"And back at the Wilshire, Pedro sits there dreaming
He's found a book on magic in a garbage can
He looks at the pictures and stares at the cracked ceiling
'At the count of 3' he says, 'I hope I can disappear'
And fly fly away, from this dirty boulevard"
Mijn select maar trouw lezerspubliekje houdt er van als ik nog eens hard van leer trek, uit mijn sloffen schiet en de keizer vertel dat hij naakt is. Jawel, we gaan nog eens in de beerput van bedrog, volkverlakkerij, populisme en demagogie duiken en het vel van de beer stropen.
Wie heeft de uitzending van Ter Zake op Canvas, 26 september 2006 gezien?
Het thema: gemeenteraadsverkiezingen in Oostende.
Géén burgemeester of schepenen in zicht maar wel Vandelanotte: de machtsgeile kameleon,
nochtans uitblinkend in afwezigheid op gemeenteraden in Oostende. Dat doet er overigens niet toe, want Vandelanotte houdt liever achter gesloten deurtjes zijn besprekingen.
Géén mens kan ontkennen dat Oostende ingrijpende plastische chirurgie heeft ondergaan:
vooral de toeristische landingsplaatsen en de prentenkaart locaties zien er tegenwoordig
stukken beter uit. Er worden dan ook véél fotootjes van getrokken tijdens de zomer.
En Oostende durft zich zelfs met evenementen als ‘Theater Aan Zee’ een cultureel
imago aanmeten. De stad, die wanneer de toeristen uit zicht verdwenen zijn, nog
niet eens een theaterzaal of cultureel centrum heeft.
Oostende, waar de SP.A electoraal weinig lonende sociale projecten zoals drugspreventie
doorschoof naar de CD&V, maar wel stevig grip hield op de buurthuizen waar Franky De
Block als een spring in ’t veld zich rept om met zijn smoelwerk op het buurtkrantje te
staan.
Oostende, waar het personeelsverloop in het stadhuis zijn weerga niet kent.
De kuddedieren -lees: wie ooit nog op een benoeming hoopt temidden van alle contractuelen- blijven, diegenen die al eens het sociaal beleid in vraag durven stellen worden al vlug buiten spel gezet.
Oostende, waar jongeren de stad verlaten omdat ze er toch niet welkom waren en de Langestraat, hun laatste pièce-de-resistance toch afgebroken wordt voor nog méér appartementen voor vermogende bejaarden: die komen tenminste met zakken vol centen en zonder frigoboxen.
Oostende, waar kansarmen zich laten lijmen met een pannenkoek en een dienstencheque als
aanvulling op de werkloosheidsuitkering.
Oostende, waar het gemiddelde van het aantal kinderen geboren in kansarme gezinnen en het
aantal werklozen gevoelig boven het Vlaams gemiddelde ligt.
En Oostende, stad als geen ander waar het bewijs ligt dat een absolute meerderheid, zij het nu van rood, blauw, oranje, groen of bruin ALTIJD een nefaste zaak is voor de democratie.
Oostende, de koningin der badsteden, net zoals het koningshuis uitblinkend in uiterlijke
pracht en praal, terwijl in den Opex, de Vuurtorenwijk en het Westerkwartier de ghetto’s van
morgen bloeien.
Maar geen nood, ook die bevolking komt aan de beurt in het Sociaal Huis, waarvan de grootste
verdienste is dat de armen nu maar één loket moeten passeren om een aalmoes te krijgen en daarna naar het buurthuis kunnen voor de pannenkoek: een biefstuk paste niet meer in de begroting, die ging immers naar Vandelanotte’s basketbaltempel.
Oostende, waar de pinten hevig schuimen.
Zo zien diegenen die geen Champagne kunnen betalen niet dat er minder bier in het glas zit.
