"Er bestaan geen feiten, alleen interpretaties."
- Friederich Nietzsche uit "Also Sprach Zarahoustra"
Ze vond 'de perfecte man niet', zei ze.
Ik zeg 'Bwah, mits wat fantasie staat hij hier'.
Hilariteit alom. Dat was weer eens lekker 'alpha-malen' (ik probeer dit werkwoord geïntroduceerd te krijgen).
Maar hij mocht 'ook niet te perfect zijn', zei ze. Ze moest er ook nog iets aan kunnen 'veranderen'.
Toen vroeg ze mij 'als ik ook iets had met stiletto's?'
'Pardon', zeg ik.
Haar vorige alpha, de beta voorbij, zakkend naar gamma om te eindigen bij zero, had daar blijkbaar iets mee.
Ik zeg tegen haar in een vlaag van inspiratie:
'Ten gepaste tijde wil ik wel eens mijn kwalificaties staven.'
Associatie: staven - staaf - stijf - ...
Dat was weer lachen, zeg.
Had ze ook niet over naaldhakken moeten beginnen.
Wat mij dan weer deed denken aan netkousen en jarretelles.
Enfin, in een milliseconde hitste het gesprek op.
Ik beende, volledig van slag, de trap af.
Trommelde wat gesticulatief op mijn toetsenbord.
Stijf.
En ik wist weer, wat er in 's mens gedachten waarde.
Begeerte.
