'I feel it closing in. Day in, day out.'
Ian Curtis - leadzanger Joy Division
Oostende had na zijn theater- nu ook zijn filmfestival.
Detail: Oostende heeft in het niet-toeristisch seizoen geen theaterzaal die naam waardig.
Lees: de Kinepolis-groep die een multiplex aan de Oostendse renbaan neerpootte,
kon dringend wat publiciteit gebruiken.
De openingsfilm ‘Control’ van Anton Corbijn, liet ook mij op de 1ste dag van de voorverkoop naar Kinepolis rennen. Een gedurfde keuze dat moet gezegd, voor een multiplex wiens aanbod normaal bestaat uit de top 10 blockbusters.
‘In aanwezigheid van Anton Corbijn’ zo blokletterde de affiche.
De openingsentree voorspelde weinig goeds: in goedkope Hollywood-stijl lag de rode loper uitgerold waar een trits would-be vip’s over banjerden met de pretentie eigen aan hen die teveel met hun smoel op tv komen. Het Oostendse klootjesvolk aanzag het als het koningshuis die met vlag en wimpel in een gehucht arriveerde.
Eerste surprise: de betalende festivalbezoekers die komen om een film te zien, niet om te gaan ma-tu-vu’en in de ons-kent-ons champagnezaal, worden afgeleid naar zaal 3 (één van de kleinere zalen van het complex).
Zonder enige inleiding of verwelkoming, start de film. Des te beter: zo denk ik.
Het laatste wat ik nu wel wou horen of zien was een Oostendse politieker.
En dan was er ‘Control’. Een stemmige, sobere zwart-wit biografie over Ian Curtis, leadzanger van Joy Division. Ja, die van de new wave cultband uit de eighties, waarvan de meesten zich wellicht enkel nog de hit ‘Love will tear us apart’ herinneren.
In een rauwe, van vals sentiment of mythologiserende bespaarde toon, portreteert Anton Corbijn de getormenteerde rise-and-fall levensgang van Curtis. Hij-die-wou-ontsnappen aan de existentiële uitzichtloosheid van de sociale woonblokken en in de expressie van zijn wanhoop een brug te ver ging.
Curtis was 23 toen hij zich verhing als een van emotie uitgeperste en uitgeputte man.
De aftiteling loopt, de (betalende) bezoekers in Zaal 3 zitten uiteraard te wachten op Corbijn om hem een applaus te geven, want het fotografisch oeuvre van Corbijn is kunst met de grote K.
Géén Corbijn te zien, ook géén presentator. Bedankt voor uw € 7.50 bijdrage aan het Kinepolis imperium, zo schreeuwt het in stilte (and now get the fuck out).
De genodigden die naar een andere zaal werden afgeleid zitten ondertussen te wachten op de champagne op het 1ste verdiep, uiteraard ontoegankelijk voor gewone bezoekers zoals u-en-ik. Misschien was Corbijn daar wel ‘aanwezig’.
Het laatavond VTM-nieuws van 6 september 2007 heeft het over 'vijf zalen waarin Corbijn de film van een inleiding voorzag'. Wellicht voor die gratis genodigden, maar niet voor zij die op de 1ste dag naar de cinema rennen om tickets.
Laat mij u dit vragen, waarde organisatoren van het Oostendse filmfestival: worden dit soort evenementen nog georganiseerd voor mensen die komen om een film te zien en hiervoor zelfs willen betalen of als een society feestje dat vooral op tv moet komen?
De rest van de programmatie van het Oostende filmfestival is wellicht al te downloaden,
wat ik de lezer dan ook aanraad te doen.
U kunt met de € 7,50 die u bespaart zelfs al driekwart van een champagnefles aankopen om thuis te drinken, lekker voor uw hometheatre.
Zo sponsort u tenminste niet, zij die het voor niets aangeboden krijgen.
