De Kameleon

Muziektrack van de dag: 'Major Tom' - Peter Shilling

"Im Kontrollzentrum,
da wird man panisch.
Der Kurs der Kapsel, der
stimmt ja gar nicht.
Hallo, Major Tom,
können Sie hören?
Wollen Sie das Projekt
denn so zerstören?
Doch - Er kann nichts hören.
Er schwebt weiter ..."


De banale rollen die mensen aantrokken zoals oude kleren, interesseerden mij niet.

Het volstrekt vervelend en voorspelbaar reproduceren van sociale conventies uit hun referentiekader.

Als een kameleon infiltreerde ik in verschillende milieu's om door te dringen tot de fundamenten van de denkbeelden. Tegen intellectuelen zwansde ik wat over het existentialisme en post-modernisme, met volksmensen wedde ik wie Wendy Van Wanten zou kiezen.

Ik las zowel de Knack als P-Magazine.

Er waren altijd argumenten voor en tegen, nuances en overwegingen, tot eender welk besluit op een status quo uitdraaide.

De intellectuelen keken van hoog neer op VTM, de minimumloonslaaf keek de programmagids in voor wat snelle vergetelheid, verveeld met het geleuter over politieke discussies die zijn zak niet spijsden.

We begrepen elkaar niet. Belangen moesten verdedigd. Status gevrijwaard.

Het was aangenaam te schijten en te kijken hoe ver de drol in de pot rolde.

Het voelde veilig aan de andere tot vreemde te verklaren en onszelf vooral beter te achten.

Ik werd er zo bedreven in tot ik vervreemd en ontheemd, grijs werd.

In alle milieu's thuis en ontworteld in alle.

Verlangend naar iets volstrekt onberekend, ontdaan van strategie.

Iemand die op tafel trommelde en met schrik om ridicuul verklaard te worden stelde:

'Voila, ik geloof hierin, dat ben ik'.

Direct.

Een schreeuw van naakte communicatie.

Nee, niet zoals van een gek.

Maar als van een mens.