DJ John Solitude - live in de Overpoort, Gent

Dus ik zeg hem:

- "Ik ben stik kapot, gaan met die koehandel."
- "Zet de sequencer dan toch op", zegt hij, "ze horen toch het verschil niet".

Maar een beetje dj had een soort eergevoel:
hoewel je inderdaad véél kon automatiseren,
snapte een computer nog altijd niet wat 'timing' was.

- "Bullshit", zeg ik. "We doen het zoals gewoonlijk:
met 2 naalden, 2 schuivers én 2 oren voor het ritme.
Als het in de stront loopt, dan teken ik ervoor."

- "Ben je dat godverdomme wél zeker? Je ziet er niet in je gewone doen uit."

- "Op het oor én niets anders dan dat. Heb je mij begrepen?
Komaan, gaan mét die handel. ON WITH THE SHOW."

Mijn loyale lichtman trekt de schuiver van de dimmers naar beneden,
drukt op de rook knop én hult de zaal in stroboscopisch licht.

"Go Eisbär", zegt hij mij, "op het oor, go and get them. IT IS YOUR DESTINY."

En ik beschouwde zo'n uitspraak als de meest altruïstische daad die iemand kon stellen:
loslaten, terwijl alles schreeuwt naar vasthouden.

Het was een in deze moderne tijden,
zo'n ouderwets woord als liefde,
wat tegenwoordig bijna pathetisch klonk.

Ik kende hem,
hij kende mij.

We waren uit respect gestopt,
elkaar proberen te veranderen.

En de loyale lichtman refereerde daarmee ook naar het determinisme.
In de geest van de positivisten klonk dat als een vloek.

Maar laat mij u vertellen,
beste lezer:

De meest rationele mens,
is diegene die ten volle beseft,
dat hij of zij irrationeel is.

De meest moedige mens,
is hij of zij die nog ten volle durft te voelen.

Toon uzelf in uw meest kwetsbare naaktheid.
Dat is moed.

Durf lief te hebben,
durf passie te doorleven,
durf te handelen naar waar u 100 % achter staat,
durf laf te zijn en dat te bekennen,
zelfs al verteert het u compleet.

Maar besef ten volle,
dat wie,
gevoelloos,
afgestompt,
brutaal,
gewetenloos,
zonder mededogen,
tactisch,
strategisch,
uitgekookt,
en zonder enige gêne zijn:
truly will inherit the earth.

Dat is Darwinisme.