DJ John Solitude LIVE - Underworld vs Paulo Freire

Muziektrack van de dag: "The Pedagogy Of Freedom" van Paulo Freire.

"I'm not impartial or objective. Not a fixed observer of fact and happening."


- "We willen dat je ze compleet uit hun bol laat gaan."

Sommige studenten hadden het geluk over een geniale mentor te beschikken.
Hetzij in de overgedragen letteren, hetzij in persoon.

Want sommige mentoren hun woord droeg zo wijd,
sprak zo tot de verbeelding en aanmoediging van zij die het hoorden,
dat zelfs in hun fysieke afwezigheid, hun invloed onmiskenbaar is en blijft.

Niet door slaafs opgelegde autoriteit,
niet door rampestampen,
maar uit erkenning in de harten en het geheugen van zij,
die er de ware mentoren aan laten herinneren,
dat hun levenswerk niet vergeefs is geweest.

Paulo Freire was zo'n visionaire pedagoog:
leren als een spiritueel proces.

"I'm not impartial or objective. Not a fixed observer of fact and happenings."

Zijn critici waren vooral te vinden onder hen die er in hun
"fixed point of objective view"
er nooit iets van konden, of zouden snappen.

Jaap Kruithof leerde,
vooreerst zijn studenten na te denken,
vooral niet te reproduceren.

Hij was één van de enige professoren destijds aan de RUG die met volle recht
een educator en mentor kon worden genoemd.

Hij stortte zijn 'leer' niet alleen uit over zijn studenten, hij vroeg ook wat zij dachten.
Leren als een proces van wederzijdse beïnvloeding.
Actief luisteren.
Interactie.

Het spirituele failliet van het klassiek onderwijs is te vinden in:

"de uiteenzetting."

Zo liet Kruithof zich ooit eens ontvallen:

- "Wie met een geldig argument mijn discours kan ondermijnen,
hoeft zelfs geen examen af te leggen."

Tot groot protest van zij die zich al op een potje gedichtje leren hadden verheugd.

Het had het effect wat hij beoogde:
mondige studenten die de letter van de meester in vraag stelden.

Verhitte discussies over de leerinhoud,
waardoor inhoud levende materie werd,
niet langer dode letter herkauwd naar het examen.

Gewikt en gewogen.
In het licht van de tijd.
Zoals het hoort met 'kennis'.

Een doorn in het oog van het onderwijssysteem,
geplaagd met overvolle klassen onder de noemer schaalvergroting,
waaraan zoveel 'socialistische' ministers hebben meegewerkt,
geilend en beoordelend op het uitspuwen van voorgekauwde definities,
en masturbatie van zij die ze bedachten.

Napraten én kritische analyses reproduceren,
maar ze niet zelf leren beoefenen.

Waar docenten onder het mom van kapitalistische efficiëntie,
éénzijdig in de rol van zender worden gedwongen met hun studenten als ontvanger.

En kwantiteit een synoniem voor kwaliteit werd.

Misschien is het daarom dat deze tijdsgeest zo wordt geplaagd
door een ontstellend gebrek aan originele ideeën, creativiteit en toenadering.

Daar dacht ik dus aan,
dat leek mij toepasselijk,
net voor ik,
aan een dj-set zou beginnen,
op uitnodiging van studenten van de Hogeschool.

Diezelfde Hogeschool waar ik jaren geleden als lid van de studentenraad meehielp een massaal opgevolgde studentenstaking op te zetten, wat het blauwe departementshoofd in nauwe schoentjes bracht, waardoor hij enige tijd later 'out of the picture' verdween.

Mijn docent van psychologie ontving mij enkele jaren geleden op een reuniefuif met de gevleugelde woorden: 'De beste student van SOAG.' Ik had bij hem destijds een 19/20 op een examen gescoord:
ongevraagd had ik een kritische analyse aan een examenvraag toegevoegd, waarin ik een vraag met een compleet andere bron belichtte dan de cursus én uit een denkbeeldig aangenomen perspectief.

Een oefening in transcendentie.

Op het gevaar af door andere docenten voor eigenzinnig versleten te worden (lees: bedreigend), hield ik op met dergelijke wapenfeiten. Op de middelbare school was ik nl. een zeer slechte leerling:
ik verveelde mij er voornamelijk te pletter.

Mijn jarenlange onthouding van alles wat maar naar klassiek onderwijs rook,
bleek uiteindelijk mijn spirituele en creatieve redding.

Ik werd een einzelgänger, het romanpersonage pseudoniem John Solitude werd geboren.

Heden gebruik ik dat pseudoniem nog steeds als intro voor elke d.j.-set,

Zoals hier,
op uitnodiging van de studenten van de Sociale Hogeschool,
voor het tribunaal van ex-docenten,
en met de groeten aan het ex-departementshoofd,
legde ik als statement een audio uittreksel van "Paulo Freire" himself op,
uit "The Pedagogy Of Freedom" met daaronder de euforische muziek van "Underworld".

- "We willen dat je ze compleet uit hun bol laat gaan."

Mijn "partner in crime" drukte op de sirene,
startte mijn intro "Please welcome, mister John Solitude."
ik maakte met midden- en wijsvinger het overwinningsteken naar het departementshoofd,
zag hoe een gefascineerde menigte studenten mij aankeek,
er niet aan gewoon een dj-set tot een statement te zien verworden.

Ze veerden op tijdens het minutenlang opgebouwde crescendo intro,
terwijl het audiofragment van Paulo Freire hen in de ban hield,
uitmondend in de harteklop en ontlading van het ritme.

En ik zei tegen de studentenvertegenwoordiger,
terwijl de zaak in een dansend extatisch pandemonium werd herschapen,
de zaalddeuren voor nog meer toegestroomde nieuwsgierigen werd afgesloten,
op last van de 'hulpdiensten':

"Onthoud vooral: het gaat hier niet over hen uit de bol laten gaan.
Het gaat hier over denken outside the box."

En als u zelf ook de intro van het boven besproken statement wil horen,
-met als enige voorwaarde dat u uw geluidsboxen op 10 zet-,
dan klikt u hier. U moet het wel effe unzippen (3 MB bestand).