FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Cafard - De Applausman - Gardenia - The Anarchists - The Here After

CAFARD
Regie: Jan Bultheel
Cast: Wim Willaert,  Sebastien Dewaele, Dinara Drukarova, Benoit Gob

Cafard recensie:

Cafard is een 'motion capture' animatiefilm waarin het epos van het historische ACM-korps tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt gevolgd.

De animatiestijl van regisseur Jan Bultheel is voer voor discussie: soms lijken de personages, in het bijzonder het hoofdpersonage, nogal cru afgewerkt. 'Motion capture' wil zeggen dat acteurs de scènes voorspelen, waarna de opname op een gesofisticeerde manier wordt 'overgecalceerd' naar grafiek. Qua 'look' laat Cafard denken aan 'A Scanner Darkly', hoewel die laatste voor een wat fijnere afwerking kiest (maar waardoor de animatie ook drukker oogt). Bultheel kiest voor een wat minimalerere 'look' waarin vooral de sfeervolle kleur harmonieën opvallen. 

Vooral de zeer herkenbare stem van Wim Willaert brengt het hoofdpersonage tot leven. Wie vertrouwd is met Oostends dialect, kan wél opmerken dat niet alle stemmen 'van de streek' zijn. Arno had bv als stem niet misstaan bij deze animatie, omdat hij zowat internationaal ambassadeur is van Oostends dialect. De film loopt mét ondertitels want zelfs voor West-Vlamingen is de uitdrukkelijke keuze voor dialect soms moeilijk te volgen maar het verhoogt wel de authenticiteit.

Cafard is voor liefhebbers van het oorlogsverleden en in het bijzonder West-Vlamingen verplichte kost; je merkt de grote aandacht die werd besteed aan het animeren van bekende sites zoals het voormalig casino van Oostende.

Al bij al is Cafard een boeiende ervaring, met een eigenzinnige look en een must voor wie in het oorlogsverleden is geïnteresseerd.

Waardering Cafard: 8 / 10


DE APPLAUSMAN
Regie:  Ruben Vermeersch
Cast: Antoon De Pauw en kennissenkring

(trailer niet beschikbaar)

De Applausman recensie:

Antoon De Pauw was een cultfiguur in de jaren '90. In de pers kreeg hij de bijnaam 'de applausstreaker' omdat hij ongevraagd talrijke podia beklom om applaus te stelen. Aanvankelijk wist de pers en het publiek niet wat er van te maken: was het een performance act van een kunstenaar om de cultus van het succes in vraag te stellen, een psychiatrische patiënt of zomaar iemand die verlegen zat om wat aandacht?

De applausman is een warm, ontroerend onderzoek over een zonderlinge figuur. Via interviews met een cameraman die De Applausman vergezelde tijdens zijn 'streaks', zijn ex-vrouw en de artiesten wiens applaus hij stal, is deze docu een waardig eerbetoon aan vooral een lieve man.

Waardering De Applausman: 8;5 / 10


GARDENIA - BEFORE THE LAST CURTAIN FALLS

Regie: Thomas Wallner
Cast: Gerrit Becker, Richard Dierick, Vanessa Van Durme


Gardenia - Before The Last Curtain Falls recensie:

Gardenia was een glamoureuze theatershow geregisseerd door Alain Platel over de 'coming out' van travestieten en transgenderes. Het éne moment victorieus en zelfzeker paraderend in de spotlight maar de éénzaamheid volgt als het laatste doek gevallen is en ouderdom zijn littekens laat zien.

Deze documentaire brengt fragmenten van het laatste optreden in het NTG maar focust vooral via interviews naar de motivatie van de acteurs om zich als travestiet of transgender te uiten. Dat levert soms 'pakkende' emotionele momenten op, maar voor een kijker die niet geïnteresseerd is in het thema zal deze docu nét iets te lang uitvallen (90 min).

Waardering Gardenia - Before The Last Curtain Falls: 8 / 10


THE ANARCHISTS (LES ANARCHISTES)
Regie: Elie Wajeman
Cast:  Tahar Rahim, Adèle Exarchopoulos, Swann Arlaud



The Anarchists recensie:

Een combinatie tussen een historisch politiedrama tijdens het einde van de 19de eeuw, een romance én een kostuumfilm in Parijs.

Tahar ('Un Prophete') Rakim krijgt opdracht om te infiltreren in een anarchistenbeweging. En passant ontstaat een romance mét Adéle ('La Vie d'Adèle) Exarchopoulos.

Hoewel er duidelijk geld, tijd en moeite is gespendeerd aan de 'look' van de film, ontbreekt het scenario aan spanningskracht om de kijker mee te voeren. Ook het liefdesverhaal voelt wat misplaatst en geforceerd aan alsof de scriptschrijver geen keuze kon maken tussen historisch drama of een romantische film.

Waardering The Anarchists: 7 / 10


THE HERE AFTER (EFTERSKALV)
Regie: Magnus von Horn
Cast:  Sven Ahlström, Mats Blomgren, Stefan Cronwall


The Here After recensie:

Uit de stal van Lars Von Triers productiehuis Zentropa komt 'The Here After' een debuutfilm van Magnus Van Horn.

Een tienerdelinquent probeert zich te re-integreren in de samenleving. Hoewel zijn 'straf' erop zit, zijn sommige schoolgenoten en de goegemeente erop gebrand om hem een tweede maal boete te laten ondergaan.

The Here After (Efterskalv) start beloftevol met een trage opbouw én kan rekenen op uitstekende cinematografie van Lukasz Zal, maar in de tweede act steekt er te weinig tempo en spankracht om het tot een emotioneel drama op te tillen.

Waardering The Here After: 6,5 / 10

FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Youth - Everest - Sworn Virgin

Op de 8ste dag van het filmfestival Oostende (FFO 2015) keken fans van 'La Grande Bellezza' uit naar 'Youth', de nieuwe Sorrentino. De Nepalese vzw Samayuda verzorgde de inleiding van 'Everest' in de nasleep van de aardbeving in Nepal. Voor de doordouwers was er nog het loodzware 'Sworn Virgin' over de onderdrukking van de vrouw in een gemeenschap in het Albanees gebergte.

Alle hierna volgende filmrecensies door John Solitude, onafhankelijk filmcriticus, niet commercieel verbonden met het filmfestival in Oostende of de filmindustrie.


YOUTH (LA GIOVINEZZA)
Regie: Paolo Sorrentino
Cast: Michael Caine, Harvey Keitel, Rachel Weisz

Recensie Youth:
Na het meesterwerk 'La Grande Bellezza' keken fans uit naar Youth; de nieuwe stijloefening van maestro cineast Paolo Sorrentino.

Michael Caine en Harvey Keitel zijn 2 cynische kunstenaars op rust in een Zwitsers kuuroord, de eerste een succesvol dirigent, de tweede een sukkelende scriptschrijver. Net zoals in 'La Grande Bellezza'  wordt er véél gemijmerd vooral over de liefde en de vergankelijkheid ervan. De uitstekende prestaties van Caine en Keitel in prachtige sets mét een eclectische efficiënte soundtrack, kunnen niet verhullen niet dat de plot te weinig om het lijf heeft om 2 uur lang te boeien.

Sorrentino drukt net als die andere eigenwijze cineast Wes Anderson sterk zijn stempel op de 'look' en 'feel' maar Youth is teveel uit hetzelfde vaatje getapt als 'La Grande Bellezza'; soms emotioneel raak maar vaker te lang ter plaatse trappelend. 'La Grande Bellezza' wordt moeilijk te overtreffen maar fans zullen niettemin genieten van 'Youth'.

Waardering Youth: 8 / 10


EVEREST
Regie: Baltasar Kormákur
Cast:  Jason Clarke, Ang Phula Sherpa, Thomas M. Wright

Recensie Everest:

Het beklimmen van de Mount Everest in Nepal is tot een toeristische attractie verworden. 'Adventure'-organisaties die geld roken, sleuren tegenwoordig zelfs minder ervaren klimmers de top op via plat gelopen paden en op door Sherpa's klaargezette ladders met voorgeknoopte touwen. Het halen van de top blijft een niet te onderschatten onderneming. Everest is gebaseerd op waargebeurde feiten en het relaas van een mislukte expeditie.

Regisseur Baltasar Kormakur neemt zijn tijd voor karakteropbouw én probeert niet in de val te trappen van de dertien-in-een-dozijn rampenfilms uit Hollywood. Op het grote scherm komt de majestueuze cinematografie optimaal tot zijn recht en je krijgt dan ook kippenvel bij het zien van de ijle hoogtes. Everest is genietbare en toegankelijke cinema die een goede balans vindt tussen drama en actie.

Everest kaart ook indirect de gevolgen aan van een toeristenindustrie. De inheemse bevolking mag dan wel méér inkomen hebben, finaal moeten mensen hun leven riskeren om rijke toeristen in nood te depanneren die er zelf voor kozen hun eigen leven in gevaar te brengen.

Waardering Everest: 8 / 10


SWORN VIRGIN
Regie: Laura Bispuri
Cast: Alba Rohrwacher, Emily Ferratello, Lars Eidinger 

Recensie Sworn Virgin:

Sworn Virgin toont de onderdrukking van vrouwen die leven in een gemeenschap in het Albanees gebergte. De samenleving is gevat in eeuwenoude, bestendigde tradities en rituelen. De vooruitgang ligt op de loer en om te ontsnappen aan een verstikkend voorgeprogrammeerd man-vrouw rollenspel én de vrijheid te herwinnen, transformeert het androgyne vrouwelijke hoofdpersonage zichzelf tot man.

Ideologisch is Sworn Virgin een sterk statement. Maar artistiek is het resultaat een loodzware deprimerende kijk op een traditionele gemeenschap waarin het drama géén enkele adempauze krijgt.

Waardering Sworn Virgin: 7 / 10

FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Maryland - Virgin Mountain (Füsi)

En op dag 7 kwam Matthias Schoenaerts naar het FFO. Is zijn film even sterk als de hype? Hierna vind je de recensies van Maryland en Virgin Mountain.

Alle filmrecensies door John Solitude, onafhankelijk filmcriticus, niet commercieel verbonden met het filmfestival van Oostende of de filmindustrie.


MARYLAND
Regie: Alice Winocour
Cast:  Matthias Schoenaerts, Diane Kruger, Jean-Louis Coulloc'h 


Recensie Maryland:

Matthias Schoenaerts, de ondertussen méér dan bekende viriele acteur uit 'Rundskop' en 'De Rouille et d'Os' tekent met Maryland voor zijn eerste psychologische actie-thriller.

In Maryland is Schoenaerts een soldaat-bodyguard met PST (post traumatisch stress syndroom). Tijdens de bewaking van de familie van een Libanese wapenhandelaar is het niet steeds duidelijk of er een werkelijke dreiging is of als Schoenaerts enkel schimmen ziet.

Regisseur Alice Winocour kiest in tegenstelling tot veel Hollywood-actiefilms zelden voor expliciete actiescènes maar voor een suggestieve dreigende spanning. Als er dan toch actie op het scherm komt mist het zijn impact niet: via een snedige montage én nog maar eens uitstekend acteerwerk van Schoenaerts groeit Maryland uit tot een thriller die tot ver boven de middelmaat uitkomt.

Waardering Maryland: 8/10


VIRGIN MOUNTAIN (FÜSI)
Regie:  Dagur Kári
Cast:  Gunnar Jónsson, Ilmur Kristjánsdóttir, Sigurjón Kjartansson



Recensie Virgin Mountain:

Uit Ijsland komt een onderkoeld traag drama over Füsi; een 43-jarige mannelijke maagd die inwoont bij zijn moeder. De wereld van Füsi bestaat uit het naspelen van veldslagen uit W.O. II en wekelijks in een Thai restaurant hetzelfde gerecht eten. Op zijn werk is hij het mikpunt van pesterijen over zijn zwaarlijvigheid. Wanneer de vriend van zijn moeder hem inschrijft voor 'line dancing' toont een vrouwelijke deelneemster wat interesse voor hem.

Regisseur Dagur Käri neemt zijn tijd om Virgin Mountain op te bouwen en probeert via enkele absurde scènes de uitzichtloze wereld van Füsi wat lichter te maken. Toch schiet er zwaar-op-de-hand drama over met nét iets te weinig tempo en dramatische wendingen om de aandacht vast te houden.

Virgin Mountain roept qua sfeer vage herinneringen op aan  'A Short Film About Love' van Kieslowski maar deze laatste trapt qua emotionele impact toch een stuk hoger binnen dan Virgin Mountain.

Waardering Virgin Mountain: 7,5 /10

FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Embrace of the Serpent - Keeper - In God's Hands

Op dag 6 van het FFO waren er enkele filmparels te ontdekken...

... maar de organisatie van het FFO blunderde zeer amateuristisch bij de avant-première van Embrace of the Serpent. In een volle zaal 7 mét juryleden aanwezig duurt het bijna 10 (tien!) minuten voor de organisatie inziet dat de Engelstalige ondertitels niet worden geprojecteerd. Géén klein ongemak omdat de film in het Spaans is.

Dat er eerst een toeschouwer uit de zaal moet lopen om de organisatoren hierop te wijzen toonde aan dat noch de operateur, noch de ticketcontroleurs, noch de organisatoren, de start van de projectie volgen... Het zou niet misstaan dat de organisatoren méér aandacht hebben voor de kwaliteit van de selectie én projectie ipv voor de vele sponsorfeestjes...

Een technisch defect kan de besten overkomen maar dat je zoiets pas opmerkt nadat een film al bijna 10 (tien !) minuten loopt zonder ondertitel én een toeschouwer de organisatie hierop moet wijzen? Onvoorstelbaar maar waar.

Maar ook een 2de herstart bracht géén soelaas. Een vertoning die om 19u45 moest starten werd verplaatst naar 21u20 in een kleinere zaal. Ook die vertoning start pas om 21u40... De aangeboden gratis consumptiebon als sorry voor het ongemak was een schrale troost voor zij die over een ticket beschikten om 22u30 voor een andere film. Hierdoor kon uw verslaggever niet de avant-première van 'Boomerang' om 22u30 bijwonen.

Maar het moet gezegd, wie besliste om niet te wachten op de vertoning van 'Embrace of the Serpent' ... had ongelijk, het bleek één van de sterkste inzendingen van het festival.

Hierna leest u de recensies van 'Embrace of the Serpent', 'Keeper' en 'In God's Hands'.
Alle filmrecensies geschreven door John Solitude, onafhankelijk filmcriticus, niet commercieel  verbonden met het filmfestival van Oostende of de filmindustrie.


EMBRACE OF THE SERPENT (EL ABRAZO DE LA SERPENT)
Regie: Ciro Guerra
Cast: Nilbio Torres, Jan Bijvoet, Antonio Bolivar



Recensie Embrace of the Serpent:

Jan Bijvoet levert een uitstekende acteerprestatie als Theodor Koch-Grunberg, een Duitse etnoloog die rond 1900 de inheemse bevolking van Venezuela en Brazilië bestudeerde. Als hij ziek wordt gaat hij samen met een sjamaan op zoek naar een geneeskundige plant.

Een film in het Amazonewoud in een licht sepia getint zwart-wit? Een zeer gedurfde en eigenzinnige keuze. De beelden zijn bezwerend en majestueus... maar toch bleef ik mij afvragen hoe het er in kleur zou uitzien. De zoektocht van de wetenschapper en de sjamaan legt de aanklacht van de film bloot: de invasie van de blanke veroveraars voor rubber én de vernietigende culturele impact van de kerstening op de indianen. Embrace of the Serpent roept qua thema's en sfeer herinneringen op aan 'The Mission' van Roland Joffé en 'Apocalypse Now' van Francis Ford Coppola.

Prachtige cinematografie, excellente acteerprestaties van niet alleen Jan Bijvoet maar de volledige cast. Boeiend, educatief, onthutsend, krachtig. Een scherpe sneer die zijn impact niet mist. Volgens John Solitude de sterkste inzending voor het filmfestival Oostende tot nu toe.

Waardering Embrace of the Serpent: 9 / 10


KEEPER
Regie: Guillaume Senez
Cast:  Galatéa Bellugi, Laetitia Dosch, Corentin Lobet


Recensie Keeper:

De sterkste inzendingen uit België voor het filmfestival in Oostende kwamen, het moet gezegd, ontegensprekelijk uit Wallonië. Als de zelfgenoegzame Ensor-prijzen minder chauvinistisch waren, dan ging voor mijn part de prijs naar het uitstekende sociaal-realistische tienerdrama Keeper. Des te meer omdat dit een wel zéér sterk debuut is van regisseur Guillaume Senez. Hou die naam in de gaten voor de toekomst!

Maxime en Melanie zijn een 15-jarig romantisch tienerkoppel. Wanneer Melanie onverwacht zwanger wordt, komen hun relatie en toekomstdromen onder druk te staan.

De kracht van Keeper zit in de uitstekende acteerprestaties van de hoofdrolspelers Galatéa Bellugi en Laetitia Dosch. Samen leveren ze een geloofwaardige prestatie in een script die knap opgebouwd de uitdagingen en conflicten tonen bij een tienerzwangerschap.

Als iemand uit het onderwijs deze recensie mocht lezen: Keeper behoort volgens mij tot het verplichte kijkvoer van een les zedenleer of godsdienst. 

Waardering Keeper: 8,5 / 10


IN GOD'S HANDS
Regie: Peter Woditsch
Cast:  Horst Hermann, Luc Hessel, Adolf Holl

(geen trailer beschikbaar)

Recensie In God's Hands:

Regisseur Peter Woditsch volgt in deze documentaire drie uitgetreden priesters uit België, Duitsland en Oostenrijk. Elk met hun persoonlijke beweegredenen om uit de Kerk te stappen maar samen hebben ze gemeen dat vooral het machtsmisbruik en de grove onverdraagzaamheid van het Vaticaan voor hén een brug te ver is.

In God's Hand is op zich een sterke documentaire maar als kijker overvalt je een déjà-vu.  Het machtsmisbruik van de Kerk werd al uitgebreid besproken én veroordeeld in de pers, deze documentaire komt dan ook rijkelijk laat. Als kijker blijf je ook op je honger zit bij de vraag waarom priesters die al bij de intreding wisten dat ze kozen voor een leven in celibaat, dit achteraf gaan aanvechten. Niet toetreden zou een logischer keuze geweest zijn. Wie niet racistisch is, treedt immers ook niet toe tot het Vlaams Blok.

In God's Hand toont dan ook in zoveel woorden van een uitgetreden priester dat zijn poging om de Kerk van binnenuit te veranderen op niets is uitgelopen... 


Waardering In God's Hands: 8 / 10

FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Masaan - Mr. Kaplan - Galloping Mind

Dag 5 van het FFO was een nogal magere selectie van de programmatoren met als enig hoogtepunt 'Masaan', een Indisch debuut. Er was de tegenvallende 1ste langspeler van Wim Vandekeybus 'Galloping Mind' en ook 'Mr. Kaplan', aangekondigd als de 1ste komedie uit Uruguay kon niet aan de verwachtingen voldoen.

Hierna de recensies door John Solitude, onafhankelijk filmcriticus, niet commercieel verbonden met het Filmfestival Oostende of de filmindustrie.

MASAAN
Regie: Neeraj Ghaywan
Cast: Richa Chadda, Sanjay Mishra, Vicky Kaushal


Recensie Masaan:

Masaan won de 'Avenir prijs' in de selectie 'Un Certain Regard' op het filmfestival in Cannes. 'Avenir' betekent toekomst en in die zin moet je ook het debuut van de Indiaanse regisseur Neerja Ghaywan bekijken. Masaan is een beloftevol debuut maar maakt niet de hype waar die door slimme marketing trucs ontstond.

Vanuit ideologisch standpunt -een scherpe kritiek op het traditionele kastensysteem in Indië- valt Masaan aan te prijzen, maar artistiek is de hoofdplot te licht om deze langspeler te dragen. Centraal staat de zelfmoord van een student nadat de politie op brutale manier zijn hotelkamer binnenviel waar hij een amoureus moment met zijn liefje beleefde. Om niet eerloos in de pers te worden verhuisd, stemt de vader van het meisje in om smeergeld aan de politie te betalen. Parallel loopt een romantisch liefdesverhaal tussen een jongen uit een lagere - met een meisje uit de hogere kaste. De regisseur opteerde om de 2 verhalen uiteindelijk op een nogal zoeterige wijze met elkaar te verbinden, waardoor de film strandt als een semi-spiritueel werkstuk.

Wat Masaan toch bekijkenswaardig maakt is vooral de cinematografie en de Indische muziek -voor de liefhebbers- maar het is niet het sterke drama wat het had kunnen worden.

Waardering Masaan: 7,5 / 10


MR. KAPLAN
Regie:  Álvaro Brechner
Cast: Héctor Noguera, Néstor Guzzini, Rolf Becker


Recensie Mr. Kaplan:

Inderdaad, ik heb nog géén Uruguayaanse komedie gezien om te antwoorden op de vraag in de persfolder. En uitgaand van Mr. Kaplan zal het nog een tijdje duren tot ik een volgende Uruguayaanse komedie wil zien.

Mr. Kaplan is een verveelde burgerlijke Joodse gepensioneerde in Uruguay. Op een dag meent hij een oude nazi uit Auschwitz te herkennen en roept hij de hulp in van een politieagent om in Simon Wiesenthal-stijl tot een ontvoering en berechting over te gaan.

Dat levert een aantal voorspelbare 'senior' grappen in slapstick stijl op, maar uiteindelijk valt het flinterdun verhaaltje nét iets te licht uit om de kijker mee te slepen in de 'manhunt'. Charmant, occasioneel grappig maar te makkelijk verteer- en voorspelbaar om na te branden.

Waardering Mr. Kaplan: 7 / 10


GALLOPING MIND
Regie: Wim Vandekeybus
Cast:  Matt Devere, Natali Broods, Jerry Killick



Recensie Galloping Mind:

De eerste langspeler van Wim Vandekeybus, ja de Belgische choreograaf.

Galloping Mind lijdt onder hetzelfde probleem zoals véél films die gemaakt worden met 'tax shelter' - (lees taks ontvluchting) middelen. Meerdere lidstaten van de Europese Unie zetten een systeem op waarbij financiers een deel van hun belastingen kunnen ontlopen door het te investeren in de filmindustrie. Op zich een goede zaak voor de culturele sector, was het niet dat co-producties tussen verschillende landen (in het geval van Galloping Mind een Belgisch-Nederlandse-Hongaarse co-productie) soms ongeloofwaardige combinaties in de cast en de setting oplevert.

Matt Devere is een DJ die een Engelstalig radio-programma heeft in Hongarije (op zijn minst al vreemd maar omdat Hongarije co-produceerde was dit waarschijnlijk al een compromis). Natali Broods, de partner van Devere in de film is dan weer Belgisch maar spreekt Engels met een Nederlandse tongval. Beiden hebben een problematische relatie waarin het al-dan-niet verwekken van een kind centraal staat. Naast de hoofdplot is er de subplot waarin de aandacht uitgaat naar een bende straatkinderen die een kudde wilde paarden -Vandekeybus zijn stokpaardje- vinden én daarmee de stad doorkruisen.

Vandekeybus werkt graag met metaforen en kiest voor een magisch realistische sfeer, maar als de ontknoping er aan komt, zit de kans er dik in dat u ondertussen aan de boodschappen denkt.

Pretentieus, vervelend én een zoveelste voorbeeld dat de 'tax shelter' co-producties tussen verschillende EU-lidstaten vaak een film opleveren die noch mossel, noch vis is.

Waardering Galloping Mind: 6 / 10

FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Under Electric Clouds - Alléluia - Un Début Prometteur - Marguerite

Op dag 4 van het FFO waren er zowel kleine filmparels als zwijnen.

Ik heb de indruk dat de programmatoren zo om avant-premières verlegen zitten én zo uitdrukkelijk al wat maar enigszins Vlaams is willen promoten, dat zelfs een niemendalletje als 'Un Début Prometteur' (met Veerle Baetens) -tevens de zwakste film van het festival- toch de selectie haalt.

'Marguerite' tip ik al  kanshebber voor de Look-competitie. Wie zijn psychologische horror graag gruwelijk wilt, kan niet missen met 'Alléluia', de beste verrassing uit Wallonië.

Hieronder vind je filmrecensies van Marguerite, Under Electric Clouds, Alléluia en Un Début Prometteur. Alle recensies geschreven door John Solitude, onafhankelijk filmcriticus, niet commercieel verbonden met de filmindustrie of het filmfestival Oostende.

MARGUERITE
Regie:  Xavier Giannoli
Cast: Catherine Frot, André Marcon, Denis Mpunga 


Recensie Marguerite

Marguerite behoort tot de aristocratische klasse in Frankrijk. Haar leven vult ze met pompeuze society feestjes én vooral met klassieke muziek. Ze waant zichzelf een grote operazangeres maar niemand durft haar te vertellen dat ze zo vals zingt als een kat. Daarvoor zijn haar sociale kringen ofwel te financieel afhankelijk van haar of men vindt het te gênant om aan te kaarten.

Deze tragi-komische analyse over roem en succes is een schot in de roos voor de Franse regisseur Xavier Giannoli. Marguerite grossiert in plaatsvervangende schaamte, startend als een komedie waarin het publiek méélacht met de verwaande pogingen van Marguerite maar langzaam schuilt de film op richting tragedie. De kunst van het script en de regie zit hem erin dat de evolutie van het verhaal voortdurend geloofwaardig blijft; de intriges worden langzaam opgebouwd en je voelt als kijker hoe Marguerite gedoemd is tot een tragisch noodlot.

Sterke cinematografie en acteerprestaties gehuld in somptueuze decors en kostumage, Marguerite tip ik nu al als winnaar van de Look-competitie.

Waardering Marguerite: 8,5 / 10

ALLELUIA
Regie: Fabrice Du Welz
Cast: Lola Dueñas, Laurent Lucas, Héléna Noguerra


Recensie Alléluia

Geïnspireerd op The Lonely Hearts Killers, een Amerikaans koppel die minstens twintig vrouwen op een brutale manier om het leven brachten.

Regisseur Fabrice Du Welz (bekend van Calvaire) transporteert het verhaal richting Ardennen. Laurant Lucas is de gigolo van oudere alleenstaande vrouwen om hun geld af te troggelen. Wanneer één van zijn doelwitten passioneel verliefd op hem wordt en zijn beweegredenen inziet worden ze samen een moorddadig koppel.

Door het claustrofobische camerawerk met ultra-close ups, de bloederige moordscènes en de gedreven acteerprestaties van Lucas en Duenas is dit een ongemakkelijke en bij vlagen angstaanjagende thriller geworden. Een zeer sterke inzending van onze Waalse buren en het moet gezegd tot nu toe de beste Belgische film van dit festival.

Waardering Alléluia: 8 / 10


UNDER ELECTRIC CLOUDS
Regie:  Aleksey German
Cast:  Louis Franck, Merab Ninidze, Viktoria Korotkova


Recensie Under Electric Clouds
Personages dwalen rond in nevelige post-apocalyptische decors bij valavond. Wat ze doen en waar ze naar toe op weg zijn wordt niet verklaard. De film lijkt een aaneenschakeling van momentopnames en indrukken. De sterke cinematografie kan niet verhullen dat het ontbreekt aan een coherent verhaal én opbouw om de kijker mee te voeren.

Wat overblijft is een loodzware kijkervaring, een beproeving om het uit te zitten. Geslaagd als stijloefening maar te veel een film door intellectuelen voor intellectuelen en zelfs die laatsten verlieten verveeld in bosjes de zaal.

Waardering Under Electric Clouds: 4 /10


UN DEBUT PROMETTEUR
Regie:  Emma Luchini
Cast: Veerle Baetens, Zacharie Chasseriaud, Fabrice Luchini


Recensie Un Début Prometteur

Dit Franse niemendalletje is zo licht én slaapverwekkend dat ik véél moeite had om niet op te stijgen richting dromenland. Uw recensent bleef niettemin plichtmatig (en tot grote verveling toe) bij de les om een plot te zien wat zo onuitgewerkt en absurd ridicuul is qua opbouw en geloofwaardigheid, dat ik plaatsvervangende schaamte voelde bij de ergerlijke 'happy' promotalk na de vertoning.

Martin (gespeeld door Fabrice Luchine) is full-time cynicus, dronkaard en pillenslikker, zijn jonger broertje van 16 wordt om de haverklap verliefd én deze keer op Veerle Baetens; een vrouw van in de 30. Baetens zelf is de would-be vamp met gokschulden die uit de financiële nood wordt geholpen door jonger (en ouder) broertje. De rest kan je zowat al raden.

Ik moet mijzelf forceren om er iets positief over te schrijven en dat is dat vooral Veerle Baetens grote moeite doet om dit onding nog enig leven in te blazen. Daartegenover speelt Fabrice Lucine de dronkaard als een houten indiaan; quasi emotieloos en op enige verklaring of voorgeschiedenis voor zijn drinkgedrag hoef je ook niet te rekenen in het script.

Wat rest is een flutverhaaltje over mensen die voldoende geld hebben of om te zuipen, of om te gokken en zich voor de rest vooral te vervelen nét als de kijker.

Waardering Un Début Prometteur: 2 / 10

FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Twilight of a Life - Paradise Trips - Knight of Cups - Journey to the Shore

Alle filmrecensies door John Solitude, onafhankelijk filmcriticus,
niet commercieel verbonden met de filmindustrie of het filmfestival.

TWILIGHT OF A LIFE (Au Crépuscule d'Une Vie)
Regie: Sylvain Biegeleisen
Cast: Sylvain Biegeleisen en moeder




Recensie Twilight of a Life:

Wanneer de regisseur van deze documentaire te horen krijgt dat zijn moeder nog korte tijd te leven heeft, neemt hij de camera erbij om wat rest van haar leven te documenteren. Het resultaat is een zeer sfeervolle, waardige, afwisselend ontroerend en grappig testament van  een moeder die haar levenswijsheid deelt. Zelfs na deze documentaire blijven sommige uitspraken je in het hoofd zinderen zoals 'La caresse est un langage' (de streling is een taal).
Pakkend in stemmig zwart-wit film gefilmd op bijna geen budget én het beste bewijs dat zelfs met weinig middelen soms de sterkste cinema te maken is.
Een aanrader die u niet mag missen op dit festival.

Waardering Twilight of a Life: 8/10


PARADISE TRIPS
Regie:  Raf Reyntjens
Cast: Gene Bervoets, Noortje Herlaar, Pascal Maetens



Recensie Paradise Trips

Maar liefst 9-maal genomineerd voor 'De Ensors', het zelfgenoegzaam feestje van de Vlaamse cinema, dus als kijker stap je binnen met heel wat verwachtingen.

Gène Bervoets speelt een glansrol als de norse oerconservatieve reisbus chauffeur Mario, die een opdracht aanneemt om een groepje neo-hippies naar een ravefeestje in Kroatië te rijden. Tijdens de trip probeert hij het contact te herstellen met zijn 'verloren' zoon die een tijdje in de gevangenis belandde voor drugsgebruik.

De storyline lijkt een boeiende invalshoek naar een vader-zoon drama, maar de emoties slaan zelden over richting publiek. Paradise Trips bevat enkele grappige scénes, vooral als Bervoets zelf begint te trippen maar 'pakkend' wordt het nooit.

Ronduit irritant is het camerawerk, waarbij geen enkele shot nog op een statief lijkt opgenomen, met als resultaat dat het beeldkader voortdurend beweegt (let op de randen van het kader).

Paradise Trips is het een bewijs dat we in Vlaanderen wél de acteurs en de know how in huis hebben om langspeelfilms te maken maar het ontbreekt nog aan regisseurs die een interessant scenario en goede acteurs kunnen laten verrijzen tot de magie van cinema.

Gaan we uiteindelijk niet naar de cinema om ontroerd en meegesleurd te worden én in het beste geval naar buiten te gaan met scènes die op je netvlies nabranden en dialogen die je jaren later nog kan debiteren?

Paradise Trips is dat spijtig genoeg niet; het is vakkundig gemaakte cinema (op het camerawerk na) maar het ontbreekt nog aan cineasten die al de elementen tot een onvergetelijke ervaring kunnen verheffen.

Waardering Paradise Holidays: 7 / 10


KNIGHT OF CUPS
Regie: Terrence Malick
Cast:  Christian Bale, Natalie Portman, Imogen Poots




Recensie Knight of Cups:

Een Terrence Malick- film bespreken is een heikele onderneming.
In het verleden schonk hij ons parels als 'The Thin Red Line' en 'Badlands' maar die hoogtepunten lijken ver weg in zijn laatste worp: het vervelende en pretentieuze Knight of Cups.

Mallick probeert een vernieuwende beeldtaal te introduceren waarin de beelden primair zijn aan narratie. Christian ('The Machinist') Bale zwerft in 'Knight of Cups' doelloos rond tegen de achtergrond van Los Angeles en Las Vegas op zoek naar zingeving in zijn bestaan als succesvolle acteur. Af en toe zijn er filosofische reflecties over de liefde en de vluchtigheid ervan, mode modellen worden godinnen op cocktail party's en ergens dwaalt er ook nog wat verloren familie rond. De boodschap is duidelijk: Tinseltown is een oppervlakkig gebeuren en de hoofdrolspelers, net als de kijker verdwalen erin.

Aan mooie beelden géén gebrek maar de verhaallijn is zo zweverig dat je als kijker nauwelijks iets hebt om je aan vast te knopen én dus geboeid te worden.

Het eindresultaat van het experiment 'Knight of Cups' is nog mossel nog vis. Regisseurs als Ron Fricke ('Baraka') en Godfrey Regio ('Koyaanisquatsi') hebben al bewezen dat je énkel met beelden en zonder dialoog zeer boeiende en impactvolle cinema kan maken. Malick probeert halfslachtig hetzelfde met 'Knight of Cups' maar vond het nodig om toch een pretentieuze filosofische reflectie over het bestaan te introduceren. Het werd al eerder en véél beter gedaan in het evengoed hallucinante 'American Psycho' en zowat de hele literatuur van Bret Easton Ellis.

Het eindresultaat van Knight of Cups: zowat 20 % van de bezoekers verliet de zaal tijdens de voorstelling. De rest bleef in de hoop dat er toch nog een 'clue' kwam aan deze véél te lang uitgesponnen mislukte Zen-oefening. Een misnoegde Oostendse kijker achter mij vatte het allemaal puntig samen 'En d'er zit ier lik gin verhaal in.', alvorens moe verveeld af te druipen lang voor het einde in zicht was.    

Waardering Knight of Cups: 5 / 10


JOURNEY TO THE SHORE
Regie: Kiyoshi Kurosawa
Cast:  Eri Fukatsu, Tadanobu Asano, Masaaki Akahori



Recensie Journey to the Shore:

Wanneer de naam 'Kurosowa' opduikt in een perstekst, denk je meteen aan de grote meester 'Akira Kurosowa'.

Maar nee, regisseur Kiyoshi Kurosowa is géén verwant van de grote meester en dat is er ook aan te zien in het wat richtingloos kabbelende maar niet bruisende 'Journey To The Shore'.

Wat een meditatieve rouw-oefening kon worden over een vrouw die haar overleden partner op bezoek krijgt, verzand in een nogal vlakke verhaallijn om niet te zeggen vervelende film die weinig impact maakt. Om de premisse geloofwaardig te houden verwacht je dat het bezoek van de overledene zich misschien denkbeeldig afspeelt in het hoofd van de weduwe, maar wanneer de overleden partner letterlijk mee begint te kokkerellen en de vrouw vergezelt op sociale bezoeken verliest de film zijn mysterie en draagkracht.

Waardering Journey to the Shore: 6 / 10

FFO 2015 - Filmfestival Oostende - Filmrecensies overzicht

TOP 3 FILMFESTIVAL OOSTENDE FFO 2015

Rangschikking volgens onafhankelijk filmcriticus John Solitude(voor de volledige filmrecensie en trailer klik op de titel of de affiches onderaan)

1. Embrace of the Serpent: 9 /10
2. Me and Earl and the Dying Girl: 8,5 / 10
3. Marguerite: 8,5 / 10
4. De Applausman: 8,5 / 10
5. Keeper: 8 / 10
6. Cafard: 8 / 10
7. Gardenia - Before The Last Curtain Falls
8. Youth: 8 / 10
9. Twilight of a Life: 8 / 10
10. Everest: 8 / 10
11. Alléluia: 8 / 10
12. Maryland: 8 / 10
13. In God's Hand: 8 / 10
14. Hin und Weg (Tour de Force): 7,5 / 10
15. The Intern: 7,5 / 10
16. Masaan: 7,5 / 10
17. Virgin Mountain: 7,5 / 10
18. Café Derby: 7 / 10
19. Paradise Trips: 7 / 10
20. The Treasure: 7 / 10
21. Les Anarchistes (The Anarchists): 7 / 10
22. Galloping Mind: 7 / 10
23. Mr. Kaplan: 7 / 10
24. Sworn Virgin: 7 / 10
25. Efterskalv (The Here After): 6,5 / 10
26. Journey to the Shore: 6 / 10
27. Sworn Virgin: 6 / 10
28. Knight of Cups: 5 / 10
29. Under Electric Clouds: 4 /10
30. Un Début Prometteur: 2 /10

Alle filmrecensies door een onafhankelijke filmcriticus die niet commercieel verbonden is aan het filmfestival Oostende of aan de filmindustrie.

TOP 3 FILMFESTIVAL OOSTENDE

1 - EMBRACE OF THE SERPENT

2 -ME EARL AND THE DYING GIRL

3 - MARGUERITE

FFO 2015 - Filmfestival Oostende - The Treasure - The Intern - Me and Earl and the Dying Girl

Dag 2 van het FFO 2015 (Film Festival Oostende) met maar liefst 4 films voor de boeg.

Hieronder vindt u de recensies over de half-geslaagde Roemeense tragikomedie 'The Treasure (Comoara)', het Hollywood vehikel 'The Intern' (Met Robert De Niro en Anne Hathaway) en wat mij betreft DE revelatie van het FFO 'Me and Earl and the Dying Girl'.

Als u maar één film kan bezoeken op dit festival, niet twijfelen:
'Me and Earl and the Dying Girl' is tot nu toe DE sterkste film van het festival.

THE INTERN
Regie: Nancy Meyers
Cast:  Anne Hathaway, Robert De Niro, Drena De Niro

Recensie The Intern:

De avant-première voorstelling van The Intern ging gepaard met nogal wat gemor: in de grote zaal 7 van Kinepolis waren 3 volledige rijen 'reserved for VIP' , waardoor sommige 'gewone' betalende bezoekers gedwongen waren op de 1ste rijen plaats te nemen. Vijf minuten voor de voorstelling bleek dat de reservaties een vergissing waren, waardoor er ijverig terug plaatsen werden gewisseld. Achteraan werden dan weer enkele bezoekers gevraagd om plaatsen te wisselen omdat security tijdens de voorstelling de zaal wou overschouwen op de aanwezigheid van stoute 'piraten' die wel eens deze avant-premiere konden misbruiken om meteen de hele film op het internet te gooien. (u bent gewaarschuwd).

Als je Robert De Niro, Anne Hathaway en het onderwerp ' fashion e-business' in één lijn leest in de perstekst, verwacht je je aan een draak van een film. De Niro is ondertussen al meer dan een decennia  verwijderd van zijn memorabele performances in oa 'Heat', 'The Godfather' en 'Goodfellas'. Tegenwoordig draaft De Niro op in brave 'feel good' movies zoals 'The Intern'.

Hathaway is hoofd van een succesvol kledij e-commerce-bedrijf. Haar man is gereduceerd tot huisvader voor hun kind en ziet zijn vermoeide vrouw enkel nog 's avonds nét voor het slapengaan. Je voelt de relatieproblemen aankomen en de man van Hathaway gaat dan ook zijn behoeften 'op een ander' bevredigen. De Niro wordt ondertussen aangeworven in het bedrijf van Hathaway als 70-jarige senior-stagiair, waar hij Hathaway van morele zuurstof voorziet tijdens haar drukke werkdagen.

The Intern is, het moet gezegd, véél minder slecht en klef dan ik had verwacht. Het is een zgn 'commerciële' en niet 'cinefiele' film (wat ook maar een kunstmatig én elitair onderscheid is) en het kan rekenen op een De Niro in goede vorm in de rol van warme grootvader-figuur die Hathaway troost biedt. Ook Hathaway speelt een glansrol als de gedreven businessvrouw die meer verstand heeft van zaken dan van relaties.

Waar The Intern de bal misslaat en resoluut de Hollywood-kaart kiest is de moraliserende (en naïeve) ondertoon. Hathaway is voortdurend met haar bedrijf bezig waardoor haar echtgenoot niet meer aan zijn trekken komt. In plaats van dit uitgangspunt te gebruiken om de thematiek én het probleem van de combinatie gezin-werk te onderzoeken, trekt The Intern resoluut partij voor de figuur van Hathaway met een feministisch ondertoontje, waardoor de mannelijke echtgenoot de 'slechterik' wordt. The Intern had natuurlijk ook de aard van competitieve business modellen kunnen onderzoeken die néfast zijn voor het gezinsleven (zowel voor man als vrouw), maar dat zou uiteraard voor een vehikel uit de Hollywood 'corporate'-fabriek een brug te ver zijn. En dat beste lezers is het onderscheid tussen een 'commerciële' en 'cinefiele artistieke' film.

Bij vlagen leuk en makkelijk toegankelijk entertainment én aan de 'effort' van Hathaway en De Niro zal het zeker niet liggen maar finaal op een nogal naiëve, simplistische typisch Hollywood-stijl moraliserend. Ik kan nu al voorspellen dat The Intern een groot commercieel succes wordt. Succesvolle vrouwen zullen in de toekomst verwijzen naar films als 'The Intern' om hun mannen de les te leren wanneer manlief klaagt over te weinig aandacht.

Waardering The Intern: 7,5 /10

ME, EARL AND THE DYING GIRL
Regie:  Alfonso Gomez-Rejon
Cast:  Thomas Mann, RJ Cyler, Olivia Cooke
  
 Recensie Me and Earl and the Dying Girl:

Een film over het tienerleven op de hogere middelbare school en een meisje met kanker?

Ik kan meteen kort zijn: deze film is de revelatie van het Filmfestival Oostende 2015. In de categorie absoluut niet te missen.

'Me and Earl and the Dying Girl' is gevat, grappig, ontroerend, gedurfd en het onderzoekt het thema van een tiener met kanker en de impact ervan op de klasgenoten op een geheel originele manier. Niet klef, niet sentimenteel, maar spitant met een grote dosis cynische en hitzwarte humor.

Ik zag zelfs serieuze persjongens schaterlachen, dan weer heimelijk snotteren en hoorde papieren zakdoekjes kraken.

Me and Earl and the Dying Girl is de reden waarom ik naar deze festivals kom en mijzelf verplicht om door de bagger te waden op zoek naar parels.

'Me and Earl and the Dying Girl' is zo'n kleine parel.

Waardering 'Me and Earl and the Dying Girl': 8,5 / 10

THE TREASURE (COMOARA)

Regie: Corneliu Porumboiu
Cast:  Toma Cuzin, Adrian Purcarescu, Corneliu Cozmei

Recensie The Treasure (Comoara):

Een Roemeense tragi-komedie waarin 2 vrienden op zoek gaan naar een vermeende schat in de tuin.

Nét zoals de meeste films uit het voormalig Oostblok is The Treasure gevat in grauwheid en tristesse. Wat overblijft van de arbeidersklasse na de val van het communisme, zoekt noodgedwongen naar alternatieve manieren om hun gezin te onderhouden. Enkele geslaagde (maar uitgemolken) gags met een metaaldetector kunnen niet verhullen dat The Treasure teveel teert op één gegeven nl de kinderlijke fantasie om een begraven schat te vinden.

Je kijkt ernaar, je zag het, misschien herinner je in het beste geval enkele geslaagde scènes met de metaaldetectorman... en finaal vergeet je het.
Te vlak om een blijvende impact te maken.

Waardering The Treasure (Comoara): 7 / 10