Bewustzijn

Opmerking vooraf: vanaf heden zal ik elk artikel laten voorafgaan door de 'muziektrack van de dag'. Zo weet u ook waar de auteur op dit moment naar luisterde terwijl hij het internet afschuimde of zijn artikels samenstelde op Blogspot.

Muziektrack van de dag: 'Empire State Human' van 'The Human League'.


Een vriend die filosofie studeerde vertelde mij vroeger dat alle problemen konden herleid worden tot bewustzijn.

Wat is daar tegen in te brengen?

Het is inderdaad een feit dat wat voor de ene een onoverkombaar probleem is, voor de andere nauwelijks een punt vormt.

Sommigen kijken prentjes op het tv-journaal in zombie bewustzijn, anderen winden zich op wanneer ze voor de zoveelste keer worden geconfronteerd met de wansmakelijke pogingen van Israël om Palestinië te bezetten. Of met de oprukkende Amerikaanse oliemaatschappijen in Irak.

Wat scheidt de ene van de andere: bewustzijn.

Het is niet enkel academische kennis die het verschil maakt, want dan zouden alle personen die iets afweten van de politieke en historische situatie in het Midden-Oosten zich opwinden wanneer ze beelden zien van gemutileerde burgers.

En ja, er bestaan wel degelijk mensen die het klaarspelen om kennis te hebben van allerhande gruwelijke situaties, maar die emotioneel daar nauwelijks iets bij registreren. Kennis kan wel een onderdeel zijn van het bewustzijnsproces, maar louter informatie maakt nog niet dat de ene zelf als het ware een pijnscheut voelt en de andere schier onbewogen blijft.

De ene slaagt erin om elke dag routineus een aantal taken uit te voeren, de andere voelt hoe op die manier de creativiteit van de menselijke geest stelselmatig wordt gekortwiekt.

Sommige mensen dumpen de ene partner voor de andere onder het motto 'er zijn er genoeg', voor anderen is het verlies van een partner vergezeld van een lange en pijnlijke rouwperiode.

Bij een hoge staat van bewustzijn, ben je sensitiever voor de prikkels van de mensen en de dingen rondom je heen, wie met mentale oogkleppen door het leven trekt is minder gevoelig voor externe prikkels.

Laat nu net eigenlijk de laatste klasse mensen in deze tijden bijna een Darwinistische overlevingsreflex hebben. 'Let's face it': je elke avond opwinden bij de beelden van de nieuwsredactie heeft weinig zin zonder actie. Je druk maken over de staat der dingen ondermijnt bovendien je gezondheid. Iemand met een laag bewustzijnspeil is eigenlijk goed af: het maakt hem of haar niet uit wat er rondom hem of haar gebeurt: de prikkels missen aansluiting in de cortex. Je gaat gewoon verder met je leven en dat is dat, alsof er niets gebeurt is.

Maar ik hou mijzelf voor dat ik tot het eind der dagen de dingen wil blijven voelen: messcherp, zonder nevel of onder een maskerend sausje van diplomatie.

Het is niet echt een keuze: voor zover ik mij herinner ben ik in de eerste plaats altijd al iemand geweest die zeer gevoelig was voor signalen uit de buitenwereld, en dat te ontkennen zou mijzelf verloochenen zijn.

Bewust te zijn en te voelen: voila, het recept van den schrijver, den muzikant, den fotograaf.

Voelen.