FFG 2018 - Filmfestival Gent - Studio 54

Director

Matt Tyrnauer

Stars: Steve Rubell, Ian Schrager

Recensent John Solitude

Voor wie niet vertrouwd is met het begrip 'Studio 54':
eind de jaren '70 was dit the-place-to-be voor de New Yorkse jetset.

Een discotheek die uitgroeide tot mythische decadente proporties.
Studio 54 ging teloor na een inval van belastingambtenaren die er niet enkel massa's 'zwarte' cash vonden maar ook grote hoeveelheden 'qualudes' en cocaïne.

Maar Studio 54 was ook een vrijhaven waar kunstenaars als Andy Warhol, Truman Capote en de crème de la crème van de pop- en Hollywood scène vaste gasten waren: Michael Jackson, Mick Jagger, Diana Ross, Liza Minnelli, Paul Newman, to name but few.

In een tijdgeest waar homofobie en racisme welig tierden, dansten zwart, blank, gays en dragqueens gezellig samen in Studio 54 op de tonen van extatische discomuziek. Studio 54 groeide uit tot een statement van tolerantie (tenminste als je er 'hip' genoeg uitzag om binnen te geraken).

Hoewel deze documentaire een interessant chronologisch beeld schetst over de tijdsgeest waarin Studio 54 tot stand kwam, voegt het weinig toe aan eerdere docu's over deze scène en de film 'Studio 54'.

Rijkelijk laat te zien op het Filmfestival Gent in de theaterzaal Vooruit op zaterdag 20 oktober maar wie het liever thuis bekijkt kan ook al de Blu-Ray bestellen via deze website: https://www.studio54doc.com/

Waardering: 7,5 / 10

FFG 2018 - Filmfestival Gent - Utøya 22 July

Director:

Erik Poppe

Writers: Siv Rajendram Eliassen (screenplay), Anna Bache-Wiig(screenplay)

Stars: Andrea Berntzen, Aleksander Holmen, Solveig Koløen Birkeland 

Recensent John Solitude

In het holst van de nacht zag uw recensent in avant-avant première én zelfs nog voor de persvoorstelling één van de meest geanticipeerde films in competitie voor het Filmfestival van Gent.

Utøya 22 July is een hyper realistisch relaas over de terreuraanslag op een vakantiekamp in Noorwegen. 77 jongeren werden gedood en 99 raakten er zwaar gewond bij een schietpartij. De dader was een blanke rechts-extremist.

Het siert de scenaristen dat Utøya géén actiespektakel, noch een Hollywoodiaans relaas over superhelden moed werd maar wél een accurate weergave over wat mensen zoal doen in crisissituaties: over laffe daden van kortzichtig zelfbehoud én occasioneel een kleine daad van altruïsme.

Utøya 22 July toont de gebeurtenissen vanuit het perspectief van een deelnemer aan het vakantiekamp die in de chaos op zoek gaat naar haar zus. De schutter is quasi volledig onzichtbaar maar de echo's van geweerschoten en geschreeuw zijn voortdurend aanwezig. Er zijn géén grote statements, noch spectaculaire 'shootings', enkel verwarring.

Utøya 22 July valt nét iets te licht uit om een serieuze kanshebber te worden voor de juryprijs maar laat dat u niet weerhouden om op woensdag 17 oktober om 19u30 uw eigen oordeel te vormen in Kinepolis Gent.

Waardering: 7,5 / 10

Verkiezingen Oostende - Interview PVDA-kandidaat Cynthia Van Aelst

Op zondag 14 oktober 2018 kiest België de gemeenteraad-en provincieraadsleden.

Uw verslaggever doorploegde verkiezingsfolders op zoek naar een waardige kandidaat voor de gemeenteraad van Oostende.

Wij zochten een kandidaat die verstand heeft van armoede en die het fenomeen niet enkel kent uit rapporten en statistieken.

In de PVDA-verkiezingsfolder voor Oostende viel de kandidatuur van Cynthia Van Aelst op, een vrijwilligster in een daklozencentrum in Oostende.Wij nodigden PVDA-kandidaat Cynthia Van Aelst uit voor een interview.

John Solitude heeft géén partijkaart, noch is hij actief in de PVDA,noch heeft hij een familiale- of andere privé band met deze kandidaat. Het interview met PVDA-kandidaat Cynthia Van Aelst werd louter gekozen op basis van haar profilering in de PVDA-folder. Dit weblog is onafhankelijk en niet gebonden aan eender welke partij of belangengroep. De interviewtekst werd in voorpublicatie aangeboden aan de kandidaat en goedgekeurd ter publicatie.

Cynthia, je bent actief als vrijwilliger in een daklozencentrum in Oostende. Hoe kwam je tot zo'n engagement? Vanaf mijn 18de werkte ik jaren als arbeidster in de schoonmaaksector.Het werk werd fysiek te zwaar voor mijn rug en nek.Een specialist stelde vast dat ik een operatie moest ondergaan voor hernia waardoor ik niet langer een job als schoonmaakster kon uitvoeren. Het Sociaal Huis in Oostende organiseert jaarlijks een winteropvang voor dak- en thuiszorg. Daklozencentrum Imagine zocht toen vrijwilligers en ik stelde mij kandidaat. Ik doe dit nu al een paar jaar én zet mij elk jaar opnieuw in als vrijwilliger voor de daklozen.

Waarom zou iemand op de PVDA moeten stemmen en bijvoorbeeld niet op andere linkse partijen zoals de SP.A of Groen?

Iedere verkozene van de PVDA leeft verplicht van een arbeidersloon of zij of hij nu burgemeester of raadslid is en dus is er ook géén postjespakkerij.

Terwijl andere partijen méér en méér opschoven naar rechts is de PVDA een linkse partij gebleven die de strijd blijft aangaan voor een eerlijke verdeling van de welvaart én tegen de sociale afbraak. Voor de PVDA zullen de superrijken en bedrijven die nu amper belasting betalen een grotere bijdrage moeten leveren.

Bedrijven en superrijken maken gebruik van onze werknemers, onze publieke infrastructuur en profiteren zo mee van onze opleidingen en onze gezondheidszorg. Hier tegenover mag er een zekere return staan.Het kan niet dat zij zichzelf verrijken en de rest van de bevolking voor alles opdraait.

Wat wil je graag veranderen in Oostende?

In ieder geval de armoede aanpakken en zorgen dat er in Oostende wijkgezondheidscentra zijn waar patiënten zonder geld naar de huisarts kunnen. Een stad die niet te koop is aan de hoogste bieder maar die zich organiseert en werkt voor de noden van haar inwoners. Waar wonen betaalbaar is. Voor méér sociale woonwijken naar het voorbeeld van Wenen waar de helft van de woningmarkt door het stadsbestuur wordt gecontroleerd. Daar is géén wooncrisis en is er een plafond op de prijzen. Voor meer groen en waar mensen van verschillende nationaliteiten samen deelnemen aan buurtfeesten en ontspanning.

PVDA wordt in de pers vaak omschreven als een extreme partij. Wat is jouw visie hierop?

Is het extreem dat we opkomen tegen sociale afbraak en dat we werkende mensen verdedigen tov het grote geld?Dat we opkomen voor waardige pensioenen, betaalbare woningen en rusthuizen en tegen de hebzucht van de superrijken?
Dat we opkomen voor sociale gelijkheid, tegen verdeeldheid en tegen racisme?Wij zijn de enigste partij die zegt 'Eerst de mensen, niet de winst.' en daar ook naar handelen.

Veel Oostendenaren klagen dat er teveel migranten zijn en dat zoiets een pak geld kost voor vreemdelingen die hier nooit belastingen betaalden en dan van een uitkering leven. Hoe sta je daar tegenover?

Teveel migranten is een subjectief gevoel dat niet berust op feiten. Ongeveer 9,6 % van de 70.994 inwoners is migrant, waarvan 7,2 % van Europese afkomst en 13,5 % van niet Europese afkomst. Slechts 1,4 % is afkomstig uit Turkije en de Maghreblanden. Het probleem is dat sommige partijen de situatie opblazen en leugens verkopen om hiermee te scoren bij de kiezers.

Iedere mens op de vlucht heeft recht op bescherming én het recht om menswaardig te worden behandeld. Waarom vluchten die mensen en komen ze naar hier? We moeten aan zelfonderzoek doen: bv Saoedi Arabië voert oorlog in Jemen maar wij leveren de wapens. Het westen valt Irak en Afghanistan binnen en bombarderen die landen terug naar de oertijd. Is het dan verwonderlijk dat zoveel mensen op de vlucht slaan? Wie wil geen betere toekomst voor zichzelf en zijn kinderen? In Libanon is één derde van de bevolking vluchteling. Turkije vangt verschillende miljoenen vluchtelingen op... als je dat vergelijkt met de cijfers in Europa is dat bij ons peanuts. Men vergeet gemakkelijk dat tijdens de 2 wereldoorlogen honderdduizenden Belgen op de vlucht waren.

De opvang van vluchtelingen kost niet zoveel als je het vergelijkt met de grote fraudeurs en belastingontduikers. Zou men daar niet beter de pijlen op richten? Probleem is niet dat die mensen een pak geld kosten maar dat de regering sociale zekerheid en verworvenheden afbreekt ten voordele van de rijken en het grootkapitaal.

Belgen voelen zich bedreigd en zien de toekomst somber in. Partijen als Vlaams Belang maar ook NV-A proberen de aandacht van de mensen af te leiden naar migranten thema's om te verdoezelen dat het geld van de sociale afbraak naar de superrijken en het kapitaal gaat.

Hoe staat de PVDA tegenover méér voorzieningen voor moslims en de islam religie? Kan iemand die moslim is en volledig volgens de koran voorschriften wil leven zich wel integreren in de Belgische samenleving?

Voor ons mag iedereen zijn geloof belijden maar niet opdringen aan iemand anders, het moet een vrije keuze zijn. In België is het zo dat de staat religie mee financieel ondersteund. Het grootste bedrag gaat naar de katholieke kerk, ook de joodse godsdienst krijgt zijn deel. Als men de lijn doortrekt is het logisch dat ook islam in verhouding zijn deel krijgt.

In principe zou elke godsdienstige religie voor zichzelf moeten zorgen via bijdrage van de leden. De staat zou hiervan los moeten staan, dat is onze visie.Wil een katholiek leven volgens zijn geloof, geen probleem. Wil een moslim leven volgens de koran is dat ook oké, zolang men andere mensen niet dwingt hetzelfde te doen.

Wat islam betreft: sharia wetgeving, homo's of lesbiennes beledigen of aanvallen kan niet. Iedereen kan zich integreren in de maatschappij als men zich houdt aan de democratische wetten van het land.

Welke boodschap wil je de kiezers nog meegeven voor ze hun stem uitbrengen?

De boodschap die ik aan de kiezers wil geven is: laat je niet misleiden door de vele beloften die de huidige partijen doen. Want allen voerden ze een politiek in het voordeel van de rijken en het kapitaal. Geen enkele partij durfde de frauders en superrijken aanpakken, alleen de PVDA.
Daarom verdienen de PVDA-kandidaten uw stem.

Cynthia, ik wens jou en je partij véél succes bij de komende verkiezingen.

Cynthia Van Aelst, plaats 6 op de PVDA-lijst voor de Oostendse gemeenteraadsverkiezingen.Meer info over de PVDA vindt u door hieronder te klikken.

FFO 2018 - Filmfestival Oostende - Frères Ennemis

Director: David Oelhoffen
Writers: Jeanne Aptekman (adaptation), Jeanne Aptekman(dialogue)
Stars: Matthias Schoenaerts, Reda Kateb, Adel Bencherif

Recensie John Solitude

Nadat op het Filmfestival Oostende Jean-Claude Van Damme twee bomvolle zalen een half uur op hem liet wachten voor de vertoning van het ondermaatse 'Lukas', dreigde hetzelfde scenario voor de avant-première van 'Frères Ennemis' met een aangekondigde 'public appearance' van Matthias Schoenaerts.
 
De geplande voorstelling om 19u45 startte pas om 20u én bovendien was de projectie van de volledige film verkeerd gekadreerd. Na een kwartier vertraging bleek bovendien dat Schoenaerts pas achteraf in de zaal zou opdagen (Schoenaerts zat namelijk in Restaurant Storm).

Het moet gezegd: qua punctualiteit, het publiek informeren en zich op zijn minst verontschuldigen waarom vertoningen later starten dan aangekondigd, ... kan Filmfestival Oostende nog héél wat leren van zijn grote broer Filmfestival Gent waar zelfs een véél grotere filmselectie wordt vertoond mét veel minder problemen én meer respect voor het publiek.

Zo schaf je als bezoeker van het Filmfestival Oostende beter géén tickets aan voor vertoningen na 22u, zelfs al geeft de programmabrochure de indruk dat er méér dan voldoende tijd is tussen de voorstellingen die om 19u45 starten.
Zelf moest ik tweemaal een voorstelling laten vallen na 22u omdat die films al gestart waren, terwijl de voorstellingen gepland om 19u45 hopeloos uitliepen.
Het getuigt ook van weinig respect voor cineasten als bvb een vertoning van de film 'Smuggling Hendrix' na 10 minuten plots wordt stilgelegd omdat die 'te vroeg was gestart' én opnieuw moet heropgestart worden. 

En dan was er het met grote trom aangekondigde Frères Ennemis.

Het goede nieuws: Matthias Schoenaerts kan terecht één van de sterkste acteurs van deze Belgische lichting worden genoemd. Zijn gebeitelde 'alpha-male' verschijning leent zich uitstekend voor 'crimi's' of rollen waarin de spierbundel ('Rundskop') ook onderkoelde emoties mag laten zien.
Schoenaerts werd dan ook correct gecast voor deze Franse 'policier'.

Het slechte nieuws: zelfs rasacteurs als Schoenarts hebben een sterk opgebouwd én geloofwaardig script nodig én daar ontbrak het 'Frères Ennemis' aan. Schoenaerts speelt een drugdealer die tijdens een transactie onder vuur wordt genomen. Wat volgt is een who-done-it in het Marokkaanse drugsmilieu, overgoten met een licht verteerbaar sociaal-kritisch sausje. 
Regisseur David Oelhoffen strandt in een mossel-noch-vis poging om de typische 'policier' wat meer diepgang in te blazen: de actie valt te licht uit voor diegenen die een adrenaline spektakel verwachten én doorwinterde cinefielen ergeren zich aan de mix tussen stereotypen (een Marokkaanse Godfather) én karakters die méér sérieux moeten afdwingen, zoals de rol van de tegenhanger van Schoenaerts vertolkt door Reda Kateb die een glansprestatie neerzet.

Ook de publiek score op de International Movie Database voorspelt weinig goeds voor de internationale distributie van 'Frères Ennemis': op dit moment een gemiddelde score van 4,9 / 10 gebaseerd op 74 stemmers.

Frères Ennemis kan dan ook samen met 'Le Fidèle' de zwakste film van Schoenaerts tot nu toe worden genoemd.

Waardering: 5 / 10

FFO 2018 - Filmfestival Oostende - WIJ recensie

Director

Rene Eller

Writer

Rene Eller

Stars

Pauline Casteleyn, Aimé Claeys, Gaia Sofia Cozijn |See full cast & crew

De affiche, een groepje jongeren die naakt richting de horizon rennen is een knipoog naar 'Idioterne' (The Idiots) van Lars Von Trier. En Elvis Peeters las duidelijk 'The Secret History' van Donna Tart voor hij 'Wij' schreef.

Dat als insmijter dat 'Wij' naar internationale cinefiele of literaire normen zeker niet grensverleggend of origineel is, maar als Nederland-Vlaamse coproductie is het een bom. 

Het minder preutse Nederland kan buigen over een lange traditie waarin toen controversiële literatuur als 'Turks Fruit' of 'Ik, Jan Cremer' zelfs verfilmd werden maar géén enkele Belgisch productiehuis durfde het aan om pakweg 'Mieke Maaike's Obscene Jeugd' te verfilmen. De beste brave gooi tot nu toe om taboe-onderwerpen te belichten, kwam van Dominique Deruddere in het zwaar onderschatte 'Crazy Love'.

België kon als het op shock cinema aankwam enkel het Waalse meesterwerk 'C'est Arrivé Près de Chez Vous' voorleggen. En je moet al afdalen in cultmiddens om de naam 'Chantal Akkermans' of 'Pacha' te horen vallen.

Met 'Wij' durft ook Vlaanderen het eindelijk aan om een mijlpaal neer te zetten.

'Wij', dat zijn een groepje tieners uit een suffe villawijk uit Wachtebeke waar de tuinen kaarsrecht zijn en zoals één van de tieners het uitdrukt er 'troosteloosheid' op de gezichten hangt. Gevangen in een immense voorspelbaarheid en een keurslijf aan normen, rebelleert het groepje tieners tegen de 'fake' beschaving door de non exclusieve seksuele vrijheid te heroveren én 'waardige' notabelen tot prostitutie te verleiden.

In een vierluik structuur wordt vanuit het perspectief van de participerende jongeren de botsing en het verder opschuiven van de morele grenzen afgetast. Met rake dialogen als 'Het leven is als een realityshow. Zo fake en hypocriet. Ik wou iets echt capteren'. Vertolkt door een cast die kutten en ballen hebben.

'Wij' is een provocatieve cinefiele verademing in het huidige Vlaamse landschap. Vlaanderen heeft eindelijk zijn eigen 'C'est Arrivé Près De Chez Vous'.

Waardering: 8 / 10 

FFO 2018 - Filmfestival Oostende - Recensie Will Tura Hoop Doet Leven

Director: Dominique Deruddere

Writers:

Myriam Dekoster, Dominique Deruddere

Recensent John Solitude

Ik hou niet van nederlandstalige schlagermuziek. Ik hou niet van schlagermuziek tout court maar als Will Tura 'Eenzaam Zonder Jou', 'Hopeloos', 'Hoop Doet Leven', 'Arme Joe' of 'Ik Mis Je Zo' zingt, dan ontdooit de cynicus diep in mij.

Will Tura werd vaak door de zelfverklaarde 'serieuze cultuurliefhebber' weggehoond als een zanger voor het klootjesvolk. Zijn teksten getuigen van eenvoud en pretenderen geen literatuur te zijn, zijn dictie klinkt vaak  nét iets te geforceerd proper... en toch 'Ik ben zo eenzaam zonder jou', tja... drukt het niets iets universeel uit in al zijn oprechte directheid?

De 'rehabilitatie' van Will Tura kwam er toen Belgische rockers in 'Turalura' zijn enorme song repertoire (méér dan 500 zelfgeschreven composities) begonnen te coveren. 'Arme Joe' van Noordkaap... ja, dat is een Tura nummer. En ook de stoere Arno zong 'Ik ben zo eenzaam zonder jou'.

Dominique Deruddere (die al decennia aan het Vlaamse filmrepertoire timmert met enkele pareltjes als 'Crazy Love' -gebaseerd op het oeuvre van Bukowski- en 'Iedereen Beroemd') werd als 'eminence grise' aangesteld door Jean Kluger (die meer dan 50 jaar de producer en uitgever was van Will Tura) om Tura de documentaire biografie te bieden waarop hij meer dan recht had.

'Will Tura - Hoop Doet Leven' is een boeiende chronologische biopic over hoe een wat stuurloos jongetje uit een arbeidersgezin uit Veurne per toeval zijn talent ontdekt: door het vinden van een mondharmonica op zolder. 
'Hoop doet Leven' is géén blind adoratiestuk: het verhaalt over het zwoegen van de kwetsbare Tura, het lange zoeken naar een eigen 'sound' en talloze nummers die nergens heen gingen. De weg voor Will Tura 'Ik ben zo eenzaam zonder jou' schreef die uitgroeide tot een anthem in de Belgische popgeschiedenis. Hij breide er meer dan 100 hits aan.

Vertelt in het 1ste persoon perspectief door die heerlijke hese stem van Jan Decleir is 'Will Tura - Hoop Doet Leven' een meer dan verdiend en waardig eerbetoon aan een monument uit de Vlaamse popgeschiedenis.

FFO 2018 - Filmfestival Oostende - Recensie Un Ange - Engel

Director:

Koen Mortier

Writers:

Koen Mortier, Dimitri Verhulst (novel)

Stars:

   Vincent Rottiers, Fatou N'Diaye, Paul Bartel |See full cast & crew

Recensie door John Solitude
'Engel' naar het boek van Dimitri Verhulst 'Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten' was de openingsfilm van het Filmfestival Oostende 2018.

Dimitri Verhulst inspireerde zich op het tragische levenseinde van 'would be' koers vedette Frank Vandenbroucke. Vandenbroucke vluchtte destijds naar Senegal en stierf (vermoedelijk) aan een overdosis in een groezelig rendez-vous hotel.

In hoeverre 'Engel' een accuraat beeld schetst over de precieze omstandigheden waarin Vandenbroucke overleed laat ik in het midden. Wel staat vast dat Koen Mortier (door sommigen misschien gekend als de regisseur van het hysterische 'Ex-Drummer') een aangrijpende, geloofwaardige én van vals sentiment gespaarde interpretatie biedt waarom een up-and-coming sportster plots naar Senegal vlucht en in zijn laatste dagen er de romantische liefde vindt bij een prostituee.

De 'clou' van het relaas ligt hem namelijk in de rake uitspraak van hoofdpersonage Thierry: 'On est tous des putes.'

Mortier levert een geslaagde en delicate evenwichtsoefening af, gesteund door sterke acteerprestaties van Vincent Rottiers (Thierry) en Fatou N'Diaye (Fai) en dat gevat in een bloedmooie cinematografie van Nicolas Karakatsanis.

Filmfestival Oostende kan met 'Engel' eindelijk een openingsfilm voorleggen die op cinefiel wereldniveau staat.


Vond je deze recensie interessant, vergeet dan niet het 'like' icoontje aan te klikken: dat geeft deze gratis blogspot een steuntje in de rug.

Waardering: 8,5 / 10