__
De Fortis-deal stevent op een goedkeuring af, waarbij ook de 'nieuwe' aandeelhouders stemrecht krijgen. Lees: de 'nieuwe' aandeelhouders bestaan vnl. uit speculanten die gokken op een snelle meerwaarde (en ook de hefboomfondsinvesteerders wilden nog iets van hun geld terug zien).
De boodschap is: koop Fortis nu aan de symbolische uitverkoopwaarde van € 1 ...
maar verkoop daarna snel voor er nieuwe lijken uit de kast vallen.
Caroline Gennez stelde,
dat ze zich bij de SP.A niet bezig hielden met indrukken.
Ik vroeg mij af of ze dat ook dacht,
wanneer uitlekte dat kameraden van de PS,
een 'sightseeing' studiereisje naar de USA boekten.
Laat ons kort zijn: je kunt als politicus niets anders,
dan COMPLEET STOMPZINNIG zijn om zoiets te flikken,
of je jezelf nu liberaal, socialist, christen-democraat, groen of bruin noemt.
Om zoiets te doen moet je je inderdaad niets aantrekken,
van de indrukken wat zoiets kan creëren.
Wanneer het land in een diepe economische crisis verzakt, dan ga je gezellig op kosten van de gemeenschap op 'sightseeing' reis ... nog vlug voor de ganse boel naar zijn moer gaat.
Het toont ook de macht van de media en het medium televisie. Voortreffelijke montage: een paar 'candid camera' kiekjes van PS-politici, die zich vergapen aan The Golden Gate-brug, daarna een shot van een 'verbroederende' Happart.
Om ziek van te worden.
Daarna de opsomming van het kostenplaatje,
gevolgd door de cynische mededeling dat ook de echtgenotes mee mochten op studiereis.
En waarom ook niet nonkel George en tante Josephine, begôt?
De genadeklap voor de PS: het gebeurde in enkele luttele minuten op 'prime television'.
Het zou de voorstanders van een Vlaamse republiek nog een pak meer stemmen opleveren.
En uiteraard zouden de PS-adepten het geheel ontkennen, minimaliseren of zich in het ergste geval zelfs totaal niet bewust zijn, waardoor al die commotie ontstond.
Tiens, tiens: mais alors?
Of hoe was het mogelijk dat burgers aanstoot konden nemen over de berichtgeving van gouden handdrukken voor drie bestuurders van Fortis -waarvan één die enkele maanden in dienst was.
En één die -noblesse oblige- besloot, dat naast een pensioenbonus, de ook nog eens voorziene riante ontslagsom niet hoefde.
Ga zoiets gaan verkopen aan de man op straat.
Hoe decadent hoefde het nog te worden?
In elk geval NOG MEER tot er geen plaats en geen licht meer was voor meer
of tot er verdomme verandering in kwam. -dixit Samuel Beckett.
Wanneer komt er een einde aan die waanzin?
De verkiezingen waren in aantocht: het traditionele stoelendansritueel met héél wat billengeklets,
wat nu zowaar op een scéne uit Thomas Vinterbergs 'Festen' begon te lijken.
De partijen herinnerden zich terug hun kleuren -al hadden sommigen daar wat meer moeite mee dan anderen.
De VLD hoefde zich niet veel te herinneren (ze drukten er de notionele interesten door), de SP.A zat met een zware identiteitscrisis (het was dan ook een reactionaire partij geworden en meer dan de helft van hun kiezerspubliek verdween richting Vlaams Belang of Dedecker), GROEN had overschot van gelijk door te blijven roepen dat we onmogelijk op hetzelfde élan konden doorgaan, DEDECKER en VLAAMS BELANG deden waar ze goed in waren: op een volkse manier communiceren (ongeacht of zij nu wel dan niet het beste voor hadden met 'het volk'; ze bleven de sterkste communicatoren en tot spijt van wie het benijd -ze konden het sterkst intappen op wat het gros dacht van het burgerlijk klootjesvolk der Vlamingen).
Maar ook de overheidsinstellingen gingen serieus uit de bocht.
- Scheiding der machten? Iets wat je de scholieren leert.
- Belastinginning? België belandde op het grijze zone lijstje van de OESO. En wie snel en braaf via Tax-On-Web zijn belastingsaangifte aandiende, kreeg het overschot dit jaar nog wat later terug.
- De toezichtsorganen op het bankwezen? Het nut ervan is méér dan bewezen na Kaupthing en Fortis.
- (Poker)gokwoede? De Nationale Loterij moedigde zelf gokgedrag aan, mits een spervuur van krasbiljetten en superloterijen. Pikant detail: vanaf september zou de Nationale Loterij zelf online gokspelen organiseren -benieuwd waar die 'sociale controle', het argument van de Kansspelcommissie- dan blijft (wat er in de 1ste plaats ook al nooit was in de krantenwinkels of casino's).
__
Ik nam ooit jongeren mee naar een gemeenteraad:
ik wou hen het democratisch besluitvormingsproces tonen.
Ze kregen platvloersheid van het laagste allooi te zien.
Politici die elkaar professioneel én persoonlijk tekeer gingen.
Die op beschaafde wijze met elkaar de vloer aanveegden.
Eén jongere vroeg mij in verwarring: 'Op wie moet ik nu stemmen?'
Ik vroeg: 'Met wie van hen zou je nog willen spreken?'
Hij zei "geen één" en daarmee was alles gezegd. Ik kon hem geen ongelijk geven.
Maar, géén nood; in hetzelfde nieuwsbericht werd volgens een recent onderzoek ook nog vermeld dat uit een bevraging bleek dat de burgers 'gelukkig' waren.
Wellicht even gelukkig, als de burgers uit het visionaire werk 'Brave New World' van Aldous Huxley. Eindeloos in slaap gewiegd met de reclameblokken op VTM en met een stevige dosis anti-depressiva en de nieuwe reclamefolders op schoot.
