La Comédie Infernale

Bijtijds sturen lezers of intimi mij een e-mail.

1) "Welke camera is dat?"

Eén van de goedkoopste spiegelreflexcamera's die er zijn:
een Nikon D40 (standaardmodel, zonder extra lens).

Ik maak er een punt van, dat wie het niet kan vastleggen met de goedkoopste camera,
het ook nooit mét de duurste camera zal zien.

De enige reden waarom ik een spiegelreflex- en géén compactcamera gebruik, is dat de laatste categorie het niet toelaat om er (bvb. in de toekomst) een andere lens op te monteren.


2) "Waarom nu ook fotografie?"

Om te bewijzen dat wie artistiek is aangelegd, het op eender welke manier kan uiten,
die hem of haar het meeste aanspreekt op dat gegeven moment.


3) "Hoe zit dat met die financiële crisis?"

Een -maanden vooraf- toen bijna onbeduidend gevonden, uitgelekt bericht, wat verscheen in De Tijd van een economisch analist die moord en brand schreeuwde -en die al snel buiten spel werd gezet- van The Royal Bank Of Schotland (nu failliet), waarschuwde voor de aankomende crash en raadde al zijn vermogende klanten aan om zich ZO SNEL MOGELIJK uit de beurs terug te trekken.

Maar wie zelfs als modale burger de economische berichtgeving nauw opvolgde,
wist dat de beurshausse een toenemende luchtbel was, kunstmatig in stand gehouden
én aangevuurd door pensioen- en hefboomfondsen.

De beurs is immers géén rationeel maar een emotioneel gebeuren:
een aandeel geeft niet (langer) de reële waarde weer van een bedrijf.

Toch hebben Nationale Regeringen hun burgers (op een onrechtstreekse manier)
tot dit casino weten te verlokken via de pensioenspaarfondsen.

De reden: omdat nationale regeringen GEFAALD hebben elke burger in een degelijk pensioen te voorzien dat tred hield met de welvaart én de levensduurte, werd er een 2de en 3de pijler gecreëerd.

Dit zijn politieke keuzes: op langere termijn leiden ze ONVERMIJDELIJK tot een (nog) grotere kloof in het pensioeninkomen van zij die voldoende verdienden om geld opzij te zetten en zij die niet in deze luxepositie verkeren (bvb. omdat ze van een leefloon leven).

Speculanten en hefboomfondsen verdienen geen geld mét stabiele beurskoersen,
zelfs niet met licht stijgende beurskoersen maar met (zware) koersschommelingen.

Bewijs: één van de meest succesvolle speculanten ter wereld (Warren Buffett) zag tijdens de crisis zijn miljardenimperium NIET in waarde afnemen maar zelfs stijgen met een paar ettelijke miljarden
en is nu de rijkste man ter wereld (voor Bill Gates).

De film 'Wall Street' van Oliver Stone kan in dit licht zelfs als visionair worden beschouwd.

Het roekeloze gedrag van zowel Amerikaanse als Europese banken wordt nu betaald mét belastinggeld (de kapitaalinjecties).

Speculanten lachen zich te pletter: het geld van de centrale (overheids)banken komt niet uit het luchledige gevallen: er wordt geinvesteerd in banken die in wezen op de rand van het failliet staan.
Er is ALTIJD een prijs te betalen. In het geval van de goede huisvader die van zijn bank de raad kreeg om in het Fortis aandeel te investeren wordt de prijs die te betalen is, zelfs uitgesteld tot 2014.

Beursspeculatie gebeurt in dit tijdperk elektronisch, waarbij er verkoop- en aankoopgrenzen met een onder- en bovengrens worden gezet. Wanneer een voorafbepaalde grens wordt overschreden wordt er automatisch (en in milliseconden) verkocht, waardoor er een sneeuwbaleffect ontstaat (zowel naar boven als naar onder). In deze globale economie, waarin de financiële stromen (niet transparant) internationaal zijn, kan dat ook leiden tot een wereldwijde crisis.

Als ook finaal Jan Modaal en-goede-huisvader-die-in-Fortis-aandelen-belegt het zaakje niet meer vertrouwt en begint te verkopen (als de waarden al fel zijn gezakt), zijn de gevolgen niet meer te overzien.

Enkel Jan Modaal investeert in beleggingsfondsen (waarbij het zetten van automatische verkoop- of aankooplimieten overigens -bewust- onmogelijk is: het kan dagen duren vooraleer een particulier aandeel in een beleggingsfonds effectief wordt verkocht, waarbij het zoals in dit geval al catastrofaal kan zijn).

De Belgische Regering WEIGERT om een onderzoekscommissie in te stellen naar de management praktijken bij FORTIS (zgn. om het vertrouwen van de burger nog niet meer in het gedrang te brengen).

Lees: een LACHERTJE-van-jewelste-of-hoe-het-politieke-establishment-zeer-nauw-verbonden-is-met-de-wereld-van-de-haute-finance (wie-houdt-hier-wie-de-hand-nog-boven-het-hoofd)?


Of in het kort komt het hierop neer:

Bent u een manager die er niets van bakte en die roekeloze risico's nam,
dan wordt u aan de deur gezet met inbegrip van een miljoenenpremie voor bewezen slechte diensten.

Bent u Jan Modaal en zwoegde u via een interimkantoor in de fabriek,
dan mag u verhopen tot einde contract te mogen dienen.

LA COMEDIE INFERNALE.