"In the desert you can remember your name
'Cause there ain't no one for to give you no pain."
uit "A horse with no name" - America
De desolaat stofferige woestijnweg door
“Death Valley”, uitmondend in de verscheurde en onherbergzame bergkammen van “The Grand Canyon”.uit "A horse with no name" - America
De desolaat stofferige woestijnweg door
Die habitat fascineert ondergetekende
sinds tienerleeftijd.
Maar ik ben er nooit geweest…
tenzij in de ‘heldere’ dromen waarin ik
in vogelperspectief het wereldse oversteeg.
Op het sacrale grondgebied van de Hualapai indianen in de staat Arizona,
bevindt zich "The Skywalk".
Voor dagtoeristen een adembenemende uitkijkpost op het tijdloze,
voor “skydivers” , de ultieme basejump”
Een “basejump” is een parachutesprong die niet vanuit een gemotoriseerd tuig maar van op een gebouw of een (natuurlijk) platform gebeurt.
Voor de doorsnee burger complete waanzin, voor de onrustige geest,
een tango tussen leven en dood.
De reactiesnelheid in een “basejump” is beperkt tot minder dan twee seconden om het valscherm te openen en zich te oriënteren.
In tegenstelling tot een “normale” parachutesprong is er geen tijd om de reserve te openen.
Wie een regelmatige lezer is van dit blog, kan de indruk hebben dat ik mijzelf op tijd en stond in de meest hachelijke situaties stort.
Die indruk klopt
én ik heb geen geldig excuus.
Behalve dat de onrust in die luttele seconden tussen leven en dood even halt houdt,
als een bekende die mij vraagt als het nog geen tijd is.
En ik glimlach en zeg: “ik blijf”.
Een dergelijke state-of-mind, is mij in het dagelijkse bestaan zelden overkomen.
Tenzij die keer, toen ze naast mij liep,
en alles plots aanvaardbaar leek,
alles op zijn plaats viel.
En ik op die plaats in het universum was,
waar ik hoorde te zijn.
