DJ John Solitude LIVE geïnviteerd op een illegale rave-party, ergens in België

Literatuurtip van de dag:
Clifford A. Pickover, Chaos in Wonderland -visual adventures in a fractal world-, St.Martin's Griffin, New York, 1994

Download muziektip van de dag:
Aphex Twin, Pulsewidth, Selected Ambient Works 85-92, Warp Records, England, 2008

"Did we come here to laugh or cry? Are we dying or are we being born?"
- Carlos Fuentes - Terra Nostra

Mijn loyale lichtman zegt: "Komaan nog één toegift."

De zaak stond in roer-en-rep.

We hadden de feestgangers klaargestoomd.

De zaal als een hogedrukketel.

Het ventiel kon het elk moment begeven.

De politiecombi stond buiten klaar.

Om vee op stampede in te drijven.

Mijn loyale lichtman stookte het vreugdevuur nog wat op:

- "Nog één om ze volledig plat te walsen.", zegt de lichtman.

- "Seffens moet ik de meubels buitenzetten. Zorg godverdomme dat ze het kot niet afbreken", zegt de uitbater.

- "Ze zitten godverdomme toch al allemaal op je vrouw.", zeg ik tegen de uitbater.

Humor van het front.

Ik speelde hier een thuismatch.

Ik kende het publiek.

Hun tragedies en de drugs om ze te ontsnappen.

De hunne-en-de-mijne:

muziek, alcohol, tabak en geen-god-weet-wat-nog en vooral een massa legale prescripties door gelegitimeerde dealers.

Wij tastten de delicate lijn af,

tussen de drugconsumptie de hoogte indrijven,

maar zonder te veel 'collateral damage',

te veroorzaken aan de zaak en het cliënteel.

Voor hen was dit escapisme voor één nacht,

of al was het maar voor één moment.

Ik gunde het hen. Ik wist hoe het voelde.

Aan de ganse zooi te willen ontsnappen.

Zoals Alice die in het Wonderlandgat sprong.

Maar-permeteer-mij-u-te-vertellen:
op die zeldzame vlagen van inzicht,

voelde je een onzichtbare connectie.

Een ragfijne draad wat de homo informaticus verbond.

Zelfs al was je een doorwinterde atheïst.

Ons verlangen naar spiritualiteit, verbondenheid en troost bleef eindeloos.

Als DJ voelde ik mij als de priester van een Bacchus-hoogmis.

De lichtman, altijd 'in', om de grens nog wat verder op te schuiven zegt:

- "Komaan, nog één 'crowd-pleaser, John."

- een "crowd-pleaser" ttz was een sequentie van muzieknummers kiezen,

waarvan je er geheid op aankon dat de zaak zich registreerde op de schaal van Richter

Sommigen waanden zich dan in Griekenland,

waar men op het toppunt van een euforisch feest,

het servies tegen de vlakte keilde,

tot er geen inboedel meer over was.

Ik kon die impuls begrijpen,

maar de laatste tijd,

werd in Griekenland spijtig genoeg,

minder servies tegen de grond gegooid.

Zonde.

Als inleider tot de afsluiter koos ik 'comme d'habitude' voor 'Also Sprach Zarathustra'.

Blasfemie-als-het-op-minder-dan-volumesterkte-10-wordt-beluisterd.

"ALLES BLOKOPEN. ALLES GEVEN. HIER KOMT IE DIE SUPERATTRACTIE. ROULER", schreeuwt de lichtman.

Terwijl én-nog-één-én-nog-één Westmalle Tripel door mijn aderen hutste,

(om nog niet te spreken over het effect van de psilocybine paddestoelen)

in combinatie met de heerlijke legale drugs die ik op voorschrift consumeerde:

anafranil, maniprex, mirtazapine, staurodorm, ...

De ganse zooi door de lichtman met-gevoel-voor-humor-,

diezelfde avond vakkundig verwerkt tot één gemakkelijk verteerbaar geheel
in een omelet met verse frieten.

De volstrekte waarheid was:

ik-gaf-er-geen-verrekte-zier-meer-om-wat-het-ook-was,

als-het-mij-maar-naar-ergens-anders-dan-een-"normaal'-bewustzijn-transporteerde.

Normaal was vooral strontvervelend.

Laat mij u vertellen dat ik weet hoe de staat van Nirvana (nee, niet de groep) aanvoelde.

Laat mij u vertellen dat ik het geheim van 'The Golden Dawn' ken.

Laat mij u vertellen dat synesthesie en symbiose mij niet vreemd zijn.

Laat mij u vertellen dat ik op mijn slechts krioelde op de grond van de mentale pijn.

Laat mij u vertellen dat ik op mijn best het uitschreeuwde van leven.

En laat mij u vooral vertellen dat het meest ultieme moment,

voor een uitzinnig publiek staan is,

die klaar is,

om alles kort-en-klein te slaan

in een staat van complete euforie.

Niet in een daad van destructie maar als een ode-aan-het-leven.

NIetzsche-mijn-favoriet-der-Goden-wist-het-altijd-al:

(Zelf)destructie is creatie.

Ik koos als afsluiter voor "I Just Can't Get Enough' van Depeche Mode, gemixt met een gangsta-rap.

Als een bezeten sjamaan ging ik tekeer aan de Pioneer-DJ-decks.

Laat mij u vertellen dat er zo'n fenomeen bestaat als 'in-the-flow' zijn.

In het moment zijn. In de ademende porie van de tijd.

De lichtman gooide er de sirene in.

De schuiver van het mengpaneel uitzinnig op-en-neer bewegend.

En dat alles perfect in sync.

Ik zeg tegen de lichtman: "First class nose candy, man".

Want je moest je overmoedig energiek voelen,

voor je je aan zo'n stunt waagde voor een live publiek.

Die Peruvianen wisten verdomme nog welke bladeren te kauwen

voor ze de Machu Pichu beklommen.

De lichtman spoot als 'grande-finale'

de ganse zaak onder in een dikke rookwolk,

als een orgasme,

als een spetterende ejaculatie,

tot één wit geheel,

tot er geen onderscheid meer te onderscheiden was

Het effect was te voorspellen:

- glazen sneuvelden,

-'Just Can't Get Enough' werd meegescandeerd

En wie nog over voldoende motorische controle beschikte,

waagde zich aan een 'moonwalk'.

De uitbater kon het enkel nog aanschouwen en hopen dat het servies intact bleef.

Ja, op die luttele momenten van pure extase,

was er een gevoel van universele verbondenheid.

De zaal stond in lichterlaaie.

In een symbiose van muziek en licht.

Ik was in het moment.

In-the-flow.

- 'Laat mij niet gaan in een moment van depressie', zeg ik tegen de lichtman
'... maar in een staat van hypomanie'.

- 'Let's go to the batmobile.', zegt de lichtman.

We hadden onze 'set' beëindigd met een ode-aan-het-leven. Met een popcornversie van de 9de van Beethoven.

Dat was het teken voor de lichtman en ik om het pandemonium te ontvluchten.

Voorbij de combi van de politie die klaarstond voor een fouille.

En voorbij de laatste bezemwagen.

Ja, nog steeds voorbij de laatste bezemwagen.

We knipoogden naar elkaar.

Zoals brothers-in-arms dat plachten te doen.

Met een knipoog naar Rudy De Leeuw en zijn onroerend vermogen.

We hadden het gewikt en gewogen en getoetst aan de maatstaven van het vrije onderzoek.

Dat was u toch wel bekend, het vrije onderzoek, Rudy?

De 4de macht -die van de waarlijk onafhankelijke vrije media- had het onkies bevonden, Rudy.

Laat mij u een huichelaar noemen.

Of in de volksmond die u vertegenwoordigd: "een bedrieger".

U-kent-die-volkse-taal-nog-wel-Rudy-of-bent-u-die vergeten?

Of nog in een jeugdiger working-class-heroes uitspraak: "You are full of crap."

Ik was in alle vormen van communicatie thuis:

- die van de cafépraat waar zij die zonder hoop komen,

- die van zij die zich in kostuum strategisch in eufemismen uitspreken,

- die van de valse profeten die het volk opjutten,

- die van zij die zich in een beerput probeerden te wassen.

De eerste vogels kwetterden.

Het was morgen.

De lichtman en ik keken elkaar aan.

Met een gevoel van wederzijdse instemming en zelfgenoegzaamheid.

Met een glimlach van onze ogen tot onze kin op onze lippen.

Ons geweten nog niet geheel bedorven.

Le point finale gemaakt.

Voor even, Voor het bederf ons inhaalde.

We wisten dat we het uiteindelijk niet konden halen,

maar het symbool van het verzet blééf overeind.

De lichtman zette in onze vluchtwagen "A Real Hero (and a human being)" van College en Electric Youth op en knipoogde naar mij.

Ik hoopte dat ik er één was, lichtman, al was het maar voor één moment,

als David die het haalde van Goliath.

De lichtman trapte politiek en ecologisch geheel incorrect plankgas.

Geheel incorrect deed ik mijn gordel niet om.

En als u dat niet begrijpt,

dan hebt u waarlijk niets van de voorgaande tekst begrepen.

Meeluisteren naar onze spetterende afsluiter? Klik hier.

Interview ABVV-vakbondsvertegenwoordiger (délégée)

Muzieknummer van de dag:"Wij zijn twee vrienden" van Dennie Christian, Guust Flater en De Marsupilami

In onze reeks 'patatten-zonder-zout-interviews' voelen we deze keer een vakbondsvertegenwoordiger van het ABVV aan de tand.

Ons concept blijft ongewijzigd: noch politiek correcte antwoorden, noch corporatieve- , zuilbelangen of sociaal wenselijke respons zij ons deel. Oh nee, integendeel, wij blijven halsstarrig peilen naar de mens achter de rol. Net daarom bieden wij ook anonimiteit aan wie het aandurft om ons forum van de werkelijk vrije media te betreden.

We herinneren onze lezers dat ons vorig interview uitgroeide tot één van de meest aangeklikte artikels op dit weblog. Het 'interview met een leerkracht' werd sinds de publicatie en volgens onze 'statcounter' al méér dan 1200-maal aangeklikt. Hiermee werd de geïnterviewde waarschijnlijk één van de meest gelezen leerkrachten moraal in Vlaanderen.

Blijkbaar hebben onze geïnterviewden iets te vertellen wat nauwelijks of niet in de gevestigde media aan bod komt. Sinds dag en dauw verkondigen wij dan ook op dit weblog dat wij niets maar dan ook absoluut niets, hoe-ridicuul-de-beweringen-dan-ook, censureren.

We ontmoeten onze ABVV-vakbondsvertegenwoordiger in café 'The Rambler' in Gent en worden meteen op een Westmalle Tripel getrakteerd. Onze ABVV-vakbondsvertegenwoordiger: "Je mag zeggen over die priesters wat je wil, maar ze kunnen tenminste nog bier brouwen... en niet van die chemische 'brol' zoals Jupiler, Maes of Leffe."

Met die uitspraak is de toon meteen gezet voor één van de meest nuchtere interviews van dit weblog.

Onze afspraak is dat het interview niet op band wordt opgenomen maar dat er wel vooraf een transcript ter goedkeuring wordt voorgelegd aan de geïnterviewde. Wat hierna volgt is een door onze bron nauwelijks aangepast interview. De uitspraken van de geïnterviewde reflecteren niet noodzakelijk de visie van de medewerkers aan dit weblog maar enkel de respons van de geïnterviewde.

Wat denkt u over de oproep tot (staking)acties van het vakbondsfront op 30 januari?

"Een imago-stunt van de vakbonden. Symbolisch spierbalgerol. Een verdoken ledenwervings-campagne. Teren op angst. De vakbonden, in het bijzonder de FGTB (nvdr: de Waalse afdeling van het ABVV) waren héél nauw betrokken bij de onderhandelingen over het voorontwerp van het regeringsakkoord. Dat kan ik via uitgelekte bronnen aantonen en dat heb ik ook doorgespeeld aan De Standaard die het prompt publiceerde."

U bedoelt dat de vakbondstop hun leden oproepen tot actie als protest tegen regeringsmaatregelen waarmee ze zelf -stilwijgend- hebben ingestemd? Volksverlakkerij dus?

“Absoluut. De leden werden opgetrommeld om actie te voeren tegen maatregelen waarover de vakbondstop vooraf zeer goed was geïnformeerd. Di Rupo (nvdr: de 'natuurlijke' coalitiepartner van de FGTB) wist dat zijn enige mogelijkheid om nog premier te worden, niet enkel zijn politieke achterban, maar ook de sociale partners, in het bijzonder de FGTB te overtuigen van de noodzaak van de maatregelen, waaronder bijvoorbeeld het stelselmatig verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd en het inperken van het tijdkrediet.” (nvdr: ons weblog tipte in navolging van de Wall Street Journal al méér dan 1 jaar geleden de ambitie van Di Rupo als toekomstige premier, wat uiteindelijk waarheid is gebleken).”

Is het verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd om ons sociaal zekerheidstelsel overeind te houden geen logisch gevolg van de stijgende levensverwachting?

"De levensverwachting stijgt inderdaad maar daarmee stijgt ook de kans op leeftijdsgebonden ziekte of invaliditeit. Een werkgever kan niets aanvangen met een dementerende of totaal uitgebluste werknemer. Wie bovendien gans zijn leven in ploegendienst werkte of zware arbeid verrichtte, heeft een verhoogde kans op arbeids gebonden kwalen en een kortere levensduur. De gemiddelde levens-verwachting mag dan al stijgen, dat cijfer zegt absoluut NIETS over de arbeidsgeschikte leeftijd.
En toch wordt de gemiddelde levensverwachting nog steeds als sine qua non aangegrepen om toekomstige ingrepen in het pensioenstelsel te verantwoorden.

Bovendien is dit een schijndiscussie: als men een ceo, manager of parlementariër ontslaat met 1 miljoen euro bonus als extra (nvdr: de recente ontslagpremies van managers bij Belgacom of de oprotpremies van Stevaert en Dehaene), dan is dat een fluim in het gezicht van de gemiddelde werkende mens -vooral in de privé- die het later met een schamel pensioentje moet stellen.
In ons land waren de socialisten tijdens de afgelopen decennia bijna onafgebroken aan de macht en toch moet België het stellen met één van de laagste pensioenen van Europa. Wie bovendien al meer verdiende tijdens zijn loopbaan en dus ook meer kon sparen, krijgt later als bonus ook nog meer pensioen. Wie een minimumloon verdient die heeft nauwelijks of geen ruimte om aan pensioensparen te doen. De stelselmatige uitholling van de sociale zekerheid is dus nu al een feit met of zonder de SP.A of PS in de regering."

Is uw vakbond zelf nog wel geloofwaardig? Wat is de verhouding tussen het loon van een vakbondsecretaris in vergelijking met een lager geschoolde werknemer bij uw vakbond?

"Daar heb ik geen zicht op want het Federaal en Vlaams ABVV weigert die gegevens vrij te geven maar als ik Rudi De Leeuw met een privéchauffeur zie rondrijden, dan lijkt het alsof we zelf steeds meer op een privéonderneming lijken.

Ik daag Rudi De Leeuw uit om de lonen van de topsecretarissen vrij te geven. Vergaderingen en onderhandelingen mogen dan al tot diep in de nacht duren: een ploegarbeider met een nachtshift heeft ook géén privé-chauffeur en hij zal na zijn werk al zeker even moe zijn als een parlementariër."

Als ik u goed begrijp, dan bedoelt u dat politici en vakbonden, al dan niet met meer of minder instemming de nadruk leggen op besparingen, terwijl men zonder gêne zichzelf verrijkt en allerlei privileges toekent?

"Nogmaals: ik nodig de lezers uit na te gaan wat de ontslagpremie is van een (Euro)parlementariër en hoe hoog het pensioen is van topverdieners bij de overheid, inclusief de vakbondstop."

Welke partij geniet uw voorkeurstem bij de volgende verkiezingen?

De PVDA-studiedienst berekende wat de fiscale kost was van de notionele interestaftrek voor ons land. Dat deden ze met een schijntje van de mankracht die het ABVV én de SP.A bezet. De klassieke PVDA-leuze 'Laat de rijken de crisis betalen.' vind ik géén goedkoop populisme maar een strijdkreet waar het de verburgerlijkte, ongeloofwaardige en centrumrechtse salonsocialisten al lang aan ontbreekt.

Véél van die SP.A-mannetjes à la Vandenbroucke -waarschijnlijk nog het grootste licht bij de SP.A.- en vakbondstop hebben nog nooit een fabriek van dichtbij gezien, laat staan er in te hebben gewerkt. Maar ok, je hoeft ook geen gediplomeerd meteoroloog te zijn om als landbouwer het weer te voorspellen. Toen Fortis, Dexia en Ethias in de problemen kwamen, was het al te voorspellen dat de gemeenschap in zijn geheel voor dit debacle zou opdraaien in plaats van de beheerders -waaronder de politici in de raden van beheer- persoonlijk aansprakelijk te stellen. Wat deden ze anders in die raden van beheer? Zitpenningen opstrijken?

Het strafste is dat top SP.A.-politici à la Stevaert en Vandenbossche die hun politieke carrière ook nog eens verzilverden met allerlei zeer lucratieve bijklusjes in beheerraden, waarschijnlijk binnenkort weer met het klassieke de-broeksriem-aanhalen komen aanzetten bij de volksmens zoals bij het generatiepact. Eigenlijk zijn de toppolitici zo vervreemd van Jan-en-Mie-met-de-pet dat ze zelfs niet meer beseffen dat hun uitspraken kwaad bloed zetten bij de basis."

Wat is de kern van uw verhaal? Dat de SP.A. en de vakbondstop hun geloofwaardigheid heel betrekkelijk is geworden?

"Voor de doorsnee werkmens op de werkvloer en op café waarmee ik in contact sta komt het zo over: wie als kaderlid slecht werk verricht wordt hiervoor ook nog eens rijkelijk beloond met zeer royale afscheidspremies maar een arbeider die zijn job niet naar behoren vervuld wordt daarvoor afgedankt met een karige opzeg en mag al blij zijn als de RVA de C4 aanvaard. België is één van de enige landen in de Europese Unie waar de tweedeling arbeider en bediende nog bestaat en dat na decennia SP.A-bestuur. Die arbeider op de laagste trap van de ladder: daar is het waar het de vakbond en de vroegere socialisten ooit om ging maar die historische context lijkt al lang vergeten. De SP.A. en de vakbond is deel van het establishment geworden."

De heilige indexkoppeling van de lonen aan de inflatie is toch één van de historische verwezenlijkingen van de socialisten in België?

Die indexkoppeling wordt meteen ook xdoor de producenten weer doorgerekend in de prijzen van de levensmiddelen. De prijzen in de supermarkten, de energie- en communicatietarieven zijn in België het hoogste van alle buurlanden. Die indexkoppeling is een vestzak-broekzak operatie. En het perverse effect van de index is dat het de loonkloof vergroot omdat het een absoluut cijfer betreft voor alle lonen. Wie dus al een hoger loon heeft, krijgt in verhouding door de index nog méér koopkracht, wie een lager loon heeft mag het stellen met 'peanuts'. De job korting voor de lagere lonen werd ondertussen ook al weer afgeschaft."




Wat is het alternatief? Een stem op Bart De Wever of Dedecker met hun uiterst rechts betoog?

"Het enige alternatief is volgens mij niet meer of niet minder dan een stem op de PVDA die als enige partij over een studiedienst beschikte die correct aangaf wat de notionele interestaftrek fiscaal kostte aan dit land. Al zou ik ook nog de CAP overwegen als die tenminste nog meedoet. Er is op dit moment geen echt links alternatief meer in België, laat staan in Vlaanderen."

Als ik aan de PVDA denk, denk ik meteen ook aan Amada, Mao en Stalin. Niet meteen de meest lichtende voorbeelden in de menselijke geschiedenis...

"Mao had wél het inzicht dat intellectuelen ook op het veld dienden te ploegen om ervaringsgerichte voeling te krijgen met landbouwers. Stalin had ook zijn kampen maar hielp ons wel verlossen van de nazistische terreur tijdens de 2de W.O. Hun daden vallen zeker niet goed te praten maar je kan ook het kind niet met het badwater weggooien."

Uw stem als ABVV-vakbondsvertegenwoordiger gaat dus uit naar de PVDA?

Onze ABVV-vakbondsvertegenwoordiger bestelde op deze vraag nog een Westmalle en een spiegelei met frieten.