Cast: Daniel Craig, Léa Seydoux, Christoph Waltz, Monica Belluci
SPECTRE James Bond Filmrecensie door John Solitude
Sam Mendes (regisseur van het voortreffelijke 'American Beauty') treedt met SPECTRE aan voor zijn 2de Bond-regie na het door zowel critici als publiek gesmaakte 'Skyfall'.
 |
| SPECTRE in de bios vanaf 04/11/2015 |
Daniel Craig, de ooit fel gecontesteerde 'blonde' Bond is ook terug voor ondertussen zijn 4de Bond-vertolking. Omdat chronologie bij de nieuwe lichting Bond-films belangrijker is dan bij de voorgangers, bereidt u zich best voor op 'SPECTRE' door in die volgorde 'Casino Royale', 'Quantum Solace' en 'Skyfall' te (her)bekijken.
Het zou moeilijk worden om de hoge verwachtingen na 'Skyfall' in te lossen. Om te antwoorden op de hamvraag: 'Is SPECTRE de beste Bond uit de reeks?' ... het antwoord is een ondubbelzinnig NEE.
'SPECTRE' is de moeder aller criminaliteitsorganisaties uit de James Bond-reeks. Het scenario is dan ook 'bigger than life'. Na een spectaculaire opener in Mexico komt Bond via een omweg in Rome en de obligate autoachtervolging op het spoor van één van zijn aartsrivalen: Blofeld (jawel, die met de witte kat én het litteken over het rechteroog voor wie zijn Bond-klassiekers kent).
Bloedmooie cinematografie van Hoyte van Hoytema, een zinderend efficiënte soundtrack van Thomas Newman, een solide acteerprestatie van Daniel Craig en een ravissante Bond-lady Léa Seydoux, verhullen niet dat 'SPECTRE' teveel op genreclichés teert zoals tijdbommen, over-the-top explosies, Bond die hangend aan de vingertoppen zich kan redden en de oeroude gadgets in het nieuw jasje van de Aston Martin. Bovendien is het script ook incoherent in de chronologie; tegelijk is SPECTRE een prequel (omdat er een vijand -Blofeld- wordt opgevoerd die al geëlimineerd was) én een sequel aangepast aan de moderne tijdsgeest zoals een jonge hacker Q. Bond kan er gelukkig zelf ook om lachen wanneer Q hem een balpen overhandigt die enkel schrijft.
Sam Mendes had met voorganger Skyfall de ambitie om Bond een menselijker verleden aan te meten om zo de franchise te redden van tot wat Bond verworden was na matige vertolkingen door Pierce Brosnan: wat toen overschoot was een ongenaakbare superheld zonder ziel. Maar het was in een ver verleden vooral Roger Moore die met 'English gentleman' kwinkslagen Bond een véél mooiere balans gaf tussen actie en zelf relativerende humor.
Daniel Craig daarentegen speelt Bond méér in de trend van Sean Connery; een beenhouwer met een pak aan. Af en toe mag er met Daniel Craig droog worden gelachen, Bond heeft nu zowaar ook een verleden die hem iets kwetsbaarder maakt maar in SPECTRE primeert dan toch vooral weer snoeiharde en bloedserieuze actie. Bond heeft met Craig een hart gekregen maar dan toch vooral één van beton.
De James Bond-franchise was ooit toonaangevend voor het actiegenre maar lijkt nu vooral de eigen gecreëerde clichés achter na te lopen. De vroeger door het publiek gesmaakte nummertjes (het intermezzo van half seniele Q met zijn absurde gadgets) zijn verdwenen maar andere 'evergreens' zoals de Bond girl blijven bestaan, al is het nu in een wat meer feministisch jasje, niet als de 'damsel in distress' maar een vrouw die ook Bond kan redden in plaats van omgekeerd. Aan de kern wordt niet geraakt, vrouwen zijn nu hoogstens wat weerbaarder maar uiteindelijk duiken ze wéér allemaal met Bond in bed.
De vernieuwingsoperatie van Sam Mendes en Daniel Craig loopt in 'SPECTRE' echter strop op teveel makkelijk aangewende clichés; de actie in SPECTRE primeert op een wat meer geleidelijke opbouw én als toeschouwer zit je het geheel wat plat gewalst aan te kijken; als naar een circus waarvan je wéét wat er komt en deze vertoning was zeker niet de beste.
Waardering: 7 / 10
