DJ John Solitude LIve In New York (1)

2 oktober 2012

De trip naar New York start in mineur. De N.M.B.S. staakt op woensdag 3 oktober, de dag waarop ik vertrek.

Het enige hotel in de onmiddellijke nabijheid van Brussels National Airport is het Sheraton; vlak tegenover de vertrekhal. Ik wil mijn trip niet starten met een overdosis stress door gezeul met bagage op de metro of bussen in de vroege morgen.

'So, the Sheraton it will be.' € 189 voor één nacht: dat wordt grote klasse denk ik dan. Dat wordt verdomme genieten met grote G denk ik dan.

De kamer is 'nice' maar voor die prijs verwacht ik een suite. Dat krijg je voor zo'n prijs in de States (ngl de regio). Niet in het Sheraton maar in eender welke minder prestigieuze keten zoals Best Western of Comfort Inn. Minder 'nice' en zelfs bedroevend is de hotelkeuken van het Sheraton. € 16 voor stoofvlees met frieten die het culinair niveau niet overstijgt van de het frietkot om de hoek. Zelfs geen verse frieten: 'never eat at the Sheraton unless you absolutely need to.' De receptionist spreekt zelfs geen Nederlands: in mijn eigen land verwacht ik voor zo'n prijs in mijn moedertaal te worden aangesproken. 

Erger is: ik vertrok naar Brussel met een stevige verkoudheid, tegen de avond heb ik koorts. Ik kan net als zoveel andere nachten niet slapen. Dat heeft een medische oorzaak; voor het geval u het nog niet wist; ik ben officieel medisch gediagnostiseerd als 'manisch depressief'. Dus trek ik terug mijn kleren aan en slenter door de vertrekhal 'by night'. Sommigen vragen mij als ik het niet erg vind 'om alleen op reis te gaan'. Op zo'n nacht als dit wel; je verwacht dat iemand je met liefde verse soep opdient. 'But all I've got is this shitty Sheraton cuisine.'


3 oktober 2012

Ik sliep de ganse nacht niet. Van de 'fancy bathroom' in het Sheraton maakte ik gebruik om mijn hoofd bijna kaal te scheren. Tegen de morgen is de koorts nog gestegen. Ik wankel naar de vertrekhal om 9u 's morgens. Vergeet de regel dat je 3 uur voor je vlucht op Zaventem moet zijn: die regel bestaat enkel voor de 'tax-free' winkels waar Zaventem hoopt dat u gaat shoppen uit verveling tegen het wachten op de vlucht. Dat doe ik ook: ik koop 2 fardes Gauloise Blondes voor € 24. Reizen naar een ander continent heeft ook zijn tax-vrije voordelen. Vooral een cadeautje voor zij die het kunnen permitteren om voortdurend te reizen.

Ik loop naar de 'boarding gate' van Delta. 'Take-off' om 11u. Economy is 'the poor man' klasse op het vliegtuig: weinig beenruimte en u komt gegarandeerd zonder slaap toe op uw bestemming: het wordt nooit donker, integendeel de tijd gaat er op achteruit. Je vliegt ongeveer 8 uur naar de Verenigde Staten maar als u er toekomt is het in New York 6 uur vroeger.

Landing op JFK om 13u: volgens Anthony Bourdain (de New Yorkse kok die fantastische tv-programma's als No Reservations en Layover maakt voor de Travel Channel -meer daarover later) is het de slechtste plaats om te landen in New York. La Guardia is beter. Ik moet met een 'Shuttle' die een half uur op zich laat wachten dwars door Queens naar Manhattan. De 'Shuttle' pikt ook nog andere passagiers op van andere terminals. De trip naar Manhattan is mijn eerste kennismaking met het New Yorkse verkeersinfarct maar het is niet zo erg als de reisgidsen die u erop voorbereiden. Anderhalf uur later sta ik aan mijn hotel: de Comfort Inn Manhattan Bridge.

Eerste indruk: vanop JFK herkent u het iconografische New York niet. Het motregent en is mistig. De stad dient zich aan als grijs, slap en mistroostig. Misschien is het mijn chronische depressie die uithaalt, of ik heb teveel prentkaarten van New York gezien. Maar dan rijden we Chinatown binnen: dit is het New York van Martin Scorsese (één van de New York regisseurs die mij naar de stad zogen; voor de absolute cultuurbarbaren onder u: Scorsese regisseerde oa Taxi Driver -mijn 'all time favorite movie', Chinatown is 'grundgy', véél gebouwen zijn vervallen, de gevels verweert en u vindt er geen wolkenkrabbers.

Ik stap uit de Shuttle aan het Comfort Inn Manhattan Bridge Hotel. Misschien met zicht op de Manhattan Bridge, zo belooft de reisgids van Connections.

Mijn persoonlijke tip om betere hotelkamers te krijgen in de Verenigde Staten: kom piekfijn in kostuum gekleed toe, niet in short en t-shirt. In het ene geval bent u een 'businessman', in het andere geval 'another tourist'. Maar er is nog een andere reden waarom ik mijn kostuum aantrok: je hebt er één nodig om binnen te raken in het Carlyle Hotel waar Woody Allen op maandag 8 oktober optreedt. En nog voor enkele andere 'fancy' restaurants waar ik in het voorbeeld van Anthony Bourdain wil gaan dineren.

Met een kanjer van een jetlag -no sleep till Brooklyn- en koorts worstel ik mij naar de kamer. Room 912 op de 9de verdieping. De kamer is minstens even ruim als het Sheraton; ik kreeg van Connections zelfs 2 nachten gratis. EN DAN... ik tuur met bloeddoorlopen ogen ('red eye flight') door het venster en 'there it is': Manhattan Bridge; duidelijk zichtbaar. Majesteus, verbluffend, ik sta er een moment 'paf' van. Het venster is niet open te krijgen; dus dat wordt later jongleren met het statief.

De Comfort Inn Manhattan Bridge op Chrystie Street in Chinatown in New York, Lover East Side. Ik kan het u aanbevelen als u tenminste het 'oude' downtown New York wilt zien. Kom vooral toe in kostuum zoals ik.

Wordt vervolgd (foto's zijn in aantocht).