegen de tijd.

U zult dan misschien nogal arrogant voorbarig vragen: 'ewel, waarom slaap je dan niet?'.
Ewel, ik zal het u zeggen: omdat ik enigszins geniet van dat baarmoedergevoel wanneer je zo suf bent dat je geen pap meer kunt of wilt zeggen en de gedempte kleurtonen en klanken bij nachte een verlichting worden voor mijn gepijnigde geest.

Rust, dat zoek ik verdomme en dan nog eens die rust bij het volle van mijn bewust verstand beleven.

Nachts wordt er nu éénmaal (tenzij u 's nachts uw kas afdraait om in uw brood te voorzien) minder of in het beste geval helemaal niets van uw verwacht. U wordt simpelweg verondersteld om te slapen, zodat u 's morgens een fit en monter mens bent die met herladen geweren aan de dagtaak begint.

Lijd ik dan aan 'insomnia' omdat ik bij nachte liever de staat van bewustzijn, waarin ik mij verlost voel van de ganse reutemeteut, liever bewaar door bvb. nog net even langer wakker te blijven?

Slaapmiddelen bieden (al is het effect maar tijdelijk, tenzij men gradueel de dosis opschroeft) uitkomst voor eender die wenst in zijn bed te kruipen en als het ware op commando in slaap te vallen. Dat brengt mij op de vraag: zijn menselijke wezens niet onderhevig aan variabele spanningen, conflicten, ego-oorlogen, de wedloop doorheen gans het rattenlabyrinth tijdens de dag, waardoor het eigenlijk perfect verklaarbaar wordt waarom het niet mogelijk is om steeds op uur, minuut en seconde x in slaap te vallen?

Misschien verkiest u wel eens bij nachte over de zaken des levens na te denken, al is het maar om te vermijden dat het morgen niet meer van hetzelfde is.

Het brengt ons op een dilemma:

Als u tijdens de dag slechts weinig tijd hebt om na te denken over wat u eigenlijk in hemelsnaam aan het uitvreten bent, dan is de oplossing 's nachts even de dingen op een rijtje te zetten, wanneer de pijs en vree van de zintuigen wat minder wordt belast, nog geen zo'n schadelijke beslissing. Hoewel, als uw klokradio om zeven uur 's morgens begint te bleren, u nog steeds aan het denken bent en u wordt verondersteld zich om negen uur op het 'werk' te presenteren, dan ziet de optie nocturiële reflecties er heel wat minder aantrekkelijk uit.

Mocht u het zich nog niet hebben afgevraagd, ik zal het voor u doen: waar leidt deze ganse uiteenzetting toe? Er moet toch een 'pointe' zijn (althans dat hebben ze ons zo in school geleerd, waardoor ik vaak zonder resultaat naar pointes zit te zoeken).

In 't kort: insomnia is een teken aan de wand dat er iets niet in de haak is met de beleving van uw bestaan. Uw organisme is nog volop bewust aan het malen over allerlei levenservaringen en -vraagstukken, en in deze moderne tijden kiest u er misschien op termijn voor om dit signaal te smoren met chemische middelen vanuit de pillenindustrie. Of als u een natuurmens bent, dan poot u lavendel in uw slaapkamer neer en slurpt u dwangmatig thee met een exotische naam onder het mom dat het geen 'chemiquen brol' is. Het eindresulaat is echter hetzelfde: u probeert uzelf in slaap te wiegen en noch pillen, lavendel of kruidenthee kan iets veranderen aan de intentie.

'k Zal het nog straffer stellen: uw geweten knaagt aan u, maar u bent te laf om aan zelfonderzoek te doen bij nachte. Het ironische is, mocht u bvb. een taak hebben in de pharmaceutische industrie en 's nachts ligt u er over te malen dat bvb. de door u geproduceerde aidsmedicijnen niet worden verstrekt in continenten waar het hoogstnodig is, omdat nu éénmaal de wet van vraag en aanbod speelt en zand vretende sukkelaars geen financiële middelen hebben voor de aankoop van uw product, dan bent u eigenlijk afnemer van uw eigen omzet. U kunt niet slapen van uw persoonlijke bijdrage aan menselijke wreedheid en zelfs dat minieme besef wat af en toe wel eens placht door te dringen, is er voor u teveel aan: u neemt simpelweg een pil en klaar is kees.

Om het helemaal bont te maken, wens ik hierbij ondubbelzinnig te stellen dat 'insomnia' de zoete wraak is van het organisme op moedwillig misbruik door de eigenaar. Uw hersenen geven letterlijk teken van 'hey, hier scheelt toch iets, daar gaan we toch nog eens lekker over moeten doorbomen' en comfortmensen als we zijn, gaan we dat besef kortwieken met lavendel, pillen en thee (of een combinatie van alle drie als u het helemaal niet meer ziet zitten).
Kortom, mensen die lijden aan insomnia en er ook voor kiezen om het bewust te ondergaan zijn helden in het kleine kwadraat.

Slapeloosheid is een vermoeide poging om de dingen te doorzien.