DJ John Solitude op Spotify playlists

DJ John Solitude - Ultimate Playlist (downtempo)

DJ John Solitude - Ultimate Playlist (uptempo)

Filmfestival Gent Knack Filmdag

Een dagje filmfestival in Gent onder de vleugels van recensent Mestdach.

Een selectie van vijf 'topfilms' uitgekozen door een specialist, het neusje van het aanbod, zo dacht ik.

Niet goedkoop (€ 45) voor een blanco filmkeuze cheque in goed vertrouwen, maar inclusief een zogenaamde 'uitgebreide' inbegrepen lunch, dus deed ik.

Als ik als publieksjury de geijkte quotering van het filmfestival Gent gebruik, kom ik voor de dag van Knack op:

mijn publieksprijs gaat naar 'The Selfish Giant'

- 1 uitstekend ('The Selfish Giant', de enige 'parel' van deze filmdag), 

- 2 zeer goed ('Inside Llewyn Davis'; de nieuwe van de Coen broers en 'Behind the Candelabra' de nieuwe Soderberg),

- 1 goed ('Ain't Them Bodies Saints', een keuze uit de American Independent reeks, een copycat van 'Badlands') en

- 1 zeer slecht ('I am the same, I am an other' uit de Belgische selectie, van Caroline Strubbe).

Dat het verplichte nummertje promotie Belgische cinema ertoe leidde dat de zaal begon ofwel op te stappen of in te slapen tijdens de voorstelling van 'I am the same, I am an other', zal allicht verklaard worden met de boutade dat het alternatief voor de spektakelcinema 'niet populair' is. 

Dat een gedrocht van een film gesubsidieerd is en dus ook het verplichte nummertje vertoningen op filmfestivals moet draaien met incestueus schoudergeklop is een betere verklaring.

Als de Jo Ropcke prijs dit bekroond, dan vraag ik mij af hoe pover de andere Belgische inzendingen waren.

Volgens Strubbe is 'I am the same, I am an other', het tweede deel uit een trilogie 'op zich' te bekijken. Maar wie geen voorgeschiedenis kent ziet een man en een kind anderhalf uur lang rondtrekken zonder enige verklaring en nauwelijks met dialoog. 

'Minimalisme' noemt Mestdach dat, 'poëtische' beelden...

Strontvervelend noem ik het want het is een excuus om geen verhaallijn uit te zetten, in geen enkele opbouw te voorzien en nauwelijks te acteren. Een totaal gebrek aan inspiratie en dus maar wat pretentieuze plaatjes schieten omdat je toch over voldoende (gesubsidieerde?) centen beschikt.

Ik vraag mij af als Mestdach dit dan wel een meesterwerkje vond dat persé aan de selectie diende toegevoegd, of er niet aan voorbij kon dat er persé iets Belgisch moest getoond worden. Een 'rip off' aan een rato van € 9 de man.

Die aangekondigde 'uitgebreide' lunch' in het VIP-dorp was 4 schamele schijfjes koude kip op een kleine portie koude patatten met peterselie. 't Was te pakken of te laten want er was geen andere keuze. Dat kon dan misschien ook het boegeroep in de zaal verklaren toen Mestdach vroeg of we hadden genoten van de lunch. 

Wel, die was ook 'minimalistisch' en voor zij met veel fantasie 'poëtisch'.