"De enige weg naar vooruitgang is permanente revolutie"

Het regende schandalen.

Een PS'er zag er geen graten in om tegelijk een maandloon van € 125.000 op te strijken
om in een intercommunale te zetelen én er nog het loon van een toppoliticus bij te nemen.

Er moest hier eerst op gewezen worden, dat dit in het oog van de man met de pet of miet met het vergiet
nogal onbetamelijk zou lijken?

Welke geloofwaardigheid hebben dergelijke figuren nog,
als ze tegelijk zij die op de onderste trap staan aanmanen om voor een minimumloon te zwoegen?

Antwoord: geen enkele.

Uit welingelichte bron weten wij dat dat de decadente feestjes van een voormalig ambassadeur in Parijs, jarenlang werden gedoogd door Elio Di Rupo tot het te opzichtig voor woorden werd en diezelfde ambassadeur nu met een royaal loon opzij werd gezet in Brussel.

Verhofstadt verkocht dan weer een senaatszetel voor € 50.000, volgens een voormalig penningmeester.

Fortis werd voor een peuleschil aan Paribas versjacherd en de ware machtshebbers,
vluchtten snel weg in een geblindeerde wagen.

Meer nog: zij die van onbetamelijk bestuur werden beschuldigd
(zelfs door economische analisten van het blauwe bastion De Tijd) kregen royale opzegpremies.

De enige meest menselijke en fatsoenlijke boodschap die recent uit de politiek kwam,
was van een jongere nota bene.

Politiek: het werd in dit land statistisch gezien grotendeels bedreven door mannen ouder dan 45
met overgewicht.en een éénzijdige hersenhelftonwikkeling.

Er moesten dringend:
MEER vrouwen, MEER jongeren,
MEER migranten, MEER excentriekelingen,
MEER arbeiders met minimumlonen, MEER leefloners in de politiek komen.

We hebben dringend een politieker van het kaliber als Obama nodig om dit land te redden.
Het liefst nog een transseksuele politieker die een kruising was tussen alle wereldrassen.

Het lijstje gaat verder:..

Dedecker schakelde een privé-detective in tegen voormalig partijgenoot en aartsrivaal Degucht.
Degucht verkocht snel nog een pakketje aandelen op Fortis voor het schip finaal zinkte.
's Avonds werd snel nog een familielid van Degucht op tv getrommeld, die met bevende stem verklaarde dat hij niet handelde met voorkennis.

Wellicht één van de meest hilarische scénes uit de actualiteit.
Of diepbedroevend, zo u wilt.

Dedecker had dan weer tegelijk een bedrijf in eco-vriendelijke producten en verklaarde enkele dagen later op het lokale nieuws dat hij het op zijn heupen kreeg van de groene regelneverij. Dat stond dan natuurlijk weer goed bij de Oostendse visschers die hun inkomen bedreigd zagen met die quota op de visvangst.

Het Oostendse stadsbestuur schoot dan weer elke zomer voor miljoenen vuurwerk in de lucht om de horeca en het volk te plezieren, Tegelijk zouden er uithangsborden komen dat de meeuwen voederen slecht was voor die beesten.

SP&A zwenkte snel nog naar links, hier en daar vielen zelfs uitspraken te noteren die voorheen werden toegeschreven aan extreem-linkse partijen nu The Golden Gate-brug steeds verder uit zicht was.

Welke boodschap had de SP&A nog te verkondigen aan hun kiezerspubliek? Veel SP&A'ers en salon-socialisten haalden zelfs de neus op voor volksmensen. Het was een partijtje geworden van intellectuelen én middenklassers die vaak alle voeling met de basis kwijt waren. De laatste grote socialist van de SP&A die het volk wist te beroeren was niet toevallig Stevaert; een voormalig cafébaas die met zijn metaforen over de voetbal nog één en ander wist duidelijk te maken.

Overheden werden met miljarden schulden opgezadeld na de complete ontsporing van het financiële systeem. Er werden zelfs nog meer miljarden overheidsgeld ingepompt om het overeind te houden.
Er was altijd wél iemand die uiteindelijk de prijs zou betalen voor het gelag.

De winnaars van de financiële crisis waren zeer kapitaalkrachtige spelers die mits koersmanipulatie (dit is het bewust dumpen - heraankopen van massale hoeveelheden aandelen -getuige de enorme volumes die werden verhandeld in de orderboeken) onvoorstelbare bedragen hadden opgestreken. Momenteel was er een gigantische kapitaalvlucht aan de gang richting Rusland, China en India.

De geïnformeerde volksmens kon zodra bekend werd dat Fortis zou doorverkocht worden aan Paribas
(en dat was het al, zodra het schandaaltje met de rechter uitbrak) natuurlijk maar beter ook meteen de gok wagen en meteen fors Fortis aandelen aankopen in plaats van te beleggen in pensioenfondsen. Pensioenfondsen? Als het zo doorging in België dan zou iedereen natuurlijk afhankelijk worden van pensioenfondsen.

Dit land was op weg om onbestuurbaar te worden en de oudere generatie zou met hand en tand hun opgebouwde en gevrijwaarde rechten beschermen, terwijl ze verwachten van jongeren dat zij zich zouden schikken naar een toenemend ultraliberaal systeem.

De jongeren ontspoorden in toenemende mate of hoopten vooral om snel rijk te worden.
Minister van Volksgezondheid steunde gratis kwaliteitstests van partydrugs als cocaïne en xtc.
De goegemeente reageerde geshockt toen er massaal aan het pokeren werd geslagen.

Hoe kon het verdomme ook anders met zulke voorbeelden en opvoeders?

Misschien was het daarom dat net Van Rossem, de geniale satiricus, oplichter, literator, kunstkenner, ex-heroïnegebruiker en meesterbespeler van de media, die met wellicht de beste schertsslogans ooit in de politiek:

"Geen gezeik, iedereen rijk." en "Ze zijn het dement in het parlement"
... destijds nog het meest op sympathie kon rekenen van de kiezer.

Van Rossem kende als geen ander zijn ware leermeesters. In zijn opus magnum
"Het Libertijns Manifest" prijkt nog steeds op de 1ste pagina het opschrift:
"Bedankt aan Jaap Kruithof."

In tegenstelling tot wat u zou denken beschouwde Jaap Kruithof ook Van Rossem als geniaal,
hoewel hij het uiteraard niet eens was met zijn levenskeuzes.

Het was dan ook Van Rossem die mij in besloten kring, samen met 5 anderen vorming gaf over het economisch systeem -een vorming waar ik meer uit opstak dan 3 jaar economie-.

Ach Dedecker, je bent een uiterst lichtgewicht afkooksel van Van Rossem.
Over Van Rossem kon veel worden gezegd maar hij was géén fascist. Hij lustte Dewinter en consoorten rauw.

Achter de publieke vertoning en façade van onbeschofte, decadente anarchist en herrieschopper,
schuilde in wezen een héél fijnbesnaard persoon. Moeilijk voor te stellen maar face-to-face was Van Rossem, een homo universalis die evengoed over de kunsten, politiek, economie of simpelweg
de voetbal kon praten.

Opgevoed en ontsnapt uit een arbeidersgezin, in verzet tegen de wereld.

Het bleef wachten op de grote return van Van Rossem in de politiek;
dan pas kan er weer volop worden gelachen.