maandag, september 11, 2017

FFO 2017 - Filmfestival Oostende - Rien n'est Pardonné - Tschick - Walk With Me

Het FFO (Film Festival Oostende) 2017 is aan zijn 11de jaargang toe en vindt plaats van 8 tem 16 september in Kinepolis Oostende.

Op deze blog vindt u meestal in primeur de filmrecensies van de programmatie op het Film Festival Oostende.

John Solitude is een onafhankelijke filmrecensent, niet commercieel verbonden met de filmindustrie of het filmfestival Oostende.

Hieronder vindt u de recensies van:
  • Rien n'est Pardonné: 10 / 10
  • Tschick: 8 /10
  • Walk with Me: 7 / 10
Voor meer filmrecensies van het filmfestival Oostende zie de linkerbalk op deze blogspot.


RECENSIE RIEN N'EST PARDONNE (door John Solitude)
Regie: Vincent Coen en Guillaume Vandenberghe
Cast: Zineb El Rhazoui

 

Journaliste en activiste Zineb El Rhazoui ontvluchtte haar thuisland Marokko.
In Parijs ging ze aan de slag bij Charlie Hebdo waar de islam-terreur haar bleef achtervolgen. Sindsdien is ze activiste onder constante bewaking. 


Rien n'est pardonné is een beklijvend portret van El Rhazoui:

in tegenstelling tot de gematigde houding bij sommige politieke strekkingen, zalft Rhazoui niet over islam maar duidt de ideologie aan als rechtstreekse oorzaak voor de terreur én onderdrukking van moslimvrouwen.
In deze geheel politiek incorrecte documentaire benoemt El Rhazoui passages in de koran die de motivatie scheppen voor terreur maar nuanceert door te stellen dat niet alle moslims terroristen worden maar dat alle aanslagen wel door moslims werden gepleegd én de basis hiervan wél degelijk de inspiratie in de islam-bronnen, de koran zelf is.


El Rhazoui durft wat links geïnspireerde politici vaak niet durven: ze verschoont en minimaliseert niet, ze zoekt niet naar een strategisch electoraal voordeel noch links, noch rechts maar legt op een overtuigende én beargumenteerde manier de vinger in de gapende wonde met gevaar voor eigen leven. 


De stem van El Rhazoui, haar intellect, de moed, de kracht waarmee ze haar verzet tegen de onderdrukking wordt voorbij de pijngrens gevat in dit waardig én méér dan verdiend eerbetoon.

Waardering John Solitude: 10 / 10


RECENSIE TSCHICK (door John Solitude)
Regie: 
Cast:  

 

Maik is een gevoelige 14-jarige jongen die worstelt om opgemerkt te worden door 'het mooiste meisje van de wereld' in zijn klas. Thuis wordt hij dan weer geconfronteerd met een alcoholische moeder en een tirannieke afwezige vader.
Méér dan redenen genoeg wanneer een nieuwe rebelse klasgenoot hem inviteert op een 'joyride' om in de wagen te stappen.

Tschick is de meest toegankelijke film tot nu toe van regisseur Fatih Akin ('Gegen die Wand'). De roadtrip wordt met humor en in een vlot tempo afgereden maar met voldoende aandacht voor karakterontwikkeling én het groeiproces wat de twee tieners afleggen op weg naar de horizon om deze nieuwe 'Akin' boven de brei van teenage romcom flicks te tillen.

Waardering John Solitude: 8 / 10


RECENSIE WALK WITH ME (door John Solitude)
Regie:  
Cast:  ,

 

Walk with me biedt een inkijk op het leven van een Zen-boeddhistisch geïnspireerde kloostergemeenschap onder leiding van de Vietnamese meester Thich Nhat Hanh, die in Frankrijk 'Plum Village' oprichtte: waar zowel boeddhistische monniken als nonnen terecht kunnen.

Het in beeld brengen van contemplatieve rituelen is al een uitdaging op zich maar tegelijk proberen de boeddhistische filosofie toe te lichten voor een breder publiek, mits wat brave en schaarse dialoog was een brug te ver. 

Vaak komt de regisseur niet verder dan de gebruikelijke clichés maar er wordt te weinig doorgevraagd naar de motivatie waarom iemand er uiteindelijk ook voor kiest om aan bijna alles te verzaken inclusief seksuele gemeenschap, het bezit van goederen of het hebben van enig comfort. Storender in deze ideologie is dat deze keuze vaak omfloerst worden als een plicht om 'anderen te helpen', terwijl uiteindelijk de monnik of non vooral kiest voor introspectie en het afstoten van de buitenomgeving.

Ronduit ergerlijk is bijna continu gebruik van 'shallow depth of field', waardoor slechts een deeltje van het frame in focus is én de film hierdoor nog méér als een zweverige promo voor mindfulness overkomt, dan als een wat meer substantiële analyse van de boeddhistische ideologie. De lijzige 'off screen' narratie van Cumberbatch roept dan weer te veel sérieux op.

Kritische vragen worden nauwelijks gesteld; het ruikt te veel naar de new age van 'Love and Peace' maar met te weinig ballen in de kosmische soep.


Waardering John Solitude: 7 / 10