zaterdag, september 09, 2017

FFO 2017 - Filmfestival Oostende - Openingsfilm 'Cargo'

Het FFO (Film Festival Oostende) 2017 is aan zijn 11de jaargang toe en vindt plaats van 8 tem 16 september in Kinepolis Oostende.

Op deze blog vindt u meestal in primeur de recensies van de films op het Film Festival Oostende.

John Solitude is een onafhankelijke filmrecensent, niet commercieel verbonden met de filmindustrie of het filmfestival Oostende.

Hieronder vindt u de recensie van:
  • Cargo: 7,5 / 10
Voor meer filmrecensies van het filmfestival Oostende zie op de linkerbalk van deze blogspot.

RECENSIE CARGO (door John Solitude)
Regie:  
Cast:  , Sebastien Dewaele


'Comme d'Habitude' startte de presentatrice met een hoera-verhaal: 
volgens haar waren er maar liefst '3.300 aanwezigen' op de openingsavond, verspreid over een 8-tal zalen voor openingsfilm 'Cargo' van Brugse regisseur Gilles Coulier (beter bekend als 'die' van Bevergem). 

Het grote aantal aanwezigen anders toegelicht: in ons klein Vlaams medialandschap is iedereen die een scheet laat plots een 'bekende Vlaming' en zij worden gratis uitgenodigd, samen met een waslijst vertegenwoordigers en personeelsleden van sponsors en ook tante Jeanne en nonkel Jef wonnen een filmticket met de tombola... want als er een week geleden nog tickets mét een prijs op over waren, dan kreeg Georgette ook nog een ticket. 

En zo creëert het filmfestival Oostende comme d'habitude én telkens weer opnieuw zijn eigen succesverhaal waarin er incestueus schouderklopjes worden uitgedeeld: als De Lijn gratis was, dan zitten de bussen én de trams plots ook overvol, maar niet omdat mensen persé liever het openbaar vervoer nemen.

De 'echt' betalende toeschouwers, de die hard liefhebbers van film, die waren comme d'habitude te vinden in de kleinere zaaltjes van Kinepolis Oostende.
In het Casino Kursaal zit op de openingsavond de elite of de brood sponsors van het medialandschap, in de grotere zalen van Kinepolis zitten de personeelsleden van sponsors die een gratis ticket kregen voor een filmavondje uit onder groepsdruk en uw recensent die zat in zaal 3 van Kinepolis voor het plebs: dat kleinere zaaltje dus want die 'echte' filmliefhebbers betalen er doorgaans nog voor ook -maar krijgen dan wel geen gratis consumptie: daarvoor moet u op zijn minst 'uitgenodigd' zijn.

De vraag blijft: zou het filmfestival Oostende vollopen als de aanwezigen de normale cinema prijs moeten ophoesten voor een film over de 'Oostendsche Zeevisscherij'?

'Cargo' van regisseur 'Gilles Coulier' is een gitzwart rauw en realistisch sfeerbeeld over de teloorgang van de (Oostendse) kleinschalige zee visserij. Wanneer de nestor van een vissersfamilie overboord springt én in een coma belandt, probeert de oudste van de zonen met een schuldenberg en 2 broers die met hun eigen demonen kampen het familiebedrijf nog boven water te houden.

Cargo drijft op sfeerschepping door uitstekende cinematografie én een sobere maar efficiënte 'soundscape' soundtrack. Voeg de dynamiek toe tussen Sam Louwijck, Wim Willaert én Sebastien Dewaele voor de nodige dramatische spanningsboog. Alle elementen lijken aanwezig voor een topper in de Vlaamse cinema...

Regisseur Gilles Coulier (ja, die van Bevergem) lijkt wel te vergeten dat het hier over het medium langspeelfilm en niet een serie gaat én propt teveel loodzware thema's in een film die afklokt op slechts 91 minuten (minus de aftiteling). Alsof de hoofdplot, de socio-economische impact op een vissersfamilie nog niet voldoende was, wordt en passant ook nog het thema homoseksualiteit én de vluchtelingenproblematiek erbij gesleurd. 'Cargo' staat dan ook garant voor een deprimerend schouwspel waarin slechts één scene wat verlossing biedt. 

Geen nood: de genodigden kunnen met die gratis consumptie erbovenop het zielenleed doorspoelen... het was de eerste gedachte toen de aftiteling rolde: I need a drink.

'Cargo' is een gedurfd debuut in de Vlaamse cinema van een regisseur die zijn sporen al verdiende in het tv-landschap maar als er ook evenveel enthousiast bioscooppubliek voor te vinden is - zo'n publiek die ook 'echt' betaald voor zijn zitje- daar heeft uw recensent zijn twijfels bij. 

Wie zich aan de vlotte en gezwinde lol van Bevergem verwacht, gelieve zich te onthouden: dit is zwoegend zware cinema van een regisseur die nét iets te veel probeerde zichzelf te bewijzen.

Waardering John Solitude: 7,5 / 10