zondag, januari 23, 2011

Zaterdagnacht

“Ik eindig zoals Presley of Jackson maar dan zonder de wereldfaam en de rijkdom”,
denk ik, terwijl de lichtman mij aanspoort om alle registers open te trekken.

Ik voel een scherpe pijn inzetten in mijn rechter frontale hersenkwab
maar “the show must go on”, zegt de uitbater.

Een dikke 250 man in de club.
Klaar om compleet loos te gaan.

De buitenwipper vertelt mij dat hij
bij de fouille
6 messen en "ander spul" afhandig maakte.

De lichtman zal doen zoals hij gewoonlijk doet:
een dik rookgordijn aanleggen
en een videomontage met apocalyptische beelden starten.

Milieurampen, ultrageweld en hongersnood.
Een bombastische intro creëren.

Terwijl ik in het pandemonium naar het mengpaneel tast,
zegt de lichtman “release the beast” en start de introjingle.

Ik ben in het moment.
Ergens, maar niet hier.

De muziek zwelt aan,
de bas mokert.

Ik zie een ontlading als een golf door het publiek trekken.
Een Tuborg fles zwiept door het zwerk.

Nog een geluk, nog een geluk dat,
ik niet op de plaats stond waar het glas landde.

Dat kon de ontvanger niet zeggen.

En de volgende 2 uren,
doe ik waarvoor ik wordt betaald:
in entertainment voorzien voor de massa.

Zelfs als,
ja zelfs al,
er buiten iemand wordt neergestoken.

De lichtman zei achteraf:
"Nog een geluk dat het niet binnen was".


Meegenieten van de intro: klik hier.