But to sit down and win against the best, you need a whole lot more.
Poker actually isn't about winning and losing, poker is about making the right decission.
You got to know when to call, when to fold and when to push all in.
Luck is just the door, you've got to come in to through the window and that's where the skill comes in.
You've got to have the courage to bluff. Courage doesn't necessarily mean the abscence of fear.
But you've got to swallow that pride, and you've got to throw your hand away when you know you are beat.
When you are really on your game you can look your opponent in the eye,
and you know if you've got him or you know if he's got you.
It doesn't matter how good you are, everything can change when those cards are in the air.
We do not stop playing because we get old, we get old because we stop playing.
That's poker folks."
Doyle Bronson - 3 voudig wereld kampioen poker (74 jaar)
- “How’s life Eisbär?”
De lapnaam “Eisbär” bleef mij achtervolgen.
Was het mijn melancholische ondertoon?
Of waren het de D.J.-sessies waarin het nummer “Eisbär” van Grauzone mijn ‘signature’ was?
zonder dat één of andere vaag bekende mij vroeg, om nog eens achter de draaitafels plaats te nemen om mijn “Eisbär”- mix te demonstreren.
Of was het mijn filosofisch discours,
waarin ik vaak aanhaalde
dat existentiële éénzaamheid
de condition humaine bij uitstek was?
Deze keer was het de portier van een pokerclub,
die mij als “Eisbär” adresseerde.
- “Let’s shuffle up and deal”, zei ik.
In een verleden als straathoekwerker,
leerde ik de gokwereld kennen.
“Slotmachines” overspoelden toen de café’s,
zelfs de wasserettes.
Misleid door het idee dat de speler enige invloed of vaardigheid kon uitoefenen om zijn -winst (of beter verlieskansen) op slotmachines te beïnvloeden, verspeelde menig één er een fortuin op.
Plaatselijke politici keken al te lang met een knipoog toe, want de stemmen van de middenstand waren welkom.
De slots verdwenen en werden vervangen door kansspelhallen.
De spelers verplaatsen zich van het lokale café naar een imitatie Las Vegas–zaaltje waar ze deze keer tegen-beter-weten-in het probeerden te halen van o.a. volautomatische roulettemachines.
Weer hetzelfde verhaal.
Albert Einstein schreef: “The only way to beat a roulette table, is to steal money from it.”… maar het kon ze niet deren.
Ze wisten het niet, wilden het niet weten, of zelfs al wisten en beseften ze het... ze bleven spelen.
Als schrijvende reporter van “all-things-human” waren de kansspelhallen
bronnen van menselijk drama bij overvloed.
Vandaag was het poker.
Ik hield van de tragiek waarmee de spelers op een gedimd uur als schimmen opdoken om hun kansen te wikken en wegen. In tegenstelling tot voornoemde spelen hadden sommigen zelfs een kans,
bij poker kwam zelfs kennis en vaardigheid van pas.
Deze keer was ik niet langer een observeerder, ik werd een speler.
Misschien was ik al altijd ‘een speler’ geweest,
ik wachtte alleen het juiste moment af.
- “Ben je wel zeker dat je dit wilt doen?”, vroeg ik mijn tegenstander.
- “Showdown”, zei hij. (pokerjargon voor doorzetten met de gedeelde kaarten)
- “Je kansen op een winnende hand zijn nagenoeg onbestaande." benadrukte ik.
“Zou je niet beter je kaarten weggooien en een betere hand afwachten?”
- “Eisbär,” zei hij. “ik kom hier niet om te winnen, ik kom hier om te spelen.”
- “Ik kom hier om te winnen, niet om te spelen.”, zei ik.
“Als je nu die fiches nu naar het midden van de tafel schuift, dan belanden ze op mijn stapel.”
- “En waarom zou ik je geloven?”, zei hij.
- “Omdat de kansen op deze hand in mijn voordeel zijn,
misschien zijn ze op een volgende hand wel in jouw voordeel.”
- “Eisbär,”, zei hij “jij komt om te winnen, ik om te spelen. Maar ik weet dat je niet hebt gelogen…
en dat is goed genoeg voor mij.” ... en hij schoof zijn laatste chips naar het midden.
We draaiden onze kaarten om.
Ik had een “full house”, (één van de hoogste combinaties in poker), hij een klein paar.
De dealer schoof de pot en zijn laatste chips in mijn richting.
Mijn tegenstander stak ridderlijk zijn hand uit.
- “Ik wist dat ik niet van je kon winnen.”, zei hij.
- “Zo, waarom deed je het dan? Ik begrijp het niet.”, zei ik.
- “Eisbär”, zei hij “ik heb hier nog nooit een tegenspeler ontmoet die mij de waarheid zei.”
- “Maar ik zei je de waarheid. Ik zei je het verdomme nog.”
- “Daarom verdiende je het ook om te winnen.”, zei hij.
En hij verdween als een schim in de nacht.
