donderdag, januari 19, 2012

DJ John Solitude LIVE - eindejaarsnacht 2011 (deel 2)

'Fuck you very much.
because your words don't translate,
it's getting quite late,
so please don't stay in touch.' - Lily Allen


Ik zeg na afloop van ons optreden tegen de lichtman:
For a reason that I can not explain,'Let's go to Graceland, Memphis, Tennessee.
there's a part of me that wants to see Graceland.'
- citeer ik Paul Simon.

Het eindejaarsfeestgedruis nog naruisend in mijn oor.

De lichtman zegt 'ok'.
'Well LET'S GO to Graceland.', .zegt hij.
'Let's go and pay our respect to the king of 'rock 'n roll.', zegt hij.

Diezelfde nacht.
Nieuwjaarsnacht.
Letterlijk last-minute-tickets.
Richting het beloofde land.
Land-of-the-free.

Snel nog onze VISA-kaarten en wat vers ondergoed ophalen.

Lopen naar de check-in. Geen slaap in 48u, in economy, richting de Westerzon.
We had left the building.

'Dit is leven.', zegt de lichtman.
'We zijn godverdomme op weg naar Graceland, Memphis, Tennessee.', zegt hij.

'May'be I have a reason to believe we'll all be received
in Graceland', zeg ik tegen de lichtman. -voortbordurend op Paul Simon.

En de lichtman
-hij vult naadloos mijn insmijter aan-:

'Loosing love is like a window in your heart.
Everybody sees you're blown apart.
Everybody sees the wind blow.'

We waren het onafscheidelijke duo.

Geen Laurel zonder Hardy.
Geen Butch Cassidy zonder de Sundance Kid.
Geen Simon zonder Garfunkel.
Geen Selma zonder Louise.

Vijf uur s'nachts lokale tijd in een intercontinentale vlucht. En het werd geen dag... maar opnieuw nacht buiten de vliegtuigraampjes.

'Dit is leven tot het maximum. Het wordt nooit meer licht.', zegt de lichtman.

We renden met de nacht.
We verschuilden ons in de schaduwen.

Nabonsend in onze oren, ons laatste nummer van de DJ-set:
'Die Walkure' van Wagner gemixt met 'Fuck You' van Lily Allen.
Eén van die nummers die ik mee zou meenemen naar een onbewoond eiland.

Dat was het moment waarop het publiek het dak eraf haalde.

Laat mij u vertellen:
er gaat niets boven 500 man in unisono 'Fuck You' laten zingen.

Het vereist enkel wat massapsychologie, véél drankmisbruik
en een meticuleus naar een crescendo opgebouwde dj-set.

Dan buigen en besluiten dat het tijd voor de grote verdwijntruuk was.
De lichtman duwde opnieuw op de rookknop en we verdwenen uit het pandemonium,
al even snel als we bij aanvang op het podium stonden.

We left the building.
Op onze vlucht richting Graceland.