'Ben je wakker?'

Vanmorgen omstreeks 10u ontvang ik een sms: 'Ben je wakker?'

Ondertussen ken ik mijn vrienden door merg en been om meteen te weten over wie het gaat, zelfs zonder de afzender te lezen.

J. had in een impulsieve bui besloten meteen zijn restje voorgeschreven chemische middelen in één keer naar binnen te werken. De vriend waar hij mee samenwoont had hem 's morgens bewusteloos gevonden: de M.U.G. voerde hem af, een zoveelste nummer in de suïcidepoging statistieken.

Een legertje hulpverleners zou hem opvangen en proberen te brainwashen, maar gezien J. zelf alle kermistruuken uit het boek kende, zou dat weinig soelaas brengen.

Er zouden evenveel antwoorden als vragen worden verzonnen: allen goed, allen verkeerd.

J. is niet gek, noch een freak, integendeel, hij is uitermate intelligent en de beschuldiging die tegen hem wordt gevoerd is dat hij 'te gevoelig' is. Dat zou moeten veranderen, dat laatste, of het was niet leefbaar. 'Hulpverleners' zouden hem proberen te transformeren tot een modelrat in het wiel maar J. zag het wiel en besloot dat het bullshit was.

Morgen ga ik op bezoek: als naar een versuft dier kijken in de zoo. Opgehokt in een kooi, voor even aan het oog van het publiek ontnomen. Lamgelegd met de middelen van de pharmaceutische industrie.

Met J. voer ik alle gesprekken waarvan buitenstaanders vaak niets begrijpen. Daarom stuurt J. mij een s.m.s.: 'Ben je wakker?'

Ik zal hem niet vertellen dat 'alles wel in orde zal komen'. J. houdt niet van die zoethouders.


Vanmiddag heb ik een 'blind date'. Mijn eerste 'blind' date.
Trouwens zelfs niet echt een 'date' want ze heeft al een lief.

Misschien kunnen we elkaars reserve worden. Ik ben haar gids en gezelschaps heer bij een bezoekje aan Oostende. Dan kent ze later alle leuke plaatsjes als ze eens met haar lief komt.

De wereld is te realistisch om te vatten in letters.